Nicky ontmoette haar Japanse prins op het witte paard op een bijzondere manier en emigreerde naar Japan. Inmiddels woont ze met haar gezin in Tokio waar ze zich blijft verwonderen over de bijzondere Japanse gewoontes en gebruiken.
Nicki over het leven en wonen in Tokio
Mijn naam is Nicki Yoshihara en ik ben inmiddels 40 jaar oud. Gelukkig getrouwd (alweer 11 jaar bij elkaar) met een prachtige dochter. Ik ben de eigenaar en oprichter van mijn eigen bedrijf Tokiotours en wij wonen in Tokio. Mijn verhaal begint in 2006......
Op zoek naar interessante gesprekspartners.
Uit verveling hing ik rond op dating websites. Niet om een prins op het witte paard aan de haak te slaan hoor.
Mijn doel was om interessante mensen te ontmoeten. Mijn eis was dat ik het idee had dat ik minimaal een uur een interessant gesprek met iemand kon hebben onder het genot van een kopje koffie, lunch of iets dergelijks.
Zo trof ik op een dag een man aan die bij nationaliteit: ”Japanner” had ingevuld. Ik wist niet zoveel over Japan, was er nog nooit geweest en het prikkelde mijn nieuwsgierigheid. Ik dacht "met deze man kan ik zéker wel een uur vol kletsen". Hij bleek zó leuk dat het meer werd dan een uur kletsen en na een maand of twee vroeg hij of ik niet bij hem in wilde trekken......
Een baan vinden
Hoewel mijn man Japanner is, Japans spreekt en is opgevoed met Japanse ouders, heeft hij zijn hele leven in Nederland gewoond. Toen we een aantal jaar bij elkaar waren vroeg hij mij of ik het zag zitten om eventueel een paar jaar in Japan te wonen.
Ik ben best avontuurlijk aangelegd en dacht dat ik met mijn HBO opleiding en werkervaring wel gemakkelijk een andere baan kon vinden. Daardoor hoefde ik er niet lang over na te denken om te antwoorden: ”Waarom niet?! Kijk maar of je er werk kunt vinden en dan ga ik met je mee.”
Na een aantal bedrijven te hebben benaderd was er eindelijk een match. Het hele proces om de baan te krijgen nam bijna een jaar in beslag, maar toen was het eindelijk zover. In 2011 vertrok mijn man (we waren inmiddels getrouwd voor een visum) naar Japan en niet lang daarna ben ik hem gevolgd. Baan opgezegd, onderweg naar het werk via een audio cursus een aantal basis zinnetjes geleerd en daar ging ik.
Inmiddels zijn we bijna 6 jaar verder, wonen in Tokio en hebben een kindje gekregen dat in Tokio geboren is.
Het ontstaan van Tokiotours
Helaas was het niet zo gemakkelijk als ik had verwacht om een baan te vinden in Tokio dus ben ik uiteindelijk maar mijn eigen bedrijf “Tokiotours” begonnen. In eerste instantie gaf ik zelf rondleidingen in de stad. Uiteindelijk is dat uitgegroeid naar een bedrijf met een aantal gidsen in dienst in verschillende steden. Onze kracht is dat we werken met lokale mensen en rondleidingen aanbieden in het Nederlands door Nederlanders.
Wat maakt Japan zo bijzonder om te wonen?
Japan is een prachtig land om in te wonen. Het is er schoon en de mensen zijn er beleefd. Het openbaar vervoer systeem is het beste in de hele wereld, het eten is er fantastisch en het weer is meestal zonnig (als je tenminste niet in het regenseizoen komt). Het wonen in Tokio bevalt ons goed.
Het is ook echt een praktisch land met overal automaten op straat waar je voor een schappelijke prijs een flesje drinken uit kunt trekken. Om de paar meter vind je een ‘conbini’; een klein buurt supertje waar je wat vergeten boodschappen kunt halen.
Japan is het veiligste land ter wereld zo’n beetje. Ook als vrouw alleen hoef je niet bang te zijn om in Japan te reizen.
De minder plezierige dingen
Wat minder is aan Japan is dat er vrijwel niemand Engels spreekt. Zelfs niet daar waar je het zou verwachten zoals in bijvoorbeeld een ziekenhuis, het immigratie kantoor, de luchthaven, etc. Dat was wel heel erg wennen in het begin.
Ook alle (ongeschreven) regels zijn soms wel lastig. Japan is een land dat heel sterk gestructureerd is. Hiërarchie en je aan de regels houden is heel belangrijk en daardoor kun je dus gemakkelijk een ‘faux pas’ maken als je die regels niet kent.
Als je niet van dierenleed houd dan kun je de dierentuinen beter niet bezoeken. Dierenwelzijn is hier niet echt een prioriteit dus de hokken zijn vaak klein. Er zijn ook een aantal parken (met name met aapjes) waar de dieren gekleed in poppenkleertjes kunstjes moeten doen dus daar kun je maar beter wegblijven.
Ook de dierenwinkels zijn best zielig. Veel puppy's en kittens in veel te kleine hokjes die worden afgemaakt als ze niet snel genoegd worden verkocht.
Mijn tips voor reizigers in Tokio en Japan
Japan is zo’n “ander” land dan welk land ter wereld ook. Er is zoveel te zien en te doen. Genoeg om jaren rond te reizen en elke dag iets nieuws mee te kunnen maken. Als je naar Japan komt dan zijn er wel een aantal dingen die zeker op je lijstje moeten staan.
In Tokio moet je natuurlijk even een fotootje maken van de wereld beroemde “scramble crossing” in Shibuya. Tijdens de spits steken daar in een uur wel 100.000 mensen de straat over.
Wat verder op je lijstje moet staan is een bezoekje aan een kaiten sushi restaurant (rotating sushi) of eentje met touch screen display is ook leuk.
Verder moet er “iets hoogs” bij zitten vind ik (Tokio van bovenaf bekijken door een bezoekje aan de Sky Tree of Tokyo tower bijvoorbeeld)
Een bezoek aan Asakusa mag zeker niet ontbreken (dit is het voormalig entertainment district van Tokio) en natuurlijk moet je ook even gluren naar de gek geklede mensen in Harajuku en/of Akihabara.
Uiteraard is de beste manier om de “basics” van de stad te leren kennen via een tour met iemand van Tokiotours. ;-)!
Als je kans hebt om ‘s avonds de stad te ontdekken dan zou ik zeker Shinjuku aanbevelen.
Golden Gai is een district met allemaal ieniemienie barretjes. Wat lastig te vinden als je er zelf op uit trekt, maar zeker de moeite waard.
Daar in de buurt is ook Omoide yokocho. Dit is een stelsel van donkere steegjes verlicht door knalrode lampionnen met overal kleine restaurantjes waar je met name “locals’ vindt.
Shimokitazawa is ook leuk om doorheen te struinen. Met name aan het eind van de middag/begin van de avond. Deze wijk kenmerkt zich door veel kleine winkeltjes met bijvoorbeeld zelfgemaakte sieraden, tweedehands kleding of vintage meubels. Daarnaast vind je er kleine koffie winkeltjes en restaurantjes.
Naast Tokio moet je zeker ook Kioto gezien hebben.
Mis je Nederland?
Wonen in Tokio is leuk maar Nederland mis ik natuurlijk ook wel eens. Uiteraard mis ik de Nederlandse gezelligheid en de Nederlandse openheid en ook lekkernijen zoals drop, bitterballen en kaas.
Japanners zijn heel gesloten en kunnen zich alleen laten gaan als ze aardig wat drank op hebben. Dat gereserveerde is soms wel eens lastig. Je maakt moeilijk contact met Japanners.
En natuurlijk niet te vergeten mis ik het gewoon lekker even kletsen in je eigen taal. Niet continue na te hoeven denken hoe je iets zegt of wat je zegt is ook wel echt een verademing af en toe. Gewoon lekker in een oogopslag alles kunnen lezen en begrijpen is soms zo ontspannen.
Tijdens een dagtrip naar Kamakura
Wat mis je niet aan Nederland?
De Nederlandse botheid en het gevoel te hebben overal een mening over te moeten hebben. Breng eens een gevoelig onderwerp op als “Sinterklaas” ter sprake en mensen struikelen over elkaar om maar te kunnen vertellen in welk kamp zij zitten.
