Hoe gaat het nu met ons, een persoonlijke update

De wereld is stil, letterlijk en figuurlijk. Er rijden bijna geen auto's door onze straat en er staan geen vliegtuigstrepen in de lucht. Zelfs in de supermarkt kom ik weinig mensen tegen.  Regelmatig krijg ik de vraag hoe het met ons is in deze gekke tijd. Hoe redden wij ons, is iedereen nog gezond en wat doen we zo de hele dag.Tijd voor een korte update.

Gezond zijn

Je gezondheid is het allerbelangrijkste dat er is. Natuurlijk weten we het wel en we doen er alles aan om zo gezond mogelijk te leven, maar we zijn nog eens extra met onze neus op de feiten gedrukt hoe fragiel het leven is. Twee weken geleden werden we opgeschrokken door het bericht dat 2 goede vrienden van ons beiden op de IC waren opgenomen en aan de beademing lagen. Onze wereld stond stil. Ik zat urenlang trillend op de bank, te appen met andere vrienden en hun kinderen. Hij is net iets jonger dan ik en nooit ziek, zij longpatiënt en behoort daardoor tot de risicogroep.  Gisteren kregen we het goede nieuws dat hij weer op een gewone afdeling ligt. Haar strijd is zwaar en nog niet afgelopen. En wij zitten aan de zijlijn, machteloos en duimen dat er een klein engeltje op haar schouder zit.

Het sociale leven

Ons sociale leven staat stil. Normaal gesproken draait die op volle toeren als wij thuis zijn, juist omdat we zo vaak van huis zijn. Thuiskomen van een reis is voor mij een feestje en bijna net zo leuk als de vakantie zelf. De meeste van onze vrienden en ook mijn familie wonen niet in de buurt dus we planden ook nu weer veel gezellige afspraken in. Saunabezoekjes, wandelafspraken, duikafspraken, tenniscompetitie, koffie met koek en lunch bij mijn vader, bijkletsen met mijn broer......

Nu zijn de enige mensen die wij persoonlijk spreken mijn schatten van schoonouders (bijna 90) en af en toe snel een schoonzusje. De schoonouders wonen nog zelfstandig, bij ons om de hoek en zijn door de omstandigheden helemaal op de kinderen aangewezen. Niet alleen voor hulp maar ook voor het sociale contact. Een beetje kletsen, samen lachen. Van die simpele dingen waar we allemaal blij van worden. Wie had ooit gedacht dat een kopje koffie drinken en wat kletsen met je schoonouders het hoogtepunt van je dag zou zijn?

Onze reis door Sri Lanka

Wat hebben we een geluk gehad. Niet alleen maakten we een geweldige reis door Sri Lanka maar we waren ook precies op tijd weer thuis, zonder problemen. Het was rustiger maar verder merkten we eigenlijk niet zo veel van het drama dat zich langzaamaan begon te ontvouwen. Het was een heel vreemd idee om van een gezond Sri Lanka terug te vliegen naar het hart van alle ellende in Nederland, Brabant. De dag nadat we thuis kwamen kreeg ik een app van iemand die we daar hadden leren kennen. "Miss Ivonne, you are so lucky you left just in time. They are starting to panic here now". Dat was ruim 2 weken geleden en het begin van veel ellende. Gisteren hoorde ik dat er nog meer dan 20.000 Nederlanders vastzitten in het buitenland, hoe bizar is dat.

Thuis blijven

We blijven zo veel mogelijk thuis. Gelukkig hebben we een prima huis en schijnt de zon volop maar het valt zwaar. Het bericht van onze zieke vrienden hakte er enorm in resulteerde in dagen "lamballen" op de bank. Nadat alles wat was "ingedaald" besloten we de knop weer om te zetten.We zetten de wekker maar regelmatig heb ik zin om me gewoon om te draaien en weer door te slapen. Of ik wordt 's nachts wakker en begin gelijk te malen. Zoals een vriendin aan de telefoon zei, "vreemd hoe je dingen ineens makkelijk voor je uit schuift met een het kan morgen ook nog".

We proberen in beweging te blijven. Ik heb mijn springtouw en gewichtjes weer uit de kast gehaald, verder wandelen  we elke dag een stuk op een rustige plek in de buurt. Soms een klein rondje maar ook langere afstanden waarbij we bijna nooit iemand tegenkomen. Dolgelukkig dat dit nog mag en kan mits je verder alle regels in ere houdt. Wandelen houdt me niet alleen lichamelijk gezond maar zorgt op dit moment vooral voor de broodnodige geestelijke rust. Voor mij persoonlijk hakt vooral het missen van het sociale leven en het echte contact er flink in. Bellen is fijn, maar er kan niets op tegen iemand echt tegenover je te zien en aan te raken.

Ik houd mijn hart vast voor mensen die het normaal al zwaar hebben. Ineens thuis, met het hele gezin, zonder werk, soms op een kleine oppervlakte. Of juist helemaal alleen. Als dit al zo'n impact maakt op ons leven hoe zit het dan met hen?

1 januari 2020.

Na ruim 5 jaar bloggen stapte ik per 1 januari 2020 naar de Kamer van Koophandel om mijn eigen bedrijf te registreren. Een stap waar ik lang over na heb gedacht. Van te voren dacht ik dat ik heel blasé zou zijn maar wat was ik zenuwachtig, vlinders in de buik. Wat een goed begin van het nieuwe jaar! Hoe anders is de wereld nu, 3 maanden later. Opdrachten die ik had werden afgezegd, of in ieder geval uitgesteld tot de crisis voorbij is, en reizen worden geannuleerd of niet meer geboekt waardoor ik affiliate inkomsten mis. Gelukkig leven we niet op grote voet en kan ik het nog prima redden maar leuk is anders. Van 2 goede maanden naar complete stilstand. Wie had dat gedacht toen we proostten op het nieuwe jaar?

Een camperbus

Na een jaar zoeken kochten we nét voor onze reis naar Sri Lanka een omgebouwde Opel Vivaro camperbus. Tijdens onze reis werden er nog wat puntjes op de i gezet en bij terugkomst stond hij op ons te wachten. Er waren plannen om vanaf mei richting Zweden en Noorwegen te trekken maar die zijn voorlopig in de koelkast gezet. Samen maken we er het beste van met onze nieuwe aanwinst en testen alles uit voor de garantie voorbij is. We bakten een eitje op de oprit en sliepen er een nachtje in. Af en toe maken we een ritje, wandelen dan een paar uur en daarna rijden we weer braaf de oprit op. En nee, het is niet het allerbelangrijkste en er komen vast betere tijden maar zuur is het wel.

En nu?

Frank houdt zich bezig met allerlei kleine klusjes en volgt al het wereldnieuws op de voet ik broed op een plan om mijn vader toch een keer te kunnen zien, al is het met enige afstand. Mijn broer is arts dus die spreek ik alleen aan de telefoon. Verder werk ik veel aan mijn blog, schrijf nieuwe verhalen en werk achter de schermen aan het updaten van de oude. Voor straks..... of voor wie er nu stiekem toch vast een beetje droomt van een nieuwe reis of gewoon weer kunnen wandelen en fietsen met anderen.

Wil je mij een beetje helpen? Kom dan een keertje lezen, klik op één van mijn advertenties of misschien wil je wel wat bestellen via deze affiliate link van bol. Jou kost het niets extra's en ik verdien er een klein beetje mee. Zo kan ik de kosten van het blog blijven doorbetalen om straks met volle moed alles weer op te kunnen pikken. Reizen, bewegen en erover vertellen zijn mijn passies en die wil ik graag nog lang met jullie blijven delen.

Ik wens jullie veel sterkte de komende tijd en bij deze een virtuele knuffel voor jullie allemaal. Blijf gezond, wees lief voor elkaar  (want dat is niet altijd makkelijk) en laten we duimen dat al deze ellende sneller voorbij is dan het er nu naar uitziet.

Ivonne