Asociaal gedrag in Nederland.

Asociaal gedrag in Nederland, we hebben er allemaal wel eens last van. Natuurlijk ergert niet iedereen zich aan hetzelfde en doet ook zeker niet iedereen er aan mee, maar de laatste jaren lijkt het wel of we met z'n allen steeds asocialer worden.

Ik erger me regelmatig groen en geel en eerlijk gezegd snap ik het ook helemaal niet. Wat gaat er mis? Voelen mensen zich zo weinig betrokken bij de natuur, de medemens en waar is het gewone, ouderwetse, fatsoen? Een kleine opsomming van 5 keer asociaal gedrag in Nederland. Ik ben benieuwd of jij er wat van herkent en, beter nog, een idee hebt wat we er aan kunnen doen.

Zwerfafval en troep, met stip mijn nummer één van de lijst met asociaal gedrag in Nederland

Al zeker een jaar lang rijd ik met stijgende ergernis over diverse Nederlandse snelwegen en wat drukkere B wegen. Het lijkt wel of Klein Duimpje langs is geweest en het brood op was. Plastic, blikjes, sigarettenpakjes, ander huisvuil de bermen liggen er steeds voller mee.

Het eerste stoplicht aan het eind van de afrit van de snelweg bij Eersel is vaak een drama. Zakken van McDonald's, flesjes, sigarettenpeuken, blikjes, plastic bekers, noem het maar op. Het is toch gewoon te triest voor woorden als je er over nadenkt?

En dan hebben we het nog niet over een andere eeuwenoude ergernis. Kauwgom op de grond. Hele straten die bedekt zijn met één groot kauwgomfestijn. Voor gemeentes is toch bijna onbegonnen werk om daar iets aan te doen?

Zelfs in het bos kom ik tijdens het wandelen steeds meer troep tegen. En nee, niet overal staan er prullenbakken bij de bankjes, maar dan nog. Hoe klein is die moeite om je eigen troep mee naar huis te nemen? Je hebt het per slot van rekening ook mee naar het bos gesjouwd, toch? Ik gooi zelf maar één ding weg en dat is een appel klokhuis en dan ook nog alleen in de bosjes, zodat een ander hem niet ziet.

Opruimen van afval

Gelukkig zijn er ook steeds meer mensen die zich ergeren aan het afval en, beter nog, er wat aan doen. Ik ben zelf bezig met het regelen van een paar grijpers om af en toe tijdens mijn wandelingen eens wat op te ruimen. Niet mijn favoriete hobby, maar dat even terzijde.

Petje af voor onderstaand initiatief dat ik toevallig tegenkwam op Facebook!

Kauwgom kauwen of een snoepje eten

Toen wij 10 jaar geleden in Amerika woonden verbaasden wij ons over de hoeveelheid mensen die spraken terwijl ze iets aten, of die zonder gêne kauwgom kauwden. Met open mond heb ik gekeken naar de stewardess van Delta Airlines die druk kauwgom kauwend haar werk deed.

Inmiddels komen mijn (inval) kleutertjes regelmatig in de ochtend al met een mond vol snoep binnen. Het ontbijt net achter de kiezen en dan al snoepen. En dat terwijl scholen zo hard strijden om de ongezonde snacks weg te krijgen en kinderen gemiddeld steeds dikker worden. Het ochtendhapje is fruit of een gezonde koek. de verjaardagstraktatie is liefst ook (zo) gezond (mogelijk)

Aan de balie van de gemeente is het (blijkbaar) ook steeds normaler om een paspoort aan te vragen terwijl je iets aan het eten bent en met volle mond te antwoorden. Ik vind het persoonlijk heel onbeleefd. Kunnen mensen niet een paar minuten wachten met eten of de kauwgom even uitdoen als ze bij mij en mijn collega's voor de balie staan? Natuurlijk kun je er iets van zeggen, maar dat zou toch eigenlijk niet nodig moeten zijn?