Japanners zijn helemaal niet zo uitgesproken en houden gesprekken liever wat luchtiger. Het is heerlijk om niet ongevraagd continue een mening van mensen te moeten aanhoren over alle onderwerpen onder de zon. Heel soms kom je weleens een bazig omaatje tegen die je wel eens zal vertellen wat je wel of niet moet doen, maar dat is gelukkig geen dagelijkse kost.
Zou je nog weleens naar Nederland terug gaan?
Hoewel het wonen in Tokio ons bevalt willen we hier uiteindelijk wel weg. Als mijn dochtertje de leeftijd krijgt dat ze naar de basisschool moet zou ik wel graag willen dat we of naar Nederland of naar een Engels sprekend land vertrekken. Ik ben geen fan van het Japanse school systeem wat heel schools is. Kinderen worden overstelpt met huiswerk. De klassen zijn gigantisch en een hoog gehalte navelstaren is dagelijkse kost.
Andere talen leren dan het Japans heeft geen prioriteit en ook een andere kijk dan de Japanse op (wereld) geschiedenis is niet acceptabel. Een eigen mening die schuif je maar gelijk onder het kleed en houd je vragen ook maar voor jezelf.
Heb je nog tips voor anderen die naar Japan willen emigreren?
Mijn tips voor anderen? Japan is een super mooi land om te wonen of te werken, maar je zal nooit “een van hen” zijn.
Japanners zijn over het algemeen niet heel erg hartelijk en mensen thuis bezoeken is heel ongebruikelijk. Als jijzelf of je partner niet vloeiend Japans spreekt dan is het dagelijks leven hier wel heel moeizaam.
Dank je wel voor je verhaal Nicky over het wonen in Tokio. Japan is een heel bijzonder land dat de laatste paar jaar steeds hoger op mijn bucketlist komt te staan. Of ik er net als jij zou kunnen leven weet ik niet. De strakke regels en de taal maken het wonen in Tokio en Japan voor mij misschien iets te uitdagend.
Als ik een keer die kant uit kom voor jullie verhuizen kom ik zeker een tour met je maken! Wat mij betreft is er niets leuker dan een stad bekijken met lokalen.
Wil je meer weten over Tokiotours? Klik dan door naar de pagina en kijk wat Nicky en haar team je allemaal kunnen laten zien.
Heb je het vorige verhaal uit de serie al gelezen? Hierin vertelt Marieke over haar leven in Uruguay.
Ben je nieuwsgierig naar nog meer verhalen over het leven van de vrouwen? Klik dan zeker eens door naar de speciale pagina!
Wil je ook een keer meedoen aan deze rubriek? Stuur dan een mail naar ivonne@myfootprints.nl.
Hoe is het nu met Nicky? Een update
Jan. 2022:
Door Corona ging het niet goed met Tokiotours en a een jaar was er nog geen zicht op dat het binnenkort beter zou worden. Mijn relatie ging ook niet goed, dus was een mooi moment om voor mezelf te kiezen en terug te komen naar Nederland. Inmiddels ben ik gescheiden van mijn man en woon ik samen met mijn dochter in Nederland. Ik werk als Online Marketeer en daarnaast doe ik nog steeds de social media voor Tokiotours.
Ik heb 10 jaar in Tokio gewoond maar dat was genoeg. Het is een prachtig vakantieland. Mijn dochter is half Japans. Bovendien hoop ik dat Tokiotours hopelijk in de toekomst wel weer een doorstart kan maken.
De band met Japan blijft dus vooralsnog wel, maar er wonen? Ik peins er niet over. Absoluut niet!
Heb je nog tips voor anderen hoe ze de draad weer op kunnen pikken na remigratie?
Zorg dat je in ieder geval een werkende DigiD hebt voordat je terug keert en zorg dat je veel geduld hebt. Alles verloopt traag en (in Amsterdam tenminste) merkte ik weinig inlevingsvermogen bij de diverse instanties waarmee ik te maken kreeg.
Interessant interview!
Japan is niet echt een land waar ik zou willen wonen. Het lijkt me echter fantastisch om er een keer op reis te gaan.
Mocht het zo ver komen, dan neem ik zeker contact op voor een rondleiding.
