Emigreren naar Toscane; La Dolce Vita

De liefde voor Italië was er altijd al en emigreren naar dit fraaie land stond hoog op de verlanglijst. De keuze voor een exacte locatie bleek wat lastiger.  Er werd gezocht naar een plek waar veel cultuur aanwezig is en waar ook de natuur adembenemend mooi is. Uiteindelijk besloten Sandra en haar gezin te emigreren naar Toscane, een besluit waar ze absoluut geen spijt van hebben.

Sandra over emigreren naar Toscane

Ik ben Sandra Pellegrino. Samen met mijn man, zoon en mijn moeder ben ik in 2007 een B&B / appartementenverhuur begonnen. We wonen op een mooie heuvel bij Tuoro sul Trasimeno, met een schitterend uitzicht over het Trasimeno-meer.

Liefde voor Italië

Wij hadden al vele jaren het idee om naar Italië te emigreren. Mijn vader was Italiaan en ik voelde me niet helemaal thuis in Nederland, waarschijnlijk door de Italiaanse roots. Het is het land van mijn vader en het vakantieland waar ik gelukkig was. Waar ik absoluut samen met mijn man Jeroen, onze zoon Mauro en Marijke, mijn moeder, mijn verdere leven wilde doorbrengen. Iedere keer als we naar Italië op vakantie gingen en ik de grens Zwitserland-Italië passeerde, voelde het als een “thuiskomen”. Dit voelde ik al toen ik nog heel klein was. Mijn moeder wilde eind jaren 60/begin jaren 70 van de vorige eeuw al een kwaliteitscamping starten in Toscane.

In 2003 kwam mijn vader te overlijden en twee jaar later, door omstandigheden en bij toeval, kregen we de gelegenheid om onze plannen door te voeren. We hebben daarna nog 2 jaar gezocht naar de geschikte locatie want we wilden een locatie hebben waar veel cultuur aanwezig is en waar ook de natuur adembenemend mooi is.Uiteindelijk besloten we te emigreren naar Toscane waar we alles vonden wat we zochten.

Hard werken

Al zou je het niet denken bij een B&B/appartementenverhuur, het is heel hard werken, maar dat wisten we van tevoren. Je moet je luxe Nederlandse leventje totaal loslaten. We hebben veel meegemaakt: brand, verstopping, lekkage, inbraak, gedoe met bouwvakkers, aannemers en loodgieters. Gelukkig spreken we vloeiend de Italiaanse taal en werd alles weer opgelost.
We hadden er niets van willen missen, nou ja.... bijna niets dan. Het heeft ons gemaakt tot wie we zijn. We hebben nooit één minuut spijt van het emigreren naar Toscane gehad. We hebben het erg naar ons zin hier.

Een typische dag in Italië;

Er zijn altijd wel zaken die je persoonlijk moet regelen met personen en/of bedrijven. Zaken doen is zien en gezien worden.
Ziekenhuis-/artsenbezoek plannen we zoveel mogelijk in de winter en daar mag je wel een ochtend voor uittrekken. Ook als er rekeningen op het postkantoor betaald moet worden, moet je een lange adem hebben. Gelukkig dat het digitaal betalen nu langzaamaan in opkomst is.

In de winter hebben Sandra en Jeroen heel veel werk in de tuin. (We hebben een tuin van bijna 1 ha) Marijke zorgt voor het eten. ’s Middags eten we warm en ’s avonds een ‘broodmaaltijd’ met een warm hapje.

In de winter zijn we allemaal druk bezig met Villa Pellegrino ‘achter de schermen’. Dingen die je niet ziet, maar wel moeten gebeuren. O.a. aanpassen van de informatiemap die in elke kamer/appartement ligt. Verder zoeken we heel veel uit op cultureel gebied. Website weer up-to-date maken voor het volgende jaar.

Leestip: Emigreren is niet eng.

Villa Pellegrino en de directe omgeving.

Villa Pellegrino biedt rust en ruimte. Er zijn drie comfortabele, smaakvol ingerichte B&B kamers en twee appartementen. Elke kamer of appartement heeft zijn eigen terras met tuinmeubilair en een eigen badkamer. In de tuin staan voldoende ligbedden.

