Een verhaal over liefde en loslaten

Bericht van papa. Ik maak me zorgen over mama schrijft hij me, het gaat niet goed. Eergisteren hadden we het er nog over maar na zijn laatste bezoek aan jou zijn er grote zorgen. Sinds je een week geleden een blaasontsteking kreeg lig je voornamelijk op bed. Warrig en met de ogen dicht.

Mijn lieve mama die we bijna anderhalf jaar geleden naar een verzorgingshuis moesten brengen na 56 jaar samen met papa, omdat het echt niet meer ging thuis vanwege je alzheimer. Ik zat erbij toen de rechter het vonnis uitsprak en de dag erna konden we al terecht. Met z'n drietjes stapten we samen met je in de auto en lieten je achter in de handen van anderen. Daarna bleven we bij papa eten. Een dag die voor altijd in mijn geheugen gegrift staat.

Jouw eerste verjaardag zonder papa. We aten taartjes en zaten dicht tegen elkaar op een bankje. Je was boos, in de war maar er was ook vreugde. De foto van jou, papa en Paul lachend op dat bankje, in het zonnetje. Ik kijk er vaak naar, het lijkt jaren geleden.

Vorige week was ik bij je. Inmiddels weet je niet meer wie ik ben. Je wordt wakker met een grote glimlach naar de verzorging en een wazige blik naar mij. Een vreemde die bij je op de kamer komt, in je comfortzone en "dingen van je wil". Die je zo graag wil knuffelen, een goed gesprek met je wil voeren en samen lachen.

Wees blij dat je haar nog hebt zeggen mensen vaak, maar ik heb je al een tijd niet meer, niet echt. Mijn mama......

Een slechte dag

Vandaag is het een slechte dag. Ik heb geprobeerd het weg te drukken. "Business as usual", maar het lukt niet meer.

Gisteren hoorden we dat er alweer een einde is gekomen aan een lange relatie van mensen van wie we houden. Het hakt erin. Was ik gisteren nog verdoofd vandaag is er slechts verbijstering, onmacht en verdriet. Het lijkt wel of elk liedje op de radio vandaag over de liefde gaat, en vooral over de pijn die soms met liefde gepaard gaat. Over elkaar niet meer kunnen bereiken, vervreemding en los moeten laten.

Trillende handen, een koud lijf en flashbacks naar lang vervlogen tijden. Naar mijn eigen verbroken relatie, herinneringen aan mijn broer die huilend voor de deur stond en vertelde dat "het over was". En gelukkig volgden er goede tijden die het verdriet naar de achtergrond dreven maar vandaag leeft alles weer op.

En dan denk ik aan papa. Die nog steeds trouw bij jou, zijn grootste maatje en levenspartner, op bezoek gaat. Aan je bed zit, je streelt en elke keer wat lekkers voor je meeneemt en je lievelingsmuziek draait. Ik denk aan mijn schoonouders, meer dan 60 jaar getrouwd en bijna 90 jaar oud. Samen op de bank, wat gemopper, een knuffel, de ene hand op de andere. Relaties die na al die jaren nog steeds staan, in voor- en tegenspoed. Ondanks alle obstakels die jullie op je weg tegenkomen, zeker de laatste jaren.

Ik draai de radio nog een flink stuk harder "Omarm me" zingt Pascal. En terwijl de tranen over mijn wangen stomen laat ik de muziek over me heen denderen en heel even mag ik mezelf verliezen en omarmen.

"Wat wij in het leven niet kunnen controleren,

leert ons het meest over hoe los te laten"

Meer persoonlijke verhalen lees je in "From the heart"