Leven op een Caribisch eiland, Marieke over Dominica

Marieke verliet het drukke Nederland voor haar leven op een Caribisch eiland. Na diverse bezoeken woont ze inmiddels al ruim anderhalf jaar op het groene en dunbevolkte Dominica. Een plek die haar hart heeft gestolen en waar ze gelukkig is.

Marieke over haar leven op een Caribisch eiland.

Hallo, ik ben Marieke van Asten. Sinds eind november 2016 woon ik op Dominica, een klein eilandje in het Caribisch gebied en geniet van leven op een Caribisch eiland. Qua oppervlakte is het ongeveer 1/7 van Nederland en met slechts 70.000 inwoners heel dun bevolkt. In het oosten geflankeerd door de Atlantische oceaan en in het westen door de Caribische zee. En nee het is niet de Dominicaanse Republiek, dat eiland ligt ongeveer 1000 km ten noordwesten van Dominica.

Verliefd

Hoe kom ik hier terecht, in een land waar nog maar weinig mensen van hebben gehoord? Na mijn vrijwilligerswerk in Costa Rica in 2010 heb ik iemand leren kennen die op Dominica woont. Dat werd een relatie en daardoor ben ik hier diverse keren op vakantie geweest en verliefd geworden op het eiland.

De natuur is hier prachtig en op veel plaatsen nog ongerept. De mensen zijn vriendelijk, het klimaat vind ik heerlijk en qua groenten en fruit kom je hier niets te kort.

Een verschil maken

De relatie heeft uiteindelijk helaas geen stand gehouden maar het heeft me wel hier gebracht. Een andere drijfveer om te emigreren was ontstaan tijdens mijn trip naar Costa Rica. Ik wilde graag mijn leven een andere wending geven, een verschil maken. En ik vond dat ik dat hier op Dominica absoluut zou kunnen. Ik ga een creatief centrum voor kinderen bouwen. Waar zij, door hun creativiteit te ontplooien, hun emotionele veerkracht kunnen versterken. Hierdoor leren zij beter om te gaan met tegenslagen, of dat nu een natuurramp is, moeilijkheden op school of een lastige thuissituatie.

Take your time sister.....

Wat me hier heel erg opvalt is dat iedereen je groet op straat, je zelfs aanmoedigt als je een steile helling op loopt. En als je de weg vraagt een stukje met je meeloopt om zeker te weten dat je op de juiste plaats terecht komt. Vanmorgen nog zei iemand me ’take your time sister, no rush’, zo vriendelijk. Eén van die kleine dingen uit het bijzondere leven op een Caribisch eiland.

Orkaan Maria

In september 2017 heeft categorie 5 orkaan Maria Dominica totaal verwoest. Zeker 95% van alle gebouwen was beschadigd of compleet weggevaagd. Het eens zo groene eiland was bruin, dor en kaal. Nu, 10 maanden later, ziet het leven er gelukkig alweer een stuk beter uit. Er wordt hard gewerkt om huizen te bouwen, bruggen en wegen te herstellen en de toeristische trekpleisters weer toegankelijk te maken. De natuur herstelt zich verbazingwekkend snel.

Ik was niet op het eiland tijdens de orkaan....

Al was ik niet op Dominica, toch ben ik bijna alles kwijtgeraakt. Mijn huur studio is tijdens de orkaan zwaar beschadigd. Dak en plafond zijn compleet verdwenen en de regen heeft zeker 5 uur lang alles verwoest wat ik had achter gelaten.

Toen ik in december eindelijk terug kon, er waren eerder geen vluchten, heb ik 4,5 maand bij de NGO gewoond, waar ik vrijwilligerswerk doe. Met tarpaulin doeken op het dak en overal emmers en handdoeken op de vloer. Elke ochtend dweilen, handdoeken uitwringen en emmers legen. Desondanks was ik heel blij om terug te zijn en bij International Medical Corps aan de slag te kunnen om mijn eiland te helpen overