De Finse skipiste op met een elektrische mountainbike

Op een onstuimige najaarsdag staan we onderaan de skipiste van Salla in Fins Lapland. We gaan op pad met een elektrische mountainbike (E-Fatbike) die met zijn dikke banden uitdagend voor ons staat te glimmen. "Heb je nog tips voor een mooie route"? vragen we aan de verhuurder. "De helling op zegt hij en daarna aan de andere kant lekker hard naar beneden". 

De helling op fietsen

Na een korte uitleg krijgen we een helm aangemeten en gaan we op pad. De elektrische ondersteuning begint direct te werken als je trapt en geeft een enorme stoot extra power. Moeiteloos zoeven we over de met dikke keien bedekte modderige aanlooproute. Even later begint het echte klimwerk.

Trappen!

Frank zet er de vaart in en binnen no time is hij al flink omhoog geklommen terwijl ik nog worstelend aan de voet van de helling sta. Op de één of andere manier lukt het me maar niet om die eerste trap te maken en zo de ondersteuning aan het werk te zetten. En dan is zo'n elektrische mountainbike best wel zwaar tegen de steile helling op. "Trappen" roept Frank vanuit de verte. En zowaar, na poging nummer zoveel kan ik met een enigszins verhit lijf eindelijk op de fiets gaan zitten en doortrappen.

Het begin van een steile afdaling via een zwarte piste, wat een uitzicht!

The only way is up.....

Alsof we nooit iets anders gedaan hebben zoeven we niet veel later met onze elektrische mountainbike bovenop de skipiste. Beneden ons zien we meren en uitgestrekte bossen, wat is het hier toch geweldig! Er barst een enorme bui los en we schuilen even bij één van de skiliften. Daarna is het tijd om weer naar beneden te gaan. De enige weg terug is over het pad waar we naar boven kwamen of via één van de steile, met gras bedekte hellingen. Aangezien ik niet zo van het afdalen ben besluiten we hetzelfde pad terug te nemen.

Terwijl Frank al slippend en glijdend de crossavonturen uit zijn jeugd nog eens dunnetjes overdoet kruip ik als een slakje, met bijna dichtgeknepen remmen, de helling af. In mijn jeugd viel ik zo vaak met de fiets als het glad was dat ontspannen afdalen er sinds die tijd niet meer bij is.

Frank heeft tijd genoeg om zich helemaal uit te leven en fietst allerlei paadjes in, omhoog, omlaag en dat nog een paar keer. Een beetje jaloers roep ik "Ik wil ook weer omhoog, dat is leuk".

Deze helling gaan we dus niet af 😉

De bossen in

Als we eindelijk beneden aangekomen zijn kiezen we een route door het bos uit. De Kaunisharjun Kierros begint vlakbij de fietsverhuur en is perfect om ons een tijd mee te vermaken. Niet té steil omhoog of omlaag maar wel lekker uitdagend.

Al snel scheuren we tussen de dennenbomen en over bemoste paden met grote keien. Vanuit een huis aan de route blaft een Husky naar ons. We zijn gewaarschuwd dat het flink modderig kan zijn, maar dat is juist wel zo leuk! De eerste plas is nog een beetje spannend maar daarna hebben we de smaak te pakken.

Met die dikke banden en ondersteuning is geen modderpad ons te gek en af en toe vliegen de spetters ons om de oren. Natuurlijk stoppen we regelmatig om even wat langer om ons heen te kijken of een foto/filmpje te maken. Al rijdend besef ik me hoe verliefd ik al ben geworden op de prachtige Finse natuur.

Genoeg plekjes om even te relaxen, fikkie te stoken of te schuilen voor de regen

Overmoedig

Onderweg komen we diverse keren door één van de moerassen die het gebied rijk is. Tijdens eerdere wandelingen liepen we al regelmatig op de vlonderpaden en hielden zo onze voeten droog. Maar nu hebben we een elektrisch mountainbike! Met een grote grijns op het gezicht scheuren we in rap tempo door de ene drassige plek na de andere. Náast de vlonders natuurlijk en niet erop. Stilstaan is er niet bij want dan wordt het een natte boel.

Wanneer Frank het zoveelste natte stuk in rijdt blijkt dat we toch al een beetje overmoedig zijn geworden. Ineens staat hij bijna tot aan het zadel in de modder, helemaal vast, en moet afstappen om de fiets er weer uit te trekken. Nat tot aan het kruis, schoenen vol met water....We moeten er zo om lachen dat ik helemaal vergeet om een foto te maken voor ik zelf via het vlonderpad de diepe modder omzeil. Best wel jammer eigenlijk.

Gaatje

Van thuis heb ik een oude spijkerbroek meegenomen, het zitvlak bijna versleten, die lekker vies mag worden. Na al het hotsten en botsen is er een minuscuul gaatje in de kont gekomen waar ik elke keer aan blijf hangen.  Het lijkt wel een kleine komedie, telkens als ik opstap wordt het gat een stukje groter. Lekker luchtig!

Het achterwerk wordt flink getest op de keien in het laatste deel van de route. Waarom ze altijd van die harde zadels op die sportfietsen maken is ons nog steeds een raadsel. Een klein "bontje" zoals mijn schoonzusje haar schapenvachtje vroeger noemde kan ik nu wel even gebruiken.

Moe maar voldaan

Een kleine 5 uur nadat we begonnen zijn staan we weer aan de voet van de piste. "Zullen we gelijk gaan eten" vraagt Frank, "Nee, eerste even een andere broek aantrekken want deze kan echt niet". Moe en heel voldaan zitten we even later aan de koffie met zelfgebakken chocoladetaart in het Logg restaurant. Die hebben we wel verdiend!

Ben je enthousiast geworden over de elektrische mountainbike?

Je huurt een elektrische mountainbike makkelijk bij het Salla Ski Resort. Op deze pagina vind je alles wat je nodig hebt om zelf een (mid)dag op pad te gaan. Indien je het wilt zijn er via hen ook georganiseerde fietstochten te maken.

Houd je meer van wandelen? Dan is het nabijgelegen Nationaal Park Oulanka vast iets voor jou!

Klik ook even door naar de pagina met tips voor de leukste fietsroutes.