Emigreren; wonen in Jordanië

Brenda over het wonen in Jordanië

Hallo ik ben Brenda van den Brink. Moeder van 2 zoons, waarvan de oudste is getrouwd en in Brazilië woont. De jongste kan ik nog in Nederland opzoeken. Ik ben 56 jaar en woon bijna 8 jaar in Jordanië. In Nederland had ik een goed leven. Ik was er schoonheidsspecialiste/massage therapeut in een groot hotel bij Schiphol en in een sportschool, mijn eigen bedrijven. Ook ben ik importeur voor La Cure Dode Zee cosmetica in Nederland en leer studenten de Arabische Massages technieken. In Jordanië laat ik mensen van hun vakantie hier genieten of neem ze mee op een paardentocht door de woestijn.

Verliefd op Jordanië

Mijn eerste reis was een zakenreis om meer over het bedrijf La Cure en mijn producten aan de weet te komen en om de Dode Zee te bezoeken en te ervaren. Er waren nog een paar dagen over om het land te bekijken. Vooraf had ik bedacht dat ik wat van Jordanië wilde zien en er misschien over vijf jaar weer eens terug zou komen. Dat liep wat anders want ik kreeg zo'n heimwee naar Jordanië dat ik er na 2,5 maand met mijn zoons naartoe ben gereisd om meer te kunnen zien en te beleven. Dat was zes jaar voordat ik definitief ging emigreren. Tijdens die zes jaar was ik heel veel in Jordanië en begon de mogelijkheden te bekijken om te gaan wonen in Jordanië.

Inmiddels was al duidelijk dat ik me in de woestijn zo thuis voelde dat ik er wilde blijven. Daar was ik ook weer begonnen met paardrijden. Ik wilde mijn passie combineren met mijn liefde: oneindige woestijn en paarden met Arabisch bloed. Mijn bedoeling was om in de woestijn een pareltje op te zetten. Een verblijf waar gasten konden worden ontvangen en waar dieren zouden leven. Paarden, schapen, geiten en kippen, honden en katten en veel vogels. Anders dus dan de meeste gastenverblijven in de bestaande kampen in en om de Wadi Rum.

Met mijn zoon in het eerste kamp waar we woonden.

Mijn leven in Jordanië

Na 8 jaar ben ik al aardig een Arabische geworden, de taal versta en spreek ik nu redelijk, wat heel veel dingen een heel stuk gemakkelijker maakt. Ik begrijp beter hoe het leven in elkaar zit en hoe de verhoudingen tussen mannen en vrouwen liggen. (Waarop ik best een aardige uitzondering vorm) Eigenlijk heb ik veel meer vrijheid dan de meeste Jordaanse vrouwen in de traditionele gemeenschappen waar ik woon. Zolang ik me maar vrij ingetogen beweeg en gedraag. Voor sommigen die de Brenda in Nederland hebben gekend is het een beetje vreemd om mij zo bezig te zien. Terwijl ik juist met deze houding hier in Jordanië veel meer kan bereiken.

Een zware weg.....

Jordanië is nog steeds het land waar ik me thuis voel maar alles is heel anders gelopen dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Mijn wensen die ik voor ogen had toen ik naar Jordanië vertrok zijn niet uitgekomen. Ik verloor er mijn eigenlijke droom, een soort caravancerai in de woestijn bouwen waar reizigers even konden verblijven en tot rust konden komen. Ik verloor mijn toekomst omdat ik alles wat ik had geïnvesteerd in het project ben kwijtgeraakt. Ik verloor mijn huis, een tent in de woestijn om te wonen. Ik moest afscheid nemen van de paarden omdat de zakenpartner mij niets gunde. Ik verloor mijn waardigheid omdat ik gewoon opgelicht was.

Daarna was ik even de weg kwijt. Kijken wat er nog was en wat ik nog kon zonder iets te hoeven investeren. Mijn redder was Ahmad, die zich al had bewezen als echte vriend en een huis vond om te wonen.Ik had het geluk dat er een jongen uit Frankrijk vrijwilligerswerk kwam doen en een half jaar bleef. Hij heeft een nieuwe website voor me gebouwd om verder te kunnen. En het werkte. We gingen samenwerken met een vriend van Ahmad, Abdullah.

Ik leerde iemand kennen die me ten huwelijk vroeg. Dit voelde dit als een eer en ben erop ingegaan. Met hem heb ik 3 jaar in Wadi Musa, bij Petra gewoond. Na de eerste paar leuke maanden waren het verder jaren die ik liever wil vergeten. Ik ben op allerlei manieren misbruikt en werd geïsoleerd. Uiteindelijk ben ik ontsnapt met behulp van de Nederlandse ambassade omdat het zonder hulp onmogelijk en onveilig was om daar weg te komen.