Altijd maar die telefoon

Vorig jaar zaten we op onze trouwdag heerlijk te eten in Lissabon en zelfs daar viel het me op. Een grote groep mensen aan tafel en de helft ervan nam niet deel aan het gesprek maar keek continu op de telefoon. Gezellig hoor zo'n avondje uit met de family.

Komt je bekend voor, of stiekem betrap je jezelf er ook weleens op? Ik ben een nerd met mijn gewone telefoon met prepaid beltegoed, maar misschien zouden meer mensen dat af en toe een keer kunnen gebruiken in hun gezins- of liefdesleven. (My two cents 😉  )

Ook aan de balie bij het gemeentehuis staat steeds vaker een bordje waarop staat of mensen  niet willen bellen aan de balie. Of ik roep een klant op en ze komen niet naar de balie omdat ze even iets op hun telefoon aan het doen zijn....Fijn, zo'n geïnteresseerde klant!

Een afspraak niet nakomen

Eén van mijn grote ergernissen in de lijst van asociaal gedrag in Nederland is wat mij betreft het niet nakomen van een afspraak. Ik heb het in dit geval niet over het pure feit maar meer om wat er volgt.

Mij overkomt het steeds vaker sinds ik 50 ben geworden. De hele week denk ik eraan, en op de dag zelf vergeet ik het straal, ondanks de agenda, post it en andere herinneringen. Als ik een afspraak vergeet dan bel ik later even op of stuur een mail met een excuus. Je hebt per slot van rekening toch de, naar mijn mening, kostbare tijd van een ander verspild. Hoe vaak hoor je niets, zelfs niet een week later. Het kan gebeuren toch dat je iets vergeet? Ik schaam me er persoonlijk meer voor als ik niets laat horen dan dat ik er na een lange tijd op terugkom. En jij?

Geen richting aangeven

Hoeveel keer ik al niet heb staan wachten om een rotonde op- of om een straat in te rijden....Wachtend op die ander, die uiteindelijk afslaat zónder richting aan te geven. Pas vroeg ik het nog aan onze net geslaagde neef. En ja hoor, het gebruiken van het knipperlicht is nog steeds gewoon een onderdeel van het rijexamen. Blijkbaar is het tegenwoordig heel lastig om je hand op te tillen en die knipper een zwier te geven. Ik denk altijd, wat gij niet wilt.... en ik wil niet onnodig wachten. Zonde van de tijd toch?

Hondenstront

Hondenpoep bij de poort als ik met de fiets wegrijd om naar het werk te gaan. Hondenstront bij onze oprit waar ik nét niet intrap als ik in de auto stap. Bermen en grasvelden vol met hondendrollen. Als ik wandel kijk ik (te) vaak naar de grond en dan nog zit af en toe mijn schoen weer onder de stront. Vreselijk smerig vind ik het.

Een aantal jaar geleden bedachten we de zakjes waarin je zelf de drollen mee kon nemen, of achterlaten op een speciaal honden uitlaat veldje. In het begin werkte het prima, maar tegenwoordig kom je ze echt overal in de natuur tegen. Bergen met zakjes vol grote en kleine drollen. Eigenlijk hebben we daardoor inmiddels nóg een groter probleem. Naast drollen ligt mijn dorp nu ook nog bezaaid met plastic zakjes. Wat is er moeilijk aan om die zakjes even mee te nemen naar het eigen huis? Al jaren een grote ergernis in de top 10 van asociaal gedrag in Nederland en nog steeds geen oplossing.

En nee, kaboutertjes ruimen geen drollen op!

Zo maar een paar voorbeelden van asociaal gedrag in Nederland. Dingen waar ik zelf last van heb en waar ik zo graag wat aan wil doen. Misschien denk je, waar heeft ze het over of erger jij je net als ik aan dit soort zaken?

Wil je nog meer persoonlijke verhalen lezen? Je vind ze allemaal op de pagina "From the Heart".

Wat staat er bij jou op het lijstje van asociaal gedrag in Nederland en heb je een tip om dergelijke situaties aan te pakken?