De start van onze wandeling door het Weerterbos.
Nadat we de auto bij station Maarheeze geparkeerd hebben steken we het spoor over. Langs een klein stukje industrieterrein wandelen we naar de droge bossen van de Hugterheide waar we de drukte direct achter ons laten. Via diverse brede en smalle bospaden steken we ongemerkt van Brabant over naar het Limburgs Landschap. Al vrij snel bereiken we een wat natter, meer open deel en op deze zonnige dag kwaken de kikkers dat het een lieve lust is. Op de hoek treffen we een heel bijzondere boom die zo gedraaid is dat hij nét niet in de knoop zit. Hoe zou dat ooit ontstaan zijn?
Via een wandelpad lopen we midden tussen de natte delen door tot we weer in een dichter bosgebied komen. Onderweg passeren we een knooppunten paaltje waarop met kleur meerdere wandelroutes aangegeven staan. Genoeg te wandelen hier.
Bosbeek de Oude Graaf door het Weerterbos.
De geschiedenis van de Oude Graaf is niet helemaal terug te vinden. Wel is duidelijk dat deze bosbeek tegenwoordig een grote rol speelt in het beheer van de waterstand in het Weerterbos. Tijdens deze wandeling lopen we er regelmatig vlak langs of steken hem over.
We wandelen over schaduwrijke, ruige wandelpaden langs het water. Om ons heen fluiten de vogels maar ook horen we de geluiden van diverse muggen die wel blij zijn dat er zo'n lekker hapje voorbij komt lopen. Gewaarschuwd als we zijn hebben we onze lange broek aan vandaag en onze armen ingesmeerd. Maar even rustig zitten zit er niet in op dit deel van de wandeling.
Lunchtime.
De route verlaat de Oude Graaf en we wandelen door een wat droger deel van het bos. In een klein stuk ervan zijn alle naaldbomen kaal. Zou dat door de droogte komen of door de ziekte die meer van de Nederlandse naaldbomen treft? Iets verderop verlaten we het dichte bos en wandelen verder via een pad langs de bosrand dat we lange tijd volgen. En dan komen we op een bekend stukje. Hier wandelden we eerder toen we de 9 kilometer lange gele route door het Weerterbos liepen.
De Daatjeshoeve is helaas (nog) dicht dus zoeken we zelf naar een leuk plekje om onze boterhammen op te eten. Die vinden we niet veel later bij een groot ven. Heerlijk in het zonnetje, midden tussen het water mét vogels en kikkers en zonder muggen, ook wel fijn.
Koeien en een buizerd.
Met een grote boog wandelen we verder om de plas heen en langs de bosrand. We duiken even de vogelkijkhut in maar er is niet veel meer te zien dan we al tijdens de lunch zagen. Verder langs natuurlijke weides met koeien en hun kalfjes en langs akkers waar hard gewerkt wordt.
De roep van een buizerd doet ons omhoog kijken tot hij achter de bomen verdwijnt. Daarna pakken we een schaduwrijk pad dat door de bosrand gaat tot we weer een dichter stuk bos bereiken. Als het pad wat smaller wordt moeten we even wat klimmen en klauteren. Pas aan de andere kant zien we dat het ook via een heel smalle omweg had gekund. Ach ja, zo was het wel een stuk avontuurlijker.
De stilte van het Weerterbos.
Eenmaal in het bos wandelen we wederom langs een bosbeek en het is weer genieten van de rust en mooie natuur. Je hoort helemaal geen mens of menselijk geluid, dat gebeurt niet zo vaak. De paden zijn heerlijk ruig, zelfs nu in het voorjaar is het fijn om een lange broek en goede wandelschoenen aan te hebben.
Via een kleine loopplank steken we het beekje over en wandelen aan de andere kant weer terug. De beek zit vol witte bloemen en geeft het geheel een gezellige aanblik. Lange tijd wandelen we over ruige paden langs het water tot we uiteindelijk bij een bordje aankomen met de tekst Weerterbos erop. Hier bevinden we ons weer op bekend terrein.
Burlende edelherten in het Weerterbos.
In het Weerterbos leven meerdere edelherten in een groot omheind gebied. Tijdens je wandeling kun je de edelherten op diverse plekken spotten. Het makkelijkst doe je dat tijdens de paartijd in het najaar wanneer de mannetjes vol bravoure indruk proberen te maken op de dames. Een hele mooie plek om dat te doen is de kijkhut die je op het laatste deel van deze Trage Tocht passeert. Tegen het eind van de dag verzamelen de dames en heren edelhert zich graag op de grote grasvlakte die voor de hut ligt zodat je ze rustig kunt bekijken. Een heel spektakel.
Voor de liefhebbers organiseert het Limburgs Landschap in het najaar ook speciale tochten om de burlende herten in het Weerterbos te kunnen observeren.
Foto gemaakt in het najaar bij de uitkijktoren.
Op zoek naar het edelhert.
Via een wildrooster betreden we het deel van het Weerterbos waar we in het najaar zo veel edelherten zagen én hoorden. Nu zien we er geen, zelfs niet op de weide bij de uitkijktoren, maar dat mag de pret niet drukken. Na een korte pauze bij de toren wandelen we weer via de Hugterheide en de buitenwijken van Maarheeze terug naar het station. Wat boffen we toch met zo veel mooie natuur zo dicht bij huis!