Een warm welkom

En weer kwam ik terecht bij Ahmad die me altijd had voorgehouden dat er een kamer voor mij over was in zijn huis. Ik was heel welkom daar, de ouders van Ahmad waren zo blij om me weer te zien. Er was nog maar een schim over van de Brenda die ooit naar Jordanië was gekomen met een droom en een idee. Eén meter tachtig en net geen 50 kilo meer.

De moeder van Ahmad overleed een maand nadat ik was aangekomen. Een hele mooie in het gezicht getatoeëerde tanige bedoeïenenvrouw. Na een maand trok ik bij de vader van Ahmad in die bijna 100 jaar is. Om hem gezelschap te houden en mantelzorg te geven en zijn huis op orde te houden.

Het was een fijne en rustige tijd. Ik verzorgde de tuin van de moeder van Ahmad en we aten allerlei groenten en fruit uit de tuin. De hond van Ahmad, een saluki werd mijn maatje. Een heel ander leven en meer basic als wat ik ooit had gehad. Behoorlijk beschadigd en eigenlijk alle vertrouwen in mensen kwijtgeraakt. Er was zeker heel wat te verwerken, te vergeven en te vergeten. Ik was moe. Van de rechtszaken, oplichting en scheiding. De laatste is gelukt, de eerste is nooit erkend en heb ik verloren. Ik zal maar niet zeggen wat ik daarvan denk terwijl de zakenpartner er wel een tijd voor in de gevangenis heeft gezeten en daarna dagelijkse meldplicht had.

Een geluk was, dat ik nog steeds importeur was voor La Cure Dode Zee cosmetica in Nederland met een vaste trouwe klantenkring. Van La Cure Jordanië heb ik veel steun gehad waardoor ik ondanks alles dit bedrijf heb kunnen voortzetten. Ook bewezen zij samen met Ahmad dat er ook mensen zijn die het hart op de goede plaats hebben zitten.

Een groot verlies

Ahmad wilde steeds dat ik meer zou gaan samenwerken met zijn vriend Abdullah zodat ik weer iets in het toerisme kon betekenen. Sinds de oorlog in Syrië is dat enorm verminderd. Het was echter nog te vroeg voor me om me weer onder de mensen te mengen. In één klap kwam daar een einde aan. Na anderhalf jaar bij de familie van Ahmad te zijn, overleed hij plotseling. Hij wist dat hij ging sterven en ik wist het onbewust, maar kon het niet geloven. Ahmad was pas 38 jaar, 7 kinderen en hij wist net 3 dagen dat zijn vrouw weer zwanger was. Heel onwerkelijk allemaal. Hij was wel degene die altijd aan mijn zijde stond en me tot tweemaal toe echt uit de moeilijkheden heeft geholpen. Een man met een gouden hart. Te goed voor deze wereld, hij kon niet tegen onrecht.

Met Ahmad en Abdullah, warme herinneringen.....

Mijn thuis in Wadi Rum

Zijn wens was dat ik naar Abdullah, zijn vriend in Wadi Rum zou gaan. Pas na een jaar werd die beslissing me uit handen genomen. Ik kon zijn vader niet alleen laten. Een broer van Ahmad trok met zijn gezin van 7 mensen bij opa in, er was geen plaats meer voor mij. Opa was verzorgd.

Nu woon ik in een klein woestijndorpje, vlakbij het grote camp (Sun city camp) waar de paarden staan en waar ik met hen werk. Abdullah heeft de taak overgenomen genomen om mij onder zijn hoede te nemen samen met zijn broers. Uiteindelijk ben ik nu, na jaren verdwaald te zijn geweest, weer terug om samen verder te werken met Abdullah en zijn paarden. Het voelt goed en nu ik hier woon kan ik eindelijk, bijna verder werken aan een toekomst.

Zowat alle jaren die ik in Jordanië woon ben ik het meest bezig geweest met overleven. Uit te vinden waar mijn pad naartoe gaat leiden. Ik ben heel dankbaar dat ik nog steeds mag werken en wonen in Jordanië, dat ik er nog ben en mezelf weer terug heb mogen vinden.

Wat maakt Jordanië zo bijzonder?

Voor mij is dat heel duidelijk de woestijn. Maar ook de diversiteit aan landschappen, het klimaat, het heerlijke eten. Het is de geur, kleur en smaak van Jordanië. De energetische kracht van de woestijn. Na al die jaren is er nog steeds zoveel te ontdekken. Nieuwe mensen ontmoeten, zowel Jordaniërs als buitenlanders. Er ligt nu weer een wereld open aan mogelijkheden.

