Een vroege start
Het is nog vroeg als ik mijn fiets op de fietsendrager zet. Ik ga vandaag een dagje meefietsen met de Utrechtse Fietsvierdaagse en daar verslag van doen. Iets voor negen uur parkeer ik mijn auto bij Slot Zeist en haal mijn startbewijs. Het zonnetje schijnt al volop en de eerste mensen beginnen binnen te druppelen. Tijdens het drinken van een bakje koffie raak ik aan de klets met een mede fietsster. We kunnen zo nog wel even blijven zitten, maar daar zijn we hier natuurlijk niet voor! Het is tijd om in actie te komen, de sweater nog aan, maar die zal vast snel uit gaan.
Fort bij Rijnauwen
We verlaten Zeist via brede fietspaden en autoluwe wegen en al snel komen we bij het eerste fort langs de route. Fort bij Rijnauwen is het grootste fort van de Nieuwe Hollandse Waterlinie en is vandaag speciaal voor de fietsers geopend. Samen met een groep word ik door een vrijwilliger meegenomen voor een korte rondleiding.
Het is interessant om te ervaren hoe het fort dienst deed als onderdeel van de verdedigingslinie maar ik ben persoonlijk nog meer onder de indruk van het terrein. Binnen de muren van het fort mag de natuur haar gang gaan. In de lente is het één zee van bloeiende bloemen en er is volop wildlife. Er zijn reeën, dassen, vossen en vleermuizen om er maar een paar te noemen.
Je kunt Fort het hele jaar door bezoeken tijdens rondleidingen en evenementen. De rest van de tijd wordt het gebied met rust gelaten. Dit is een plek waar ik zeker terug ga komen!
Nog veel meer mooie forten
Fort bij Rijnauwen is slechts één van de vele forten die we vandaag te zien krijgen. Iets verderop ligt Fort Vechten met haar Waterliniemuseum. Een mooie plek om even van de fiets te stappen, wat te eten en drinken of een kijkje in het museum te nemen. De sfeer is gezellig en ik zie en spreek diverse mensen die ik al eerder tegenkwam.
Veel mensen die ik spreek komen uit de regio. "Gek eigenlijk, ik woon hier vlakbij maar wist niet hoe veel moois er te zien was", een kreet die ik regelmatig hoor. Leuk hoe snel en makkelijk je op dit soort dagen altijd contact maakt met anderen. Ik fiets alleen, maar ook weer niet.
Alle forten zijn open vandaag. Soms kun je een kleine rondleiding krijgen, een andere keer loop je zelf rond of fiets je een rondje om het fort. Net wat je wilt.
Lunchtime!
De route gaat verder langs het Amsterdam Rijnkanaal en ik heb het tempo er lekker in. Op ongeveer de helft van de route zie ik steeds meer mensen die een leuk plekje zoeken om te lunchen. Ik strijk neer op een bankje vlakbij Schalkwijk. Het wordt een korte pauze want zo zonder de wind is het best wel warm.
Als ik net weer op de fiets zit valt mijn oog op een bijzondere plas vol dode boomstammen. Het verdronken bos doet dienst als waterberging en geeft een mooie indruk hoe het hele gebied er uit zou zien ten tijde van de inundatie. In dit onder water gezette gebied komt geen vijand met droge kleren aan de overkant, ik wandel over een mooie vlonder, wel zo makkelijk.
De laatste kilometers
Na een korte stop bij het Werk aan de Waalse Wetering gaat het verder over de dijk langs de Lek. Jammer dat ik mijn bikini niet mee heb genomen want het water en de strandjes zien er aanlokkelijk uit. Iets verderop is er wat verwarring over de route en sla ik linksaf richting Fort Werk aan de Korte Uitweg. Terwijl ik geniet van een kopje koffie en een stukje citroentaart spreek ik iemand die in het vlakbij gelegen Fort Honswijk is geweest. "Echt even naartoe fietsen hoor en je laten rondleiden, het is heel bijzonder".
Nadat de koffie op is besluit ik nog even die kant uit te fietsen en laat me door een enthousiaste vrijwilliger door het fort leiden. Het is inderdaad een heel bijzondere plek, één die ook zeker op mijn lijst gaat om nog een keer met een uitgebreide tour te bezoeken.
Het laatste stuk gaat langs de fruitboomgaarden en het kleine dorpje Odijk. Daarna sluit ik me aan bij een gezin en al keuvelend bereiken we samen de finish bij Slot Zeist. Eind aan een mooie dag fietsen in Utrecht!
