De Doodendraad.
Nadat we de auto geparkeerd hebben lopen we eerst nog even naar de abdij. Vandaag is deze gesloten maar dat wisten we en de abdij is van buiten ook zeker het bekijken waard. Daarnaast vind je er, op de grens van Nederland en België, een deel van de zogenoemde doodendraad. Een monument dat herinnert aan de versperring die de Duitsers hier opwierpen tijdens de eerste wereldoorlog. Iets om even bij stil te staan voor we aan de wandeling beginnen.
Het boswachterspad bij de Achelse Kluis
Het eerste en laatste deel van onze route gaat over het boswachterspad klooster- en heidewandeling. Via de paaltjes met paarse kop is de wandelroute makkelijk te volgen. We wandelen over met hoge bomen omzoomde paden langs langs ruige akkers. Hierbij passeren we één van de oude grenspalen. Al vrij snel bereiken we de open vlakte van de Groote Heide, en groot is ie! Wat een uitgestrektheid en wat een stilte. De route gaat hier voornamelijk over brede paden, meestal zandpaden maar ook een stuk fietspad. Bij knooppunt 56 verlaten we de route om een grote extra lus naar de Leenderbossen te maken, richting knooppunt 50.
Een beetje improviseren
Al vrij snel blijkt dat de route voornamelijk het fietspad volgt langs een groot breed pad. Dat is soms het nadeel van de wandelknooppunten, de wandelingen gaan niet altijd over de leukste paden. Daarom besluiten we zelf een route te bedenken via maps.me waarbij we uiteindelijk weer bij de Hasselsvennen en knooppunt 42 uit gaan komen.
Een tijd slalommen we op kleine paadjes door het bos om uiteindelijk opnieuw uit te komen bij een vlakte met heide. Het grote ven dat in het midden van de heide ligt is afgezet met een hek van waarachter een kudde Galloways ons nieuwsgierig aankijkt. Een tijd lang volgen we het hek tot we bij een wandelbankje vlakbij knooppunt 42 komen. De perfecte plek om onze boterhammen op te eten.
Weer terug richting Achelse Kluis
Na de lunch wandelen we weer verder. Omdat we gek zijn op de Brabantse vennen besluiten we, tussen knooppunt 42 en 41 in, af te slaan en het pad langs de vennen te blijven volgen. Opnieuw stippelen we zelf een route uit die ons via het verderop gelegen Dorsven weer naar knooppunt 40 brengt. Hier zijn we weer op het boswachterspad dat we verder volgen tot Achelse Kluis. De telefoon kan weer weg, ook wel fijn.
→Ook mooi: wandelen door de Belgische Sahara bij Lommel.
Natte voeten
De laatste kilometers gaan door het natter gebied rond de Tongelreep waarbij we ook de uitkijktoren passeren. Een mooie plek om even te pauzeren en de watervogels te observeren. Van een eerdere wandeling weten we nog dat we enorm moesten klunen omdat het water erg hoog stond, dus we zijn benieuwd of we onze voeten vandaag droog gaan houden. Het valt mee.
Op de enige plek waar er iets meer water is liggen boomstammen en planken. Als Frank midden op deze "brug" staat zakt hij ineens weg en moet zich corrigeren waardoor hij met twee schoenen vol water komt te staan. Ik ben blij dat ik als tweede de stammen over wandel, een gewaarschuwd mens telt voor twee!
Via een droger pad langs wat heide en een klein bosje met witte berken wandelen we weer terug naar Natuurpoort de Achelse Kluis. Het drankje bewaren we voor een volgende keer.
