Ik ben in Sapa, en om me heen is er niets anders te zien dan bergen, rijstvelden die tegen steile hellingen aan gebouwd zijn, kleine dorpjes en rivieren. Ik heb enorm veel zin om de benen te gaan strekken en dit interessante gebied te gaan verkennen. Vandaag ga ik van Sapa naar Tavan wandelen en omdat het één van de routes is die veel mensen lopen besluiten Frank en ik het lekker zelf te doen.
Zelf de route bepalen kan makkelijk rond Sapa
De eerste paar kilometers zijn nog niet zo spannend en gaan over de doorgaande asfaltweg. Het is hier niet druk met verkeer, dus kan ik lekker om me heen kijken. Een klein paadje brengt me steeds meer naar beneden, het mooie dal in, nu begint de wandeling echt. Dat ik niet alleen ben merk ik al snel. Overal lopen vrouwen van de lokale stammen. Ze willen graag een stukje met je meelopen met het uiteindelijke doel om je iets te verkopen. Op hun rug tassen en manden met kleedjes, beeldjes, sieraden en andere zelfgemaakte spullen.
Al snel volgt het eerste “I follow you, oké?”, een zin die ik nog diverse keren zal horen vandaag.
Op een vriendelijke manier probeer ik van de dames af te komen en zeg dat ik alleen wil wandelen, zonder gids. Soms lukt dat maar niet altijd. Als ik een paar hardnekkige “followers” (als ik loop dan lopen zij, als ik stop dan stoppen ze en komen dan vlak achter me staan) aanspreek zegt één van hen, “It’s my country, I walk where I want” en tja, daar heeft ze ook weer gelijk in. Ik neem me voor om gewoon verder te lopen en te genieten van wat ik zie.
Van het gebaande pad
Een hangbrug brengt me over een riviertje en daarna loop ik over steeds kleinere paadjes. Een paar keer is het echt oppassen geblazen om niet van het smalle pad in de naastgelegen modderige rijstvelden te lopen. Grote stenen liggen in de rivierbedding , vrouwen doen de was in het snelstromende water en om me heen leeft het. Wat wel opvalt is dat de dames met manden weg zijn en na een tijd lopen weet ik hoe dat komt, ik ben per ongeluk een beetje afgedwaald van de originele, en dus toch niet zo duidelijke route. Een heel stuk boven me lopen diverse andere toeristen, maar wat ik hier beneden in het dal zie vind ik eigenlijk veel leuker, soms is verdwalen dus zo gek nog niet!
Dan ineens houdt het pad op als ik bij een brede rivier kom, oeps wat nu? Na een tijd aarzelen besluit ik de schoenen uit te doen en door het water te waden om zo aan de overkant te komen. De tijd vordert en ik krijg nu toch het idee dat ik echt aan het dwalen ben. Hoe mooi het hier ook is, straks is het donker en dan wil ik niet nog zoekende zijn.
Onze ontmoeting met Mie
Ik besluit een dame aan te spreken. Ze spreekt een paar woordjes Engels en vertelt dat ze Mie heet. Met handen en voeten leg ik mijn situatie aan haar uit. Ik vraag haar of ze een stuk met me mee wil lopen. Mie laat me de mooiste plekken zien. De hoge route door haar eigen dorp waar ze aanwijst waar ze woont. Helaas is er geen tijd vandaag om echt lang te blijven hangen. Af en toe gaan we even zitten om het uitzicht te bewonderen en te “kletsen”.
Uiteindelijk komen we in Ta Van aan, een paar uur later dan van te voren bedacht, maar een hele ervaring rijker. Natuurlijk moet ik nu toch wel wat van Mie kopen. Ik schaf een paar kussenslopen aan die helemaal niet mijn smaak zijn, maar waar ik later vast nog wel een mooie bestemming voor zal vinden. We nemen afscheid van Mie, wel erg jammer dat we elkaars taal niet spreken want ik had haar nog graag wat meer willen vragen.
Als we een tijd later weer in Nederland zijn blijkt het liedje Deep Rivers (I, I follow, I follow you…..) een grote hit. Met genoegen en een grote glimlach luisteren we keer op keer weer naar de muziek. We denken terug aan onze ontmoeting met Mie uit Sapa en haar prachtige woonomgeving.
Ik ben er nooit geweest, maar wel verliefd geworden op je mooie foto’s. Klinkt als een bijzondere wandeling. Het is altijd leuker van de gebaande paden. In Nieuw-Zeeland ben ik ook ooit tijdens een wandeling verdwaald. Toen we ook vastliepen op een rivier, zat er inderdaad niets anders op dan de schoenen uit te trekken 🙂
Ook wel leuk weer een beetje verdwalen, dan kom je weer eens op heel andere plekken. Wandelen in de buurt van Sapa kan ik je echt aanbevelen. sowieso is Vietnam als land heel erg aan te bevelen, ik wil er binnenkort nog wat meer over schrijven. Wij vonden het een heel gevarieerd land en zijn er in totaal 6 weken geweest.
Oh wauw, dit moet echt een hele ervaring geweest zijn! Prachtige foto’s hoor.
Lief compliment! Ik hou zo van fotograferen en dan is het altijd goed om te horen dat iemand ze mooi vindt.
Mooi geschreven! Ik ben er nog nooit geweest, had helaas niet genoeg tijd en moest kiezen tussen Halong Bay en Sapa. Bij het zien van je foto’s weet ik het weer zeker, ik moet een keer terug!
Dat moet je zeker doen, het is er zo mooi! Halong Bay is trouwens ook geweldig. Ik wil naar allebei nog weleens terug.
Sapa deed me een Bali denken, en ik voelde me er gelijk thuis. Mijn mooiste stukje Vietnam.
Helaas heb ik niet heel veel lange wandelingen kunnen maken omdat ik herstellende was van een heftige griep. Maar zelfs voor korte wandelingen is Sapa mooi.
Ik vond Sapa ook echt geweldig. Wij hadden er 2 dagen mooi weer en aan het eind van dag 2 zaten we binnen een uur volledig in de mist. Het is zo bizar hoe de wereld dan ineens verdwenen is, we zagen zelfs de overkant van de straat niet meer. Van wandelen is dan geen sprake meer maar het geeft een heel bijzondere sfeer aan de omgeving.