Sinds ik in Japan ben geweest, weet ik heel zeker dat ik er nooit zou willen wonen. Precies om de redenen die zij noemt. Daardoor vind ik het wel heel knap dat Nicki het volhoudt en er echt een leven heeft opgebouwd.
Het lijkt me niet gemakkelijk je weg te vinden in de Japanse maatschappij. Voor Nicki scheelt het denk ik wel een stuk dat zij een Japanse echtgenoot heeft.
Japan is niet een land waar ik zou willen wonen. Het lijkt mij erg lastig om je daar aan te passen en te integreren, maar ik zou er dolgraag willen rondreizen. Je moet het gewoon een keer gezien hebben, daarnaast spreekt de Japanse natuur mij enorm aan. Wel knap dat ze daar als Nederlander een leven opbouwt, en om de redenen die worden genoemd ook heel begrijpelijk dat ze daar uiteindelijk geen toekomst ziet.
De Japanse natuur lijkt mij ook prachtig. Kijk alleen maar even naar de foto’s die Nicki bij dit blog heeft staan! De cultuur en samenleving lijken me heel bijzonder en daar ben ik erg nieuwsgierig naar.
Nog nooit geweest maar het lijkt me een prachtig land om eens doorheen te reizen, maar wonen? Zo te horen is dat niet voor mij weggelegd. Het lijkt met qua normen en waarden niet heel er te passen bij die van mij. Maar wel knap dat ze er woont en haar eigen bedrijf heeft opgericht. Daar moet je een sterke vrouw voor zijn en daarvoor respect. Ook gaaf is de manier waarop ze haar man heeft leren kennen.
Wat een bijzonder verhaal. Japan intrigeert me enorm en dan met name de cultuur. Knap dat je toch best goed je weg weet te vinden in Tokio. Of ik er zelf zou kunnen wonen? Dat denk ik niet.
Wederom een bijzonder verhaal Ivonne! Op een dating site zoeken naar een gesprekspartner om vervolgens gelukkig getrouwd woonachtig te zijn in Tokyo, hoe gek kan het lopen in het leven. Japan lijkt mij een fascinerend land om doorheen te reizen, maar wonen? Ik heb veel respect voor Nicki hoe zij haar leven heeft opgebouwd in Tokyo.
Ik blijf elke keer vol enthousiasme de verhalen lezen en samen met de dames schrijven. Het is zo leuk om een kijkje achter de schermen te krijgen. Als reiziger zie je wel een aantal dingen maar lang niet alles. Zo leer je landen waar je zelf komt of hoopt te komen nog wat beter kennen.
Wat bijzonder. Volgens mij zijn er niet veel Europese vrouwen in Japan. Ik wil heel erg graag naar Japan, maar ik zou er echt niet willen wonen.
Wat een interessant interview om te lezen, tof dat Nicki in Japan is gaan wonen en daar een bedrijf is gestart 🙂 Leuke serie!
Wat leuk Nicky haar verhaal te lezen. Voor mijn website (www.OmniTraveler.nl) deelde ze als expert haar hidden gems in Japan.
Kleine wereld 😉
Waar ik me altijd geweldig over verbaas (en eigenlijk gewoon aan erger) is dat Nederlanders, in dit geval naar Japan maar dat kan net zo goed Mexico of Italië enz. zijn, er dan achter komen dat mensen daar slecht Engels spreken. Dit had je toch echt wel vantevoren kunnen weten. Verder wel een leuk stuk, herkenbaar voor mij aangezien ik een goeie twee jaar in Osaka en Kyoto heb gewoond en gewerkt (en de taal tot JLPT level 2 niveau heb geleerd). Overigens is mijn ervaring dat je zeer makkelijk vrienden maakt daar als je de taal spreekt!
Hoi Dominic. Ik denk dat alle geëmigreerde vrouwen het met je eens zijn; het spreken van de taal is heel belangrijk om echt te integreren in een land. Ze geven dit regelmatig als tip aan andere potentiële emigranten. Nederlanders spreken vaak meerdere talen naast hun eigen taal, wij krijgen er ook les in. Ik hoor regelmatig van buitenlanders dat dit één van de dingen is die ze in Nederland zo waarderen, er wordt met ze “meegedacht”. Persoonlijk denk ik dat dit een reden kan zijn van onze “onwetendheid'” op dat gebied.
Ik merk het zelf al tijdens het reizen. Frank en ik spreken goed Engels, redelijk Duits en een beetje Frans en Spaans. Daarmee redden we ons, maar we missen de échte communicatie met mensen in diverse landen. Dat vind ik best een gemis. Wij emigreerden zelf ooit naar Amerika, dus dat was makkelijk, maar anders zou ik zeker een taal gaan leren voordat ik ergens naartoe vertrek of als ik er woon.
Leuk dat je zo veel dingen herkent in het verhaal. Woon je op dit moment weer in Nederland?
Mijn dochter van 24 woont al 3 jaar in japan. In haar uppie heeft ze zich daar gevestigd (wat n lef) ben trots op haar en mis haar vreselijk. Zeker nu met corona. Geen mogelijkheden voor bezoek. Land van haar dromen. Ze werkt er vanaf t begin en met sociale contacten zit t goed. Ze heeft n beter sociaal leven dan in nederland. Ben blij voor haar maar ik snap er niks van Ik ben n trotse maar ook enigzins frustrerende moeder. Maar sta wel volledig achter haar droom. 😊
Fijn dat je ondanks je persoonlijke gevoelens toch trots bent op je dochter. Ik kan me voorstellen dat je haar erg mist, zeker in deze vreemde tijden. Ik duim dat jullie elkaar snel weer een keer kunnen zien!
Wat heeft het lang geduurd om een baan te vinden! Ik ga jouw tours onthouden, mocht ik eindelijk eens naar Tokio reizen 🙂
Wat grappig om te zien waar een uurtje kletsen bij de koffie toe kan leiden… en wat goed dat je de stoute schoenen aantrok en gewoon mee ging naar Japan. Fantastisch hoe je daar een leven hebt opgebouwd. Veel geluk samen!
Zojuist samen met mijn vriendin onze eerste keer in Japan en nu nog steeds in Osaka. We zijn tot nu toe, echt verliefd geworden op het land en willen uiteindelijk ook gaan kijken voor onze mogelijkheden.
Al met al een erg inspirerend en interessant verhaal!
Japan lijkt me een fascinerend land en ik kan me voorstellen dat je er verliefd op bent geworden. Heel veel succes en plezier met het uitzoekwerk. Ik ben benieuwd waar jullie gaan eindigen.
Nicki, ik kom je verhaal nu pas tegen. Je ervaringen zijn erg herkenbaar voor mij. Zelf ben ik nu in mijn 9e jaar in Japan (in de buurt van Tokyo), en ken natuurlijk ook de goede en minder goede kanten van Japan.
Hi Nicki,
Wat fijn om te lezen hoe emigreren naar Japan was voor je als Nederlander.
Binnenkort ga ik ook verhuizen naar Japan (tokyo).
Mijn vriend is Japans en we zijn van plan in Nederland te trouwen .
Alleen met een visum is het mogelijk voor mij om in Japan tekomen.
Weet jij nog hoe je een visum samen met je vriend heb geregeld vanaf Nederland?
dit is ee behoorlijk vraagstuk voor mij en me vriend..
Hi Nicole,
Dat kun je via de Japanse ambassade in DH doen. Voor ons was ‘t een beetje een apart verhaal. Wij hadden eerst een partnerschap gedaan en daardoor kregen we een omzettingsakte ipv een trouwakte. De ambassade accepteerde dat niet ondanks dat er bij status “gehuwd” stond. (Wellicht dat de huidige ambassadeur daar minder moeilijk over doet)
Iig ben ik uiteindelijk op een toeristenvisum naar Japan gegaan. Mijn man heeft mij ingeschreven in zijn familie register en bij Shinagawa immigratie kantoor het visum voor mij aangevraagd. Daar mocht hij een zelf vertaalde versie van onze “huwelijksakte” inleveren en vanuit Japan ging het allemaal veel soepeler.
Bijzonder goed en kwetsbaar geschreven, chapeau! Ik ben in 2006 naar Nederland gekomen, heel herkenbaar – alleen andersom 🙂 Wat goed dat je voor jezelf (en dochtertje) kiest!
Succes in Nederland!
Veel liefs,
Gabriella