De mensen zijn heel vriendelijk en gastvrij. Het land is niet te groot maar heeft zoveel historische bezienswaardigheden, een schitterende en heel afwisselende natuur, bergen, bossen en woestijn. Veel religieuze geschiedenis uit de bijbel en de koran. Veel sportieve activiteiten. De gezonde Dode Zee en de tropische Rode Zee. Ieder uur dat je onderweg bent kom je weer in een heel nieuw gebied. Zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Het land heeft me eens gegrepen en nog steeds is er die bijna kinderlijke verwondering en blijdschap als ik rondreis en weer nieuwe plaatsen aandoe.

Wat ik heel bijzonder vind is dat ik als vrouw alleen me uiteindelijk toch staande heb kunnen houden in een land waar de man/vrouw rollen anders verdeeld zijn als in het westen. Weliswaar met vallen en opstaan, met veel verlies en met enorme tegenwerking van twee personen die me maar wat graag hadden zien vertrekken. Nieuwe kansen staan nu weer te wachten en ik durf voorzichtig weer te dromen. In Jordanië zijn er veel onwaarschijnlijk sterke vrouwen die iets in hun mars hebben. Samen komen we verder.

Wat moet je echt zien/ervaren als je in Jordanië bent?

Jordanië lijkt een beetje vergeten in Nederland en in het westen. Terwijl het land heel veel moois te bieden heeft. Mensen die hier naartoe komen voor een reis zijn alleen maar gelukkig dat ze als bestemming Jordanië hebben gekozen. Ik voel me hier veel veiliger dan op sommige plaatsen in Nederland en dat is ook wat mensen zeggen die hier zijn geweest. Verwacht geen overvolle toeristische plaatsen, je hebt de sites grotendeels voor je alleen. Gegarandeerd dat je heel vriendelijke mensen zult ontmoeten die hun gastvrijheid graag met jou willen delen.

Jordanië heeft veel meer te bieden dan wat je in de meeste reisgidsen zult vinden. Een normale rondreis zal over het algemeen starten in Amman. Je zult Jerash, een Romeinse site bezoeken. En Madaba, de mozaïek stad met een plattegrond in de St. George kerk van het oude Palestina. Mount Nebo, de berg van Moses waar hij het beloofde land kreeg te zien. Ook de Dode Zee, misschien het zoutste meer en meest laaggelegen meer ter wereld, Petra, de uit rotsen gehouwen stad, één van de 7 nieuwe wereldwonderen. Wadi Rum, één van de mooiste woestijnen ter wereld, verbonden met de Britse officier Lawrence of Arabia. En Aqaba, aan de Rode Zee waar je kunt snorkelen en duiken en de onderwaterwereld van tropische vissen en koralen kunt ontdekken.

Maar...dat is slechts een heel klein beetje van wat je in Jordanië kunt ontdekken en beleven. Een week is echt te kort!

Het onbekende(re) Jordanië

Er zijn vele totaal onbekende mogelijkheden om Jordanië heel anders te ontdekken. Op veel plaatsen komen geen of nauwelijks toeristen. Ik vind het heerlijk om binnen en buiten de gebaande paden een reis op maat, met jouw wensen erin verwerkt, samen te stellen. Jordanië is veel meer dan alleen een vakantiebestemming en ik help je graag bij het maken van een plan!

Een paar van mijn tips;

In bijna elk dorp en elke stad vind je historische restanten, van bijna intact tot wat opgravingen. Er is een geschiedenis van kruisvaarders in Kerak, Shobak en Petra. Romeinse geschiedenis vind je in Jerash, Um Qais, Pella, Via Traiana Nova. Humeima, Petra en Amman.

Ben je fan van  (woestijn)kastelen ?  Er zijn er genoeg zoals Qasr Amra, Qasr Kharana, Qasr al-Azraq, Qasr al-Hallabat, Qasr Mshatta, Qasr al-Muwaqqar, Qasr al-Tuba, Umm al-Walid, The Umayyad Palace, Qasr al-Qastal, Iraq al Amir enz.

Verken de prachtige natuur in Dana, Azraq, Dibaan forest, Ajloun, Mujib, Shaumari, Yarmouk, Fifa en Qatar.  Geniet van de bijzondere woestijn van Wadi Rum, Hisma en de Eastern basalt desert.

En wat dacht je van Jordanië als bestemming voor een pelgrimsreis? Bezoek bijzondere plekken als Bethany al Magdas (de doopplaats van Jezus), Mukawir of Machaerus, Mount Nebo en de Elias heuvel en heiligdom. Stop bij de rivier de Jordaan, de Dode Zee, Wadi Rum, Petra, Lejjun, Ader, Karak, Rabbath Moab, Arnon en Umm ar-Rasas.

