Als we vanuit Yangon aankomen in Mandalay is het verschil gelijk duidelijk. Waar Yangon een grote wereldstad is voelt Mandalay meer als een groot dorp aan. Onder invloed van het lichte briesje waait stof en zand over de hobbelige straten en de sfeer doet me direct denken aan die van de Egyptische woestijn waar ik een paar jaar geleden enkele weken was. Hier vind je geen karretjes met ezels ervoor, maar auto's, brommers en een enkele (toerist op een) fiets. Op een paar wat grotere en drukkere straten na is het in Mandalay prima fietsen. Echte verkeersregels lijken er niet te zijn, gewoon opletten en gaan als het kan. Ons hotel heeft gratis fietsen ter beschikking, dus dat is mooi meegenomen omdat wij toch al van plan waren om de stad op de fiets te verkennen.
Heeft je hotel geen (gratis) fietsen ter beschikking dan kun je ze op diverse plaatsen voor rond de 1 a 2 Euro per dag huren.
Smalle straatjes en tempels.
Al binnen enkele minuten zijn we de drukste straten uit en rijden we door kleinere straatjes. Langzaam aan begint het leven van alledag en hoe leuk is het om gewoon rond te fietsen en je ogen de kost te geven. Mensen drinken hun ochtendthee met een hapje rijst, de winkeltjes gaan open, kinderen maken zich klaar om naar school te gaan en de brommers gaan op weg om hun eigenaren naar hun werk te brengen.
We stappen af om de Eindawaya Paya te bekijken die ons van verre al tegemoet glimt. Voor de ingang zit een grote groep mensen in een cirkel om een man heen. Hij vertelt zo te zien een heel spannend verhaal en laat er het een en ander aan attributen bij zien. Dit zijn de momenten dat ik het zoooo jammer vind dat ik de taal van een land niet goed spreek.
Iets verderop vinden we een kleine teakhouten brug waar we over moeten om richting de Ayarwaddy rivier te gaan. De Lonely Planet omschrijft het als een prachtige brug die bijna als Mandalay's eigen mini U-Bein-Bridge gepromoot kan worden ware het niet dat er rondom de brug een grote stapel vuil ligt die je niet alleen ziet maar ook goed ruikt......
Er is hier niets teveel gezegd, dus we houden de adem in, maken snel een foto en fietsen verder richting de rivier.
De levendige Ayarwaddy rivier.
De Ayarwaddy rivier slingert zich als een lange slang door Mandalay heen en wordt gebruikt als een transportroute tussen de diverse plaatsen. Boten meren aan in een centraal gelegen deel om klanten op te pikken, de voorraad aan te vullen of even de was te doen. De kade ligt vol met gekleurde kleding en was wappert er lustig op los aan de vele touwen die van de boten richting de kade lopen. Nadat we de drukte even bekeken hebben besluiten we hier te gaan lunchen om alles rustig op ons in te laten werken.
Ben blij dat je geen geur toe kunt voegen aan een foto maar ik kan me wel een voorstelling maken van de geur van afval in heet weer.
Als ze toch eens wat aan dat afval kunnen doen in Azië, dan zou het er vaak zoveel beter uitzien. Het is zo jammer.