Deze korte route van nog geen 5 kilometer brengt je door een zeer gevarieerd natuurgebied. Onderweg passeer je diverse grafheuvels uit de bronstijd, heidevelden en de oude Wodanseiken. Een heerlijke wandeling om even de benen te strekken als je niet zo veel tijd hebt maar toch een mooi gebied wilt bekijken.
Oud wolfheze
Na een kort stukje door het bos komen we al snel in een meer open gebied. Hier vind je grafheuvels die geplunderd, en later verder leeg gehaald zijn door onderzoekers. Tegenwoordig zorgt Natuurmonumenten ervoor dat er geen bomen op de heuvels groeien zodat ze niet door de wortels beschadigd kunnen worden. Niet veel later passeren we de plek waar ooit het oude Wolfheze stond. Ooit niet veel meer dan een kerk met kerkhof, een boerderij en een schaapskooi. Nu herinnert alleen een bord je nog aan het verleden. Wel jammer dat er niet iets meer bewaard is gebleven vind ik zelf.
De route gaat verder langs de heide en door wat kleine stukken met beuken en dennen. Vooral op de heide is goed te zien hoe zwaar de natuur het dit jaar heeft met al die droge en hete dagen. De heide is meer bruin dan paars op dit eerste stuk, wat zonde!
Heide en hazelwormen
Als we afbuigen aan het eind van de heide weet ik dat er een beekje is met water en na al deze hitte ben ik aangenaam verrast dat het niet droog staat. We lopen door een gebied vol oude stuwwallen uit de prehistorische ijstijd. Via een zandpad klimmen we omhoog op één van de wallen en komen dan wederom in een groot heidegebied terecht. Waardoor het komt weet ik niet maar het is hier een stuk minder droog dan op het eerste stuk. Zo genieten we volop van de heide.
Tijdens eerdere wandelingen trof ik hier hazelwormen aan die lagen te zonnen op de paden. Hazelwormen zijn hagedissen zonder poten, waardoor ze meer op kleine slangen lijken. Frank heeft ze nog nooit gezien dus we letten goed op terwijl we wandelen maar helaas..... Jammer want net nu ik mijn camera bij me heb zien we ze niet.
We wandelen met een grote boog om de heide heen en halverwege buigt de route af richting het bos en de beroemde Wodanseiken.
De Wodanseiken
In het stuk bos waar we nu lopen staan de zogenoemde Wodanseiken. Deze groep eiken is ongeveer 450 a 500 jaar oud en is veelvuldig vastgelegd door diverse 19e eeuwse landschaps schilders. Zij waren het die de naam Wodanseiken bedachten. Helaas zijn er de laatste jaren diverse van de eiken door ouderdom gesneuveld. Waar de wandelroute eerst pal langs de bomen liep is hij nu er omheen gelegd omdat het te gevaarlijk is er onder te lopen vanwege afvallende takken. Je bekijkt de bomen nu van een kleine afstand en ook nu zijn ze nog indrukwekkend.
Via het bos komen we uiteindelijk weer bij de parkeerplaats terecht en stappen we tevreden in de auto. Klaar voor de rit naar Eersel.
Wij hebben geprobeerd de blauwe route te lopen, maar dat mislukte omdat we paaltjes volgden, zoals hier beschreven. Onderweg kwamen we er achter dat de route op stenen is aangegeven met blauwe verf. We gaan nog eens terug.
Hoi Mieke, wat vervelend om te horen. Dank voor je input, ik zal de tekst aanpassen zodat anderen er ook wat aan hebben. Groetjes, Ivonne