Expat in Ecuador, het avontuur tegemoet

Wendy begon haar buitenlandse avontuur als Expat in Ecuador. Inmiddels is ze, na een aantal jaar in Guatemala, weer terug in haar geliefde Ecuador.  Hier kocht ze samen met haar man een klein hotel en wil nog lang niet terug naar Nederland! Lees alles over haar leven in Ecuador in dit deel van emigreren.

Wendy over haar leven als expat in Ecuador

Mijn naam is Wendy van Drie. Ik ben geboren in Haarlem in 1965, alweer 55, de tijd vliegt wat dat betreft, in een familie van 4. Een jaar na mijn geboorte verhuisden we naar Brabant, naar Rosmalen, een dorpje vlakbij Den Bosch. Daar waren mijn jeugdjaren, en Brabant werd echt mijn thuis. Al op mijn 14e kwam ik de liefde van mijn leven tegen, Arthur.

Samen gingen we uit in Den Bosch, hadden een grote vriendenkring; mooie jaren! Later werkte ik als directie secretaresse, kreeg leuke banen en groeide in carrière; terwijl Arthur Communicatiewetenschappen studeerde in Nijmegen. Hij studeerde af in 1992 met als specialisatie de inzet van communicatie bij de ontwikkelingsproblematiek.

Latijns-Amerika, het begin van ons avontuur in Ecuador

Voor zijn stage zocht Arthur een werkplek buiten Europa, het liefst in Latijns-Amerika, waar in de jaren 70 en 80 veel gebeurde op politiek en sociaal gebied. Hij kwam via de universiteit in contact met iemand die in Ecuador een project had lopen bij een zogenaamde "radio popular" of volksradio, en studenten zocht voor een onderzoeksproject.

Ecuador? We moesten het zelfs nog opzoeken op de kaart…. het kleine Andeslandje op de evenaar tussen de grote broers Peru en Colombia, waar bijna iedereen overheen kijkt. Hij ging, voor een half jaar, samen met een studiegenoot. Ik zocht hem op ergens in het midden van die tijd en daar is het begonnen, in 1990

Weer moeilijk aarden in Nederland

Na de stage was het voor Arthur moeilijk aarden terug in Nederland. Na een aantal jaar besloten we samen een kans te pakken om vrijwillig terug te gaan en te kijken of we werk konden vinden. Dat was in 1994. In een half jaar kregen we het voor elkaar om via Nederland “uitgezonden” te worden als expat in Ecuador, Arthur dus, en ik ging mee.

Wat mij betreft stonden alle registers open toen, ik had geen eisen voor wat betreft de dingen die ik voor mezelf moest doen, een carrière was niet mijn prioriteit. Het avontuur wél!

Expat in Ecuador

Om een lang verhaal kort te maken, vanaf 1995 tot aan 2000 werd Arthur uitgezonden door CMC, een kleine ontwikkelingsorganisatie, en kreeg een klein maar fijn salaris uit Nederland. De projecten werden elke 2 jaar opnieuw ingediend en wel of niet goedgekeurd. Zo hielden we nog lange tijd een werkband met Nederland, dat gold ook voor verzekeringen, pensioenopbouw etc.

Echt het idee van we gaan emigreren hebben we nooit gehad. We zagen wel waar het op uit draaide. Ik kan me herinneren dat er rond het zevende jaar in Ecuador iets ontstond van “willen we eigenlijk nog wel terug naar Nederland?” En na een tijdje werd dat een Nee. In 1997 kregen we een dochtertje, geboren in Ecuador, dat maakte de band alleen maar hechter.

De verschillende regio's van Ecuador

In Ecuador hebben we in die tijd op veel plekken gewoond, steeds ongeveer een half jaar, voor het doen van onderzoek bij steeds een andere radio popular in een ander stadje of dorpje. Zo hebben we in bijna alle regio’s van het land gewoond en dat werd elk half jaar een compleet andere belevenis.

Het land bestaat uit 4 regio’s: de Sierra: het hoge Andesgebied waar we nu wonen, de Costa: de tropische kustregio, de Oriente: het Amazonegebied, ook tropisch natuurlijk, en dan de Galápagos eilanden. Elke regio heeft zijn eigen cultuur, tradities, leefstijl, natuur ook. Als je bijvoorbeeld van de Sierra naar de Costa reist, is het net of je in een ander land beland bent. Dat maakt dit landje ook zo speciaal.

