Delhi, 21 maart 2013…..We staan op de metro te wachten als Frank ineens naar een bord boven ons wijst. Even ben ik van mijn stuk, staat daar nu echt dat er alleen vrouwen in mogen? Als we even later in onze gescheiden wagons instappen bevind ik me tussen een grote groep dames. Sommige jong en hip, met spijkerbroek en t shirt, maar de meesten in sari. Er wordt naar mij gekeken en vriendelijk gelachen. De sfeer is ontspannen. Toch wordt ik hier weer even met de neus op de feiten gedrukt. India is niet echt vrouw vriendelijk en helaas zijn deze gescheiden wagons nodig omdat er anders geregeld ongewenste handtastelijkheden plaats vinden (Zo heb ik ooit gelezen). Vrouwenrechten blijven een hot issue in India.
Ik wilde al jaren naar India maar twee gedachten hielden mij tegen; het ziek kunnen worden van eten en vrouwenrechten in India. Uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid het van de bezwaren en is het er nu eindelijk van gekomen.
Net nadat we geboekt hebben komt er een naar verhaal op het journaal over een vrouw die verkracht is, en haar vriend mishandeld. De twijfel slaat toch weer toe. Wil ik wel naar een land waar dit soort dingen plaatsvinden?
vrouwenrechten in India, de praktijk
Delhi is het eindpunt van onze drie weekse reis door Rajasthan en Utar Pradesh en wat heb ik genoten en me veilig gevoeld! We hebben heerlijk kunnen slenteren door vele stadjes die Rajasthan rijk is, daarbij uitvoerig bewonderd en aangesproken door vele mensen die het geweldig vinden, net als wij overigens, om met ons kennis te maken. De mensen hebben me echt verrast; zo lief, zo nieuwsgierig….heerlijk!
Als je in de stadjes om je heen kijkt mis je wel het vrouwelijke element. Zij zitten vaak, met de kinderen, thuis en houden zich bezig met het huishouden en maken handwerkartikelen voor de verkoop.
Als wij langskomen in een klein binnenhofje is het feest en komen er steeds meer dames naar buiten, wat een gekakel in het kippenhok! Eén van mijn meest dierbare foto’s is die van mijn man met zijn tijdelijke harem. De dames staan erop met hem op de foto te gaan en iedereen heeft dikke pret.
We hebben er wel bewust voor gekozen om ’s avonds laat niet ver meer te dwalen, of alleen de drukkere grotere straten te kiezen maar verder lopen we eigenlijk overal rond en voelen ons prima op ons gemak.
Ook tijdens onze reis horen we verhalen over vrouwen, ook buitenlandse, die aangevallen zijn en dan is het zo vreemd om er zelf niets van mee te krijgen. We lezen de lokale kranten en er staan genoeg verdrietige berichten in. We sluiten onze ogen en oren niet wat betreft de vrouwenrechten in India.
Parijs, 22 maart 2013............ Op het vliegveld lezen we dat er, na jarenlang touwtrekken in het Indiase parlement, een wet is aangenomen die het mogelijk maakt stalkers, aanranders en verkrachters aan te pakken en te veroordelen. Ik verheug mij over dit kleine stapje in de goede richting, want wat gun ik het al die lieve dames die ik op mijn reis ben tegengekomen………Natuurlijk is er nog een lange weg te gaan, maar ik hoop dat dit een begin kan zijn naar een leven met meer vrijheid en ontspanning voor de vrouwen in India.
Mijn eerbetoon aan al die vrouwen en meisjes die ik tijdens mijn reis door Rajasthan ontmoet heb "my style"!
Leuk om even een kijkje om jouw website te nemen. Mooie foto’s van de Indiase vrouwen. Heb een beetje hetzelfde gevoel wat betreft India: Moet je gaan als je alle verhalen hoort over verkrachtingen etc, maar je foto’s maken me zeker nieuwsgierig! Overigens bedenk ik nu net dat ik Japan zelfs treinen gezien heb met wagons alleen voor vrouwen 🙂
Ik ben blij dat we naar India gegaan zijn en wil zeker een keer terug! Juist ook de mensen hebben het voor mij zo bijzonder gemaakt. Alleen in Delhi voelde ik me als vrouw iets minder op mijn gemak, maar verder was het er geweldig reizen.
Rajasthan is echt een must do! https://www.myfootprints.nl/?p=1551
Omg! Ik wist helemaal niet dat het bestond, zo’n gescheiden wagons :/ Heel leuk artikel Ivonne!
Ik schrok er ook wel van. Helaas is het soms nodig om in India vrouwen in het o.v. te beschermen tegen handtastelijkheden. Ik hoop echt dat er ooit een eind aan komt, maar het is een lastige en lange strijd.
Wauw, daar zitten een paar hele gave foto’s bij! Ik heb net ook een blog met foto’s van vrouwen geplaatst, niet in India, maar vrouwen in heel veel andere landen waar ik geweest ben. Het lukte helaas net niet om ‘m gisteren af te krijgen, maar blogs als deze van jou en die van mij zijn altijd mooi!
Precies! Girlpower op deze mooie manier!
Prachtige foto’s Ivonne en idd is er nog een lange weg te gaan, maar het begin is er. Die metro in Delhi… die zou al jaaaaren klaar zijn, maar uiteindelijk was hij dat pas nadat we al verschillende keren in India geweest waren en dus zijn we er nooit mee gegaan, want uit gewoonte stappen we keer op keer in de prepaid taxi 🙂
De metro wordt wel goed gebruikt, de wagons waren stampvol. Vrouwenrechten, het blijft een strijd voor mensen met een lange adem. Op reis besef ik me vaak hoe goed wij het in Nederland hebben op dit gebied.