Onze villa ligt in een heel mooi stukje Italië op de grens van Toscane en Umbrië en daarom is de locatie zo geschikt om beide regio’s te bezoeken. Dorpen als Assisi, Perugia, Spello, Gubbio, Arezzo, Siena, Strada Senese, Montepulciano, Orvieto, Bagnoregio, Pienza,  Ook plaatsen als Castiglione del Lago, Passignano sul Trasimeno en het Trasimeno-meer zijn allemaal pareltjes die zéker de moeite waard zijn om te bezoeken en allemaal heel goed mogelijk vanuit Villa Pellegrino.

Gasten bezoeken zelfs Firenze en/of Rome. We hebben een flinke know-how opgebouwd over de vele plaatsen in de omgeving waar de gasten goed van kunnen profiteren. Informatie met plattegronden en waar geparkeerd kan worden, wordt allemaal aan de gasten meegegeven.

Wat we missen in Toscane

We krijgen wel eens de vraag: missen jullie niets uit Nederland sinds het emigreren naar Toscane? En dan moeten we heel erg nadenken. Maar nee, eigenlijk missen we niets uit Nederland. Zelfs niet de kroketten of bitterballen, want alles is zelf te maken! Je eet hier ook heel puur.

Natuurlijk mist mijn moeder haar zoon en schoondochter, maar we zien elkaar allemaal 1-2 keer per jaar. Gelukkig is er Skype/Facetime waardoor we onze familie en vrienden allemaal van tijd tot tijd spreken. De social media is heel toegankelijk.

Wat zijn typisch Italiaanse dingen waar jullie blij van worden?

We worden enorm blij van de ZON. We waren nu twee weken in Nederland en we hebben zeggen en schrijven 1 uurtje de zon gezien. Ook vorig jaar kunnen we ons herinneren dat we de 12e dag van ons verblijf in Nederland dachten: goh, bestaat hier de zon nog wel. Nu hadden we weer zoiets van: oohh… dat grijze weer. Dat hebben we hier soms max twee dagen en dan schijnt ’ie weer.

Bijzondere dingen waar je je nog steeds over verbaast?

We blijven ons verbazen over het rijgedrag van de Italiaan in de auto en over de chaos op alle fronten. Het niet kunnen luisteren en over de bureaucratie die zo heftig is, dat dingen/zaken door die bureaucratie niet functioneren. Voor de rest verbazen we ons niet (meer), maar nemen we het zoals het is!!

Italiaanse bureaucratie en luisteren (een anekdote van Marijke)

Aan alle rekeningen van bedrijven zoals gas, water, licht, lokale belastingen, enz. hangt een acceptgirostrook die je van de rekening moet afscheuren en deze kan je gaan betalen aan het postkantoor. Trek er maar een groot deel van de ochtend voor uit want het lijkt Villa Kakelbont wel. Het postkantoor vervult een sociale functie. Het halve dorp staat in het postkantoor en alle verhalen over de kinderen, kleinkinderen, ouders, ziektes of andere spannende verhalen komen uitgebreid aan de orde, zelfs het personeel doet mee.

Zoals je misschien begrijpt is dit niet één van onze lievelingsbezigheden en als je dan eindelijk aan de beurt bent, gaat de vlag uit! Ik moest verschillende rekeningen betalen. De acceptgirostroken worden in een grote pruttelmachine gedaan waar ze aan de onderkant al puffend en piepend er weer uit komen met de nodige stempels waaruit blijkt dat je betaald hebt.

Mag ik uw pas even zien mevrouw?

Tegenwoordig kan je in het postkantoor betalen via de pin, met een Nederlandse bankpas. Nadat alles afgehandeld was en ik de strookjes en pas in de portemonnee opborg, zei de dame achter het loket ineens met een niet al te vriendelijke stem: mag ik je pas zien! Op mijn vraag waarom zij die wilde zien, meldde ze dat ze wilde weten of die pas wel van mij was. Te verbouwereerd over zoveel onkunde overhandigde ik de pas en de vrouw bekeek hem aandachtig. “Dit is geen Italiaanse pas…” Nee, antwoorde ik: “dit is geen Italiaanse pas, maar wat maakt dat uit”. Ik moest mijn Italiaanse legitimatie geven en daar staat alleen mijn meisjes achternaam op, en op de Nederlandse bankpas staat mijn mansnaam erbij…! Ik vertelde 3 keer dat het mijn pas wel degelijk was en we kregen een welles-nietes spel waarop de vrouw achter het loket alle gegevens van de pas noteerde. Ik kreeg nog als antwoord: ik vergat van tevoren je pas te vragen anders had je niet kunnen pinnen! Kokend en dampend verliet ik het postkantoor. Zeker 20 minuten was ze met me bezig geweest en de rij achter me was dubbel zo lang geworden.

Een week later mocht ik weer naar het postkantoor voor de volgende betalingen. Ik betaalde …… wijs geworden …….. in contanten, geld dat ik van tevoren buiten gepind had. Dezelfde vrouw achter het loket zegt tegen me: “je mag ook pinnen hoor…..!” Hoorde ik dat goed……?? Waarop ik antwoordde: “en vorige week deed je daar zo moeilijk over, nu heb ik het geld van tevoren buiten gepind”, waarop de vrouw zei: “ja maar die pas van vorige week was van je dochter!!!” J Hoezo luisteren…….!

Gelukkig

Wij zijn erg gelukkig in Italië. We wonen in een heel mooi stukje van het land op een heuvel in een bos, op de grens van Toscane en Umbrië en Villa Pellegrino loopt goed. De gasten weten ons te vinden en men is erg tevreden over ons als vakantieadres. We staan een 9,5 op de beoordelingensite Zoover. Dat maakt ons ook erg gelukkig!

Het was jarenlang onze droom en deze hebben we waargemaakt. Samen met de gasten. We genieten van iedere minuut, want wat je geeft, krijg je terug. We krijgen namelijk een enorme energie van de gasten.Zonder hen hadden we nooit zover gekomen als dat we nu zijn.

We hebben nog veel plannen met onze B&B / Appartementenverhuur. We blijven investeren, hebben stiekem al wat verbouwingsplannen … maar we blijven voorzichtig. Ook ieder Italiaans dubbeltje kan je maar één keer uitgeven.

We hebben het hier zó naar onze zin dat we geen plannen hebben om definitief terug te keren naar Nederland. Emigreren naar Toscane was de juiste stap.

Onze tips voor anderen die ook willen emigreren naar Toscane

Leer goed de Italiaanse taal en leer de gebruiken van het land. Een afspraak om 9 uur is vaak 10 uur en zeg nooit: “bij ons in Nederland gaat dat zus of zo”!! want je bent niet in Nederland.

Je moet niet naar Italië emigreren als je denkt hier het geluk te vinden (want het was altijd zo gezellig tijdens de vakanties) in plaats van in Nederland.

Financieel word je van een B&B/appartementenverhuur niet rijk, maar je wordt rijk op een heel andere manier.

Nieuwsgierig naar ons leven sinds het emigreren naar Toscane ?

Mijn moeder heeft een boek geschreven met alle maffe hilarische verhalen van dingen die ons hier gebeurd zijn de afgelopen 10 jaar sinds het emigreren naar Toscane. Ook beschrijft ze hoe haar relatie met Italië en Italianen tot stand gekomen is en hoe ze mijn vader heeft leren kennen op een wel heel bijzondere plek! De titel van het boek is: Villa Pellegrino, De verhuizing, verbouwing en start van een Bed & Breakfast in Italië.

Wil je meer zien van de B&B klik dan even door naar de eigen site.

Hoe gaat het nu met ons? Een kleine update uit Toscane:

Jan 2022:

We zijn erg gelukkig met ons bedrijf. Het is keihard werken, maar dat wisten we, maar je krijgt daar zoveel voor terug. Alle gasten die hier komen en  je ziet dat ze zo genieten van alles, daar doe je het voor. We hebben ook veel terugkerende gasten. We genieten van elke minuut, want wat je geeft, krijg je driedubbel terug. We krijgen namelijk een enorme energie van de gasten.

Een kop koffie in je tuin met het schitterende uitzicht over je tuin, je zwembad en het Trasimeno-meer (met elk seizoen en elk moment van de dag weer een andere kleur) is elke dag weer een cadeautje. Een heel enkele keer krijgen we wel eens de vraag of we al die jaren nooit meer met vakantie geweest zijn. Ondanks het werk binnen Villa Pellegrino zijn we hier elke dag op vakantie.

Het was jarenlang onze droom en deze hebben we waargemaakt, samen met de gasten.

Meer emigratieverhalen:

Las je het vorige deel van emigreren al? Daarin vertelt Marjolein over het pure leven in Roemenië.

Ben je nieuwsgierig naar nog meer verhalen over het leven van de vrouwen? Klik dan zeker eens door naar de speciale pagina!

Nieuwsgierig naar Toscane? Lees dan zeker ook even deze blogs;

7 bezienswaardigheden van Toscane

Wandelen rondom San Gimignano

Lees ook het verhaal van Elizabeth, zij emigreerde naar het Italiaanse Piëmonte