Eén van de mooiste plekken van onze reis door Nicaragua was Ometepe. Dit eiland in het meer van Nicaragua bestaat uit twee delen die beiden worden beheerst door een grote vulkaan in het centrum. De inactieve vulkaan Maderas vind je in het oosten en de actieve vulkaan Concepcion op het westelijk deel. Als je naar Ometepe gaat mag een hike op één van deze, of beter nog beide, indrukwekkende jongens zeker niet op het programma ontbreken. Naast een goede workout geniet je van prachtige natuur en fenomenale vergezichten. Wij maakten een hike op de vulkaan Concepcion, loop je met ons mee?
Het startpunt van de hike
Onze hike op de vulkaan Concepcion start bij het bord langs de doorgaande weg. Vanuit Moyagalpa laten we ons afzetten door een tuck-tuck. In onze backpacks zit veel water en wat te eten. Daarnaast hebben we nog wat extra kleding mee voor als we straks wat hoger komen. Vanaf de weg is er een kleine aanloop route. Het eerste deel van de route is vlak, daarna begint een breder pad dat langzaam stijgt.
We passeren een enkel huis en wandelen tussen diverse akkers met bananenplantages en gras. Er grazen loslopende paarden en in de bomen roept een enkele brulaap naar een ander. Even moeten we aan de kant als een boer met zijn koeien ons tegemoetkomt, maar verder komen we niemand tegen. Bij de officiële ingang van het park, waar de vulkaan in ligt, staat een hutje. Op een bord lezen we dat we 3 USD toegang moeten betalen maar aangezien er niemand is besluiten we door te lopen.
Volop leven
Het pad wijst zichzelf en terwijl we lopen genieten we van de natuur en de stilte om ons heen. Naarmate we hoger komen wordt het pad steeds steiler. Af en toe heb je een doorkijkje naar beneden. We zien het kleine vliegveld liggen, het dorp Moyagalpa,waar we gestart zijn met onze hike op de vulkaan Concepcion, en het meer. Halverwege de klim komen we een koppeltje brulapen tegen. Lui liggend op een tak kijken ze van boven op ons neer. Ze zijn niet echt onder de indruk van die 2 mensjes daar beneden zich. In de verte horen we het gebrul van nog meer apen. Wat leuk dat er zo veel leven is op de vulkaar, dat hadden we niet verwacht.
Omvallen, opstaan en weer doorgaan
We moeten oppassen waar we onze voeten neerzetten. De grond stikt van de bladmieren. In een keurige rij worstelen zij zich overijverig met stukjes blad van de ene naar de andere kant van het pad. Omvallen, opstaan en weer doorgaan, wat een harde werkers! Ook zie ik diverse keren een felgekleurde, harige rups die zich tegoed doet aan een blad. Welke vlinder zal daar uit gaan komen?
Hijgen en puffen
Het volgende deel van de hike op de vulkaan Concepcion is een stuk zwaarder. We hijgen en puffen wat af terwijl we ons langzaam aan naar boven werken op de soms best wel steile paden. Gelukkig is de grond droog zodat het niet glibberig is en zijn er af en toe wat traptreden. Na een korte pauze op een paar uitgehakte stoeltjes klimmen we weer verder.
Niet veel later komen we een groep wandelaars met gids tegen. Zij vertellen ons dat zij het laatste deel op de top in de complete mist liepen. "No view but we ticked the box" zegt één van hen. De gids waarschuwt ons niet verder te lopen dan waar de mist begint en we stellen hem gerust. Dat zijn we niet van plan. Eenmaal in de mist kun je makkelijk verdwalen en wij hoeven ook niet persé naar de top als er toch niets te zien is.
Pittige wind en mistflarden
En dan ineens komen we uit het begroeide deel en staan we op een open vlakte. Er steekt er een flinke wind op en onze meegenomen windjacks en trui komen nu goed van pas. We wandelen door mistflarden en open stukken met een geweldig uitzicht op het laaggelegen landschap. De helling is ruig; zwart/bruin en groentinten wisselen elkaar af. We banen ons een weg door het pad met losse stenen. Kleine struikjes staan ferm in de straffe wind. Wat een bijzonder landschap is het hier. We genieten volop.
Voor we op pad gingen hadden we bedacht dat we gingen stoppen met onze hike op de vulkaan Concepcion als de mist te dicht werd en dat moment is nu aangebroken. Een capucijneraapje komt in alle stilte tevoorschijn. Voor we het goed en wel in de gaten hebben wordt hij iets verderop alweer opgeslokt. Als een klein spookje in een grote wolk van nevel.
Schuilen voor de lunch en de afdaling
Voor onze meegebrachte lunch zoeken we een plekje achter een paar struiken zodat we uit de wind ziten. Terwijl we aan het eten zijn passeren ons twee wat grotere groepen met gids, op weg naar beneden. De grote rotsblokken die ik wilde zien liggen iets hoger, zo vertelt iemand me, maar alles is in dikke mist gehuld. Na een laatste blik op het meer beginnen we aan de afdaling. Een pittige aanslag voor mijn kniëen, maar we leggen het in een vlot tempo af.
Ook nu weer treffen we brulapen, een grotere groep deze keer, en ook nog een capucijneraap. Na een kleine 6 uur staan we weer bij het beginpunt. Moe maar tevreden. Wat een mooie hike was dit!