De indrukwekkende Cotopaxi vulkaan

Een nieuwe kans: wonen en werken in Antigua, Guatemala

In 2000 hielden de contracten op, en terug naar Nederland was niet onze keus. We kregen een nieuwe kans in Guatemala, voor hetzelfde soort werk, en vertrokken die kant op. Nog steeds door Nederland uitgezonden. Hier konden we niet zo makkelijk rond blijven reizen, ook al omdat onze dochter de schoolleeftijd had. Ze ging naar een gewone school, om de hoek van ons huis in Antigua en kreeg daardoor ook vriendjes en vriendinnetjes in de buurt.

Antigua was en is een prachtige plaats om te wonen, en in die tijd vooral ook een redelijk veilige plek. Guatemala is een schitterend land, met veel historie, cultuur en tradities van met name de indiaanse bevolking. En dan heb je natuurlijk ook de prachtige Maya-steden die we uiteraard uitgebreid hebben bezocht. Maar Guatemala is ook erg onrustig, veel misdaad en weinig gerechtigheid. De mensen waren daardoor ook wat gesloten, wel aardig, maar redelijk op afstand.

Nog altijd een speciaal plekje in mijn hart....

We hebben hier 2,5 jaar gewoond, met veel plezier moet ik zeggen, en er is altijd nog een speciaal plekje in mijn hart voor Guatemala, maar toch was het niet het land waar we ons blijvend wilden vestigen. De veiligheid speelde wel mee. Je had toch het idee dat je voortdurend ogen in je achterhoofd moest hebben om vooral op dat kleine meisje te letten. Toen er op school werd gezegd dat de klas niet meer lopend naar het zwembad kon wegens ontvoeringen, was onze keus redelijk snel gemaakt. Terug naar Ecuador!

Overigens zijn we in 2014 terug geweest in Guatemala, mooie herinneringen opgehaald en een rondreis gemaakt. Het woord toen was dat er minder toerisme was en meer misdaad. Zonde van het prachtige land en best een ramp voor de bevolking, want de politiek werkt ook nooit mee. Overigens zijn er nog genoeg buitenlanders daar te vinden, veel in ontwikkelingsprojecten, veel meer dan in Ecuador.

→Zelf op reis naar Guatemala? Hier vind je tips voor de hoogtepunten van Guatemala

Weer terug naar Ecuador maar niet als expats

Terug in Ecuador werd het een heel ander verhaal, want zonder werk en huis is het iets lastiger om een visum te regelen. Het ontwikkelingswereldje hadden we achter ons gelaten. Ons idee was om een hotelletje te beginnen. We hadden weliswaar geen ervaring, maar wel veel reiservaring en we verwachtten toch te weten wat een reiziger ongeveer zoekt. Niet zo gezegd, zo gedaan, maar uiteindelijk is dat toch gelukt. We kochten ons hotel Doña Esther in Otavalo van een Franse dame en haar Ecuadoraanse man. De naam komt van een vroegere eigenares, een paar generaties terug.

Een hotel runnen in Ecuador

Een hotel van ons niveau runnen als buitenlander - dwz klein, rustiek, persoonlijk - is prima te doen, mits je Spaans spreekt om je zaakjes te regelen. Het beheersen van de Spaanse taal is sowieso noodzakelijk hier, bijna niemand op ons dorpsniveau spreekt goed Engels. Wij hebben al onze papieren etc. zelf geregeld. Veel mensen doen dit d.m.v. tussenpersonen, maar dat is niet nodig. Toegegeven, het kost je wat tijd en moeite, soms ook stress, want de bureaucratie viert hier in Latijns-Amerika natuurlijk hoogtij. Maar tot nog toe kwamen we er altijd goed uit.

Als buitenlander wordt je in Ecuador prima geaccepteerd, zeker ook door het personeel. Ik denk dat buitenlanders het imago hebben wat vriendelijkere bazen te zijn als de doorsnee Ecuadoraan. Je kunt heel goed met je personeel omgaan, maar bedenk dat je altijd de baas bent en probeer niet echt vrienden met ze te worden (af en toe moet je ze ook terecht kunnen wijzen). Het werkt gewoon niet zo hier. Ze hebben een bepaalde dosis respect voor je nodig.

