Stiltewandeling bij Kamerik; de Cockangenroute

De wereld om ons heen wordt elk jaar drukker. Het is steeds lastiger om aan die drukte te ontsnappen, zeker in de gebieden rondom de grote steden als Utrecht. En dat terwijl juist die stilte zo belangrijk voor ons is. Een moment voor jezelf, zonder al die prikkels en geluiden. Lekker de natuur in, de wind op je kop..... Gewoon even wandelen, de omgeving in je op te nemen en jezelf weer op te laden. De Cockangeroute bij Kamerik gaat door open veenweidegebied, langs kleine lintdorpen en de Kockengense Molen. Wandel je met ons mee?

Een vroege start in Kamerik

Van de drukke snelweg zitten we binnen no time op het platteland. We parkeren onze auto op het TOP Oortjespad in Kamerik en wandelen een stuk terug om de N212 over te steken. Het eerste deel van de Cockangenroute gaat over een asfaltweg, maar wel een rustige. Ophaalbruggen geven toegang tot diverse prachtige vrijstaande woningen en boerderijen, grote treurwilgen ruisen in de wind en af en toe passeert er een auto. Het zonnetje blijft achter de wolken verstopt, maar het is droog en dat is al heel wat in deze regenachtige week.

Soppende voetstappen

Al snel staan we voor een hek waar de route de weilanden in gaat. Na enig prutswerk blijkt dat het hek niet goed open gaat en besluiten we er overheen te klimmen. Langs een brede sloot wandelen we door het weiland in de richting van de Kockengense Molen die we al vanuit de verte zien. Gelukkig hebben we onze stevige, hoge wandelschoenen aan want het is flink soppen op de natte ondergrond, zelfs aan de rand van het weiland.

Een grote groep ganzen stijgt gakkend op en vliegt een tijdje voor ons uit, verder horen we niets dan de wind en het soppende geluid van onze eigen voetstappen.

De Kockengense Molen

Midden tussen Kockengen en Kamerik vind je, op een kleine verhoging in het landschap, de Kockengense molen. Deze werd tot 1960 ingezet voor het droogmalen van de polders. Na het overnemen van deze taak door een gemaal kwam de molen in het bezit van de Stichting Utrechtse Molens. We boffen want er wordt wat onderhoud gepleegd in de molen en daardoor kunnen we even binnen kijken.

Na een korte rondleiding is het tijd om verder te gaan en de molen achter ons te laten. Zelfs op deze grijze dag staat ze stoer in het landschap te pronken.

Dijken en vogels

Via de rand van het dorp Kockengen wandelen we over een lange dijk langs het met riet omzoomde water. Als het zonnetje er even tussendoor piept trek ik mijn jas uit maar die gaat al snel weer aan wanneer de wind wat aanwakkert en de wolken het weer overnemen.

We steken door naar de Hollandse Kade waar we door diverse hagen van groen lopen. Overal om ons heen horen (en zien) we vogeltjes. Meesjes, de guitige winterkoning....helaas te snel voor mijn camera maar zo mooi om te zien.

Weglopen of achtervolgen?

Aan het eind van de kade stappen we wederom over een hekje om een weiland te doorkruisen. Het is goed mikken waar we terechtkomen want aan de andere kant staat een behoorlijke plas met daaromheen een dikke laag modder. Je moet het lot natuurlijk niet té veel tarten.

Zoals gevraag wandelen we keurig langs de zijkant van het weiland, maar laten daar nou nét de koeien staan. Frank zwaait een beetje met zijn armen terwijl ze hem nieuwsgierig aanstaren en niet weten of ze de achtervolging in moeten zetten of weglopen. Als ik langskom besluiten ze toch de benen te nemen om ons even later weer achterna te lopen. Gekke dingen die koeien 😉

Weer op het verharde pad richting Kamerik

Na een paar kilometer door diverse weilanden en langs nieuwsgierige koeien en schuwe ooievaars komen we weer op het verharde pad richting Kamerik. We stampen de modder van onze schoenen en ik blijk ook nog in een koeienvlaai gestaan te hebben. Na wat geschraap aan het gras zijn we weer enigszins vertoonbaar en wandelen we terug naar het Oortjespad waar we gaan lunchen in Restaurant 'T Ryck.

Buitenplaats Kameryck bij Kamerik

Bij het TOP Oortjespad ligt buitenplaats Kameryck. Hier vind je een kinderboerderij, diverse wandelpaden, golfbanen én Restaurant 'T Ryck. "Excuses voor onze modderige schoenen" zeg ik als we binnengelaten worden. "Geen probleem hoor, dat komt hier vaker voor in deze omgeving". "Zoek alvast een fijne plek uit, dan kom ik zo bij je terug".

Vanaf het restaurant kijk je uit over de grote waterplas en aan de andere kant zie je de tuin. In de zomer is het heerlijk op het terras aan het water of bij de vuurplaats. Jammer dat het wat minder weer is want het lijkt me super om aan het water te zitten hoewel het binnen ook heel gezellig is. Ik ben gelijk verliefd op de grote lampen en de blauwe stoelen.

Onze lunch bestaat uit een broodje zalm van de eigen smoker en een hamburger met frietjes en groentes uit eigen tuin. Na al dat wandelen smaakt het heerlijk en zijn we weer helemaal uitgerust en opgeladen om aan de rit naar huis te beginnen. De drukte weer in, met een fris hoofd, modderschoenen en een volle buik.

Handig om te weten over de Cockangenroute bij Kamerik:

• De route die wij liepen is 12 kilometer lang en gaat over vlak terrein.
• Goede, waterdichte, wandelschoenen zijn nodig ivm het terrein waar je regelmatig over loopt (natte weilanden).
• Honden zijn niet toegestaan tussen knooppunten 52-72 en 33-18.
• Startpunt van de route is de Top, Oortjespad Kamerik.
• Kom je het het O.V.? Vanaf Centraal Station Utrecht ben je  (met bus en trein) binnen een haf uur bij bushalte Oortjespad.
• Parkeren kan bij het TOP Oortjespad.
• Lijkt het je leuk om een kijkje te nemen in de Kockengense Molen? Dit kan op de zaterdagen van 11.00 tot 16.00 en op afspraak.
• Horeca; in Kockengen, halverwege de route, en aan het startpunt op Buitenplaats Kamerick. Klik hier voor de openingstijden, het menu en meer informatie van restaurant 'T Ryck .
• Lijkt het je fijn om  ook eens deel te nemen aan een activiteit of stiltewandeling? Op de dag van de stilte worden er diverse activiteiten georganiseerd.
• Ik wandelde deze route op uitnodiging en de lunch werd ons aangeboden. In mijn blogs deel ik altijd mijn eerlijke mening.