Sportievelingen kunnen genieten van duiken, snorkelen, paardrijden, kameelrijden, wandelen, klimmen, een ballonvaart, mountainbiking enz. Beklim de Um Addami; de hoogste berg van Jordanië op de grens met Saudi Arabië en voor professionals; Mount Haroun: de berg waar de tombe van Aäron te vinden is.

Iets waar je misschien niet direct aan denkt is wellness. Van Arabische Massages in de woestijn tot yoga, meditatie en breathing. Detox van het lichaam en stilte reizen. Beleef een Hamam ervaring of bezoek een Spa. Geniet van het lekkere eten dat Jordanië te bieden heeft.

Waar moet je rekening meer houden als je naar Jordanië reist?

Bereid je goed voor als je naar Jordanië komt en probeer je ook te verdiepen in de cultuur. Pas je kleding aan als je bij mensen thuis wordt uitgenodigd en als je het niet prettig vind als er veel mannelijke belangstelling is in jou als vrouwspersoon. De zon kan ongenadig heet zijn, ook in het voor- en najaar en de beste bescherming is: ja inderdaad, lange kleding en een (hoofd)doek.

Wees heel voorzichtig als vrouw alleen in Wadi Musa (bij Petra) en in Wadi Rum maar ook in andere plaatsen. Ga niet als enige in op avances van mannen en hun vragen om je ergens alleen mee naar toe te nemen, een maaltijd ergens buiten, overnachten in een grot. Tenzij je in wilt gaan op hun seksuele wensen en hun (indirecte) vragen om geld.

In Jordanië wordt veel met dieren gewerkt. Er zijn verschillende organisaties zoals Spana en de princess Alia Foundation, actief om dierenleed te voorkomen. Maar toch zul je misschien schrijnende gevallen zien als je onderweg bent. Je kunt dit melden bij de toeristenpolitie die aanwezig is in toeristische plaatsen.

Ga niet in op vragen van eigenaars van ezels, paarden of kamelen om geld! Dit komt nooit! bij het dier terecht. Er zijn veel zwerfhonden en katten in Jordanië. In Aqaba worden deze opgevangen op een plaats buiten de stad en er wordt goed voor ze gezorgd. Ook in Amman zijn opvangcentra en mensen die voor de dieren zorgen. Er is hier nog wel wat voorlichting nodig over hoe je een dier goed verzorgd.

Mis je dingen aan Nederland en wat mis je juist helemaal niet?

Eigenlijk alleen mijn familie en vrienden en dropjes.

Wat ik niet mis is een moeilijke vraag. Ik ben niet uit Nederland gevlucht of weggegaan omdat het gras ergens anders groener was. Ik vind wel dat de mensen in de loop van de jaren harder oordelen en meer individualistisch zijn geworden. Het voelt niet meer aan als mijn land. Toch ben ik soms beretrots dat ik Nederlandse ben. Een beetje een dubbel gevoel. Als het aan mij ligt keer ik niet meer definitief naar Nederland terug, wonen in Jordanië bevalt me prima.

Heb je nog tips voor andere mensen die willen emigreren?

Als je gaat emigreren doe het dan helemaal en goed. Niet een beetje met het ene been hier en het andere been daar. Ga ervoor en leer de taal en meng je onder de bevolking. Maak vrienden met de inwoners en blijf niet hangen in het buitenlandse expat wereldje. Integreer en verdiep je in de cultuur, geschiedenis en de mensen. En vooral: voel je thuis in je nieuwe land!

Kom je ook Jordanië ontdekken? Op mijn eigen website, www.jordan-desert-journeys.com vind je lang niet alles wat je zoekt. Voor meer mogelijkheden neem je contact op via het contactformulier!

Meer over de Dode Zee en La Cure vind je op www.lacure.nl.  Daarnaast schrijf ik sinds kort samen met een paar anderen op www. grenzeloospaardenmeisje.nl

Ahlan wa sahlan, welkom in het mooie en bijzondere Jordanië!

Wat een bijzonder verhaal heb je geschreven en wat heb je veel meegemaakt in al die jaren Brenda. Jouw liefde voor Jordanië spat van het verhaal af en je strijdlust vind ik ongekend. Ik hoop dat je de rust weer helemaal vindt en wens je heel veel succes in jouw geliefde woestijn!

Heb je het vorige deel van Emigreren al gelezen? Hierin vertelt Jojanneke over haar leven in Zweeds Lapland.

Ben je nieuwsgierig naar nog meer verhalen over het leven van de vrouwen? Klik dan zeker eens door naar de speciale pagina!

Wil je zelf ook een keer meedoen aan deze rubriek? Stuur dan een mail naar ivonne@myfootprints.nl.