Eén van die dingen die al jaren op mijn wensenlijstje staat gaat vandaag eindelijk in vervulling. Ik ga segway rijden en dat ook nog eens door het prachtige achterland van Girona; de Baix Empordá.
Ik word vandaag bijgestaan door Marc van Ocitania die me de fijne kneepjes van het segway rijden bijbrengt. Naar voren hangen als je vooruit wilt, naar achter hangen als je wilt remmen. Het stuur naar links of rechts bewegen om een bocht te maken. Het klinkt erg gemakkelijk, maar het duurt toch wel even voor ik het helemaal onder de knie heb. In een korte oefening op het eigen terrein mag ik bewijzen dat ik de kunst van het segway rijden beheers. Marc moet enorm lachen als hij mij moet bevrijden uit een grote modderpoel. ” Hoezo is de rest van het groepje hier niet doorgereden?” Later zegt hij nog dat hij spijt heeft dat hij geen foto heeft gemaakt, ook heel fijn.
Segway rijden is super!
Daarna gaan we op pad en rijden over vele hobbelige landweggetjes in het binnenland. Onze snelheid is de bijna lachwekkende vaart van wel 9 kilometer per uur. Ik rij in de staart van de groep. Ik moet nog moeite genoeg doen maar na een minuut of tien heb ook ik de smaak te pakken. De snelheid wordt nu wat opgevoerd en ik kan rustig genieten van wat er om me heen te zien is. Voor het maken van een foto moet ik toch echt stoppen, dat is niet voor mij weggelegd vandaag.
De zon straalt aan de hemel en de lucht is strakblauw. Er staat een straf windje en het voelt raar om daar tegenin te rijden. De segway brengt me zonder problemen steeds verder omhoog. Ik passeer een oude Romeinse brug, een klein stroompje met wuivend gras en zie heel veel bloemen. De besneeuwde witte toppen van de Pyreneeën vormen een perfecte achtergrond. Het voorjaar is echt de mooiste tijd om dit stuk van Spanje te bezoeken.
Kleine dorpjes en vergezichten
Onderweg passeren we een paar kleine dorpjes waar we steeds even stoppen. Eén van mijn medereisgenoten is nét geen 100 kilo (het maximumgewicht). Hij heeft heel veel moeite om tijdens het segway rijden een steile helling op te komen. In het eerste dorp valt hij bijna om en moet ik een flinke zwenk maken om er niet bovenop te rijden. De missie slaagt en iedereen gaat vrolijk verder. De dorpjes zijn klein en de huizen opgetrokken uit gele steen. Vrolijke bloemen sieren alles op. Het uitzicht vanaf de hoger gelegen straatjes op de vallei is prachtig.
De tijd vliegt en veel te snel moet ik afscheid nemen van Marc. Ik had dit nog veel langer willen doen.
Wie weet kom ik nog een keer terug en ga zelf een keer segway rijden. Gewapend met een GPS en picknickmand, schijnt reuze leuk te zijn voor een dagje uit!
Ik hoor het mijn juffrouw in groep 4 al zeggenn: Als iemand op z’n segway van de cliff afrijdt, zou jij dan hetzelfde doen? Voor- of achteruit?
Ik kan je een segwaytocht van harte aanbevelen , zeker in combinatie met deze mooie regio!