Wij zijn automatisch Señora Wendy en Don Arthur geworden, (vraag me niet waarom ik niet Doña door ze wordt genoemd, geen idee!) maar verder gaan we prima met elkaar om. Het personeel dat we hebben werkt al lange tijd voor ons. Het duurde wel even voordat wij de juiste mensen te pakken kregen, én de juiste aanpak vonden maar alles loopt prima nu.

Nieuwsgierig naar ons hotel? Klik dan hier door naar de website!

De patio van hotel Doña Esther in Otavalo, Ecuador

Een investeerders visum voor Ecuador

Met het kopen van het hotel konden we ons visum regelen, een investeerders visum. Dat hebben we nu, 17 jaar later nog, hoewel we het inmiddels ook om hadden kunnen zetten naar een visum als ouders van een Ecuadoraans kind en ik denk ook zelfs als bezitters van een huis. Niet dat je dat zomaar even doet. De regels zijn in de loop van de jaren behoorlijk zwaarder geworden en veranderen op zijn minst met elke nieuwe regering. En bureaucratie viert altijd hoogtij in Latijns-Amerika, dat geldt hier, maar net zo goed in Guatemala of andere landen.

Ons leven in Otavalo

Otavalo is een klein stadje in het noorden van Ecuador, bekend om de wekelijkse markt waar veel geweven textiel te vinden is. Er is vreselijk veel te koop op de markt, ook minder mooi spul, maar toch kijk je je ogen uit en is er altijd wel wat aparts te vinden.

De lokale bevolking, de Otavaleños, hebben een lange historie, maken dus veel weefwerk en muziek. In de jaren 90 met name waren in Nederland veel muziekgroepjes op straat te zien met de bekende panfluiten….dat waren de Otavaleños. Ze reizen nog steeds veel over de wereld, nu minder in West Europa omdat het moeilijk is om een visum te krijgen, maar meer in andere delen van de wereld.

Een stukje van onze tuin, kijk eens naar dat uitzicht!

Oogstfeesten en tradities in het noorden van Ecuador

Omdat Otavalo een gebied is met veel indigena bevolking (zoals de "indianen" hier heten), is er ook nog veel traditie. Afgezien van de mooie klederdracht zijn er veel feesten die met het oogsten te maken hebben. Die vinden altijd plaats rond de zogenaamde solsticio (zonnewende) en dat heeft alles met de tradities te maken. Zo is er in februari (nu) altijd Pawkar Raymi (dat is Quichua, de oorspronkelijke taal, voor "bloesem ritueel").

In juni vind Inti Raymi (Zonneritueel) plaats, waarbij veel festiviteiten worden georganiseerd in de dorpen rondom Otavalo. Bij Pawkar Raymi is er zelfs een heel WK Voetbal van indigena´s georganiseerd, die dan vanuit de hele wereld naar huis komen om mee te doen.  Bij Inti Raymi zijn er o.a. veel dansrituelen op straat.

Inti Raymi (zonneritueel in Ecuador )

Expat in Ecuador: het onderwijs

Toen wij jaren geleden in Ecuador gingen wonen was het onder de expats nogal een “ding” om terug te gaan naar Nederland als de kinderen ongeveer 12 werden. Zo konden ze daar de middelbare school en het vervolgonderwijs volgen. Diezelfde expats woonden meestal in de grote steden en deden hun kinderen op vreselijk dure internationale scholen. Dat doen ze nog steeds overigens. Wij deelden dat idee niet, tenslotte zou ik mijn kind in Nederland ook niet op een verschrikkelijk dure school doen.

Onze dochter ging naar school in Otavalo en voor het vervolgonderwijs naar een school een dorp verder. Ze volgde architectuur op de universiteit in Quito en is inmiddels afgestudeerd. Niks mis mee. Ze heeft het zelf altijd fijn gevonden om op een gewone school te zitten. En als ik het zo af en toe hoor, is ook op de dure scholen kritiek genoeg. Uiteindelijk moeten ze het toch zelf doen, maar dat is maar een mening.

Ons bakstenen huis in Ecuador

Verliefd op de hoge vulkanen van Ecuador

De natuur in Ecuador is prachtig. Na al die jaren komen we nog genoeg onbekende plekjes tegen en elke keer worden we weer verrast. Met name de hoge vulkanen, zoals de Cotopaxi, de Chimborazo, de Cayambe, zijn indrukwekkend. Zeker voor ons "lagelanders" uit het redelijk platte Nederland.

Otavalo ligt aan de voet van de Imbura vulkaan

Wat is er minder leuk aan Ecuador?

De bureaucratie is één van de minder leuke dingen in Ecuador, en vooral als je een bedrijf hebt, maar het hoort erbij. Corruptie is een ander groot probleem. Het hele land doet er aan mee (maar de één in het klein en de ander in het groot) omdat ze er nu eenmaal mee opgegroeid zijn. Het is bijna niet uit de maatschappij te halen, hoewel je er als buitenlander niet perse mee geconfronteerd hoeft te worden. Wel is het één van de grote redenen waarom Ecuador nog steeds zoveel tegenstellingen kent als het gaat om arm/rijk. Eigenlijk is Ecuador best een heel rijk land. Het heeft bijvoorbeeld veel grondstoffen, zoals zilver, goud maar ook olie. Maar door alle corruptie blijft van die rijkdom weinig over.

Expat leven: contact met familie en vrienden

Contact houden met familie en vrienden is voor ons erg belangrijk. Wij hebben het geluk gehad, dat allebei onze ouders hier een aantal keer zijn geweest, dat is heel belangrijk geweest. En in de loop van de tijd ook heel veel vrienden en familie.

In de beginjaren, toen we net begonnen waren aan ons leven als expat in Ecuador, reisden we vaker heen en weer tussen Ecuador en Nederland. Dat kon makkelijk door het contract dat we als expats hadden. Maar nu is het best moeilijk, vooral met ons hotel natuurlijk. We hebben in Ecuador zo’n 3 weken vakantie per jaar, dat is ongeveer de maximale tijd die je weg kunt en de boel aan het personeel kunt overlaten. En dan willen we ook nog wel eens wat anders kiezen als elke keer Nederland.

Expat in Ecuador: Vriendschap sluiten met de lokale bevolking

Vrienden kun je beslist wel krijgen in Ecuador, maar voor ons zit er een groot verschil tussen echte vrienden, en die zitten nog altijd in Nederland, of goede kennissen. Wat helaas ook nog vaak gebeurt is dat de lokale mensen graag buitenlanders zoeken als peetouders. Dát is dan puur economisch en niet echt vriendschappelijk, hoewel veel buitenlanders zich vereerd voelen. Vervolgens wordt toch van ze verwacht dat ze van alles betalen, of zelfs een opstapje naar het buitenland worden.

Onze dochter is een heel ander verhaal, die is in Ecuador opgegroeid en heeft gewoon altijd vriendengroepen gehad, afhankelijk van leeftijd. Ze heeft ook een paar keer verkering gehad, die jongens kwamen natuurlijk ook bij ons thuis. Dat ging altijd prima. De vriendjes en de vriendengroep hebben wel altijd een bepaalde nieuwsgierigheid naar ons en onze gewoontes, en de taal natuurlijk. Onze dochter is tweetalig, Spaans is de eerste taal, en Nederlands via ons. Soms bel ik als ze met haar vrienden is en dan praat ze Nederlands, dat vinden de vrienden altijd nog wat apart.

Mijn tips voor anderen die emigreren of expat in Ecuador willen worden

Ik denk niet dat je uit Nederland moet vertrekken met het idee van “ik emigreer”. Het is meer iets dat groeit en soms werkt het ook niet uit. We hebben hier in de loop van de jaren veel mensen zien komen en ook weer gaan. Ga vooral niet weg uit Nederland omdat je ergens van wilt vluchten. En het lijkt ook niet altijd het beste idee om een lokaal vriendje na te reizen.

Ga, omdat je meer van de wereld wilt zien, omdat je nieuwsgierig bent. De kans van slagen is dan echt groter.

Denk je dat je ooit weer terug keert naar Nederland?

Of we nog ooit terugkeren naar  Nederland? Geen idee, misschien door omstandigheden, maar inmiddels zijn we aardig ingeburgerd in Ecuador. Een ander land sluit ik niet uit, als we gaan “pensioneren” zeg maar, maar het kan ook goed zijn dat we gewoon in Ecuador blijven.

Hoe is het nu met Wendy? Een update.

April 2022:

Meer lezen over emigreren?

Las je het vorige deel van emigreren al? Daarin vertelt Karin over haar leven in Singapore

Of lees hier het verhaal van Jitske over het leven in de hoofdstad van Ecuador, Quito.

Ben je nieuwsgierig naar nog meer persoonlijke emigratie verhalen over het leven van de vrouwen? Klik dan zeker eens door naar de speciale emigreren pagina!