emigreren, persoonlijke verhalen

Guilty pleasures in Amerika

Juli 2006, mijn kersverse verkering van 4 maanden stuurt mij een mail. Hij heeft de vraag gekregen of hij, i.v.m. een klus, voor drie jaar naar de Verenigde Staten wil. Of ik daar eens over na wil denken. Ik denk gelijk YES! Vanaf mijn tienerjaren ben ik al gefascineerd door dit bijzondere land en deze kans grijp ik met beide handen aan!

Een paar weken later zitten we in het vliegtuig. Op weg naar Atlanta Georgia. We zijn nog nooit in de VS geweest, denken aan prachtige natuur, billboards, auto’s, de eetcultuur en zijn benieuwd hoe dit gaat uitpakken. We worden van het vliegveld afgehaald door een mega limousine en als we naar buiten kijken en de omgeving opnemen kunnen we een grijns niet onderdrukken; dit wordt een fantastisch avontuur!

De eerste weken is het wennen, vooral voor mij. Mijn verkering maakt lange Amerikaanse werkdagen en ik verken de boel zonder auto in een auto minded stukje Amerika. We hebben geluk dat we veel feestdagen mee kunnen pikken naast de weekenden.

In onze vrije tijd gaan we samen op pad en vreten alles wat de samenleving te bieden heeft. In het begin moeten we veel lachen om die gekke Amerikanen maar naarmate de tijd vordert gaan we steeds meer van ze houden. Dit is ook het moment dat we steeds meer toe gaan geven aan onze guilty pleasures.

Feeling good op Stone Mountain 

Een berg van 500 meter hoog met rondom een park met oude huisjes en een meer. Op de top van de berg kun je eindeloos ver uitkijken. Met een amfibievoertuig, quack the duck, kun je rijden over het terrein en varen over het grote meer. Bij het instappen krijgen we fluitjes in de vorm van een eendenbek en de kapitein vertelt vrolijk wanneer we daar allemaal mee gaan fluiten. Terwijl de rest van het gezelschap meequackt met “I feel good” kijken we Hollands nuchter om ons heen. Als we besluiten mee te doen hebben we de smaak al gauw te pakken. Wat een genot om je zo eens als kind te laten gaan. Gierend van de lach bereiken we uiteindelijk het eindpunt.

guilty pleasures1

Schelpblazer in Florida

We maken we een tocht waarbij we, zo vertelt men ons, veel gaan zien op een geweldige snorkelstek. Als we geluk hebben kunnen we ook dolfijnen spotten. Onze gebronsde kapitein vertelt sterke verhalen en mede snorkelgenoten gaan met hem op de foto achter het stuurwiel van de boot. Een tijd later is er een wedstrijd waar we op een grote conch shell mogen blazen. Wie het langst een toon kan aanhouden wint een prijs. Ik wil niet meedoen, maar uiteindelijk laat ik me toch verleiden. Triomf! Ik win…Met mijn prijs, een flesje cola, geniet ik van het zonnetje en de nieuw gevonden roem als schelpblazer. Daarna is het dantoch echt snorkelen geblazen. We vinden vooral veel sanddollars en helaas minder vis. Toch is het een heerlijke dag.

Wet and wild in Florida

Als tiener droomde ik van dit, voor die tijd spectaculaire, waterparadijs met geweldige glijbanen. Voor mij dus echt een “must-do” nu ik in de regio ben. Als ik met een collega mail dat we hier naartoe gaan vertelt ze me dat ik toch echt een badpak moet kopen omdat zij bij de eerste glijbaan haar topje al kwijt was. Gewapend met, je kan niet voorzichtig genoeg zijn, mijn nieuwe badpak en een goede dosis zin storten we ons in het geweld. Samen met diverse twintigers sjezen we op kleine matjes knetterhard de eerste glijbaan af. Vervolgens swingen we in de discotunnel en gillen in de donkere tunnel. Deze pret gaat nog een hele middag door en we gaan voldaan naar ons hotel terug.

“Breakfast in bed”

In Georgia kun je op ieder willekeurig tijdstip wel ergens een hapje eten. Op zondagochtend zien we al lange tijd een grote drukte bij alle ontbijt gelegenheden. We besluiten ons ook eens aan zo’n ontbijtje te wagen en laten ons naar de tafel brengen. Wat een geweldige drukte. Stelletjes, vrienden, hele families zitten uitgebreid aan de pannenkoeken, spek, ei, koffie en sinaasappelsap. De sfeer is kneuterig gezellig. Wat ook opvalt is de “casual look” van de mensen. De joggingbroek is toch wel het Amerikaanse equivalent van de spijkerbroek en we zien er veel, héél veel, deze ochtend. Na dit ontbijtje besluiten we dat dit voor herhaling vatbaar is en schuiven we geregeld aan. Verkering in spijkerbroek, ik in mijn nieuw aangeschafte joggingbroek. Heerlijk!

Alles voor een ketting; New Orleans

Een lang weekend vrij. We zijn zeer benieuwd naar de gevolgen van de orkaan Katrina en wat men er al aan gedaan heeft om de ellende die zij achter heeft gelaten aan te pakken. Bovendien heeft New Orleans een muziekverleden dat ons aanspreekt en een gezellig stukje binnenstad; “The french quarter”. Op de eerste avond gaan we de binnenstad in om wat te eten en drinken en vallen gelijk met onze neus in de boter. Het blijkt Saint Patrick’s Day te zijn. Dit is de nationale feestdag van Ierland, waarbij men de beschermheilige van het land, Sint-Patricius, herdenkt. In de VS, waar veel Ieren naartoe zijn geëmigreerd, worden op deze dag overal parades gehouden. Naast het feestelijk gekleed rondlopen, muziek en drank is er ook de gewoonte om elkaar kitscherig gekleurde kralenkettingen cadeau te doen. Op de balkons staan mensen kettingen te gooien naar de menigte beneden. Ik kijk geamuseerd omhoog en krijg een ketting toegeworpen.

kralen

 

De toon is gezet. Als een tijd later de parade begint staan wij tussen de Amerikanen mee te joelen. Ik word door een vriendelijke meneer gevraagd of ik met hem op de foto wil op zijn motor.

Natuurlijk wil ik dat, zeker als ik daarna ook nog een mooie ketting krijg. En dan niet zo’n kleintje natuurlijk maar een hele mooie met grote paarse kralen! Daarna is de beer los. We besluiten een wedstrijd te doen wie aan het eind de meeste kettingen heeft. Er worden heel wat “huggs and kisses” afgegeven, lief gelachen en geroepen. Aan het eind van de avond hebben we allebei een nek vol kettingen en kunnen we met een voldaan gevoel gaan eten. Wie er gewonnen heeft weet ik niet meer, maar meedoen was in dit geval belangrijker dan winnen!

 

Na deze eerste kennismaking met Amerika gingen we nog een paar keer terug om langer te reizen. Wil je meer lezen over wat we allemaal zagen? Klik dan eens door naar de Amerika pagina!

 

Geplaatst in emigreren, Noord-Amerika, Verenigde Staten.

10 reacties

  1. Atlanta… mijn enige kennismaking met Amerika en wat voor 1… vliegtuig overboekt, dus we mochten gezellig in Atlanta blijven (terwijl Peru op ons wachtte!!) Grappig om te lezen dat je eindelijk je kans schoon zag om van die waterglijbanen-pret te gaan hebben, groot gelijk!

    • Hoe leuk Amerika ook is als ik kon ruilde ik Atlanta toch wel voor Peru hoor! Grappig feit is dat wij naar Atlanta gingen voor het werk en een reis naar Peru (waarvoor we al tickets hadden) moesten laten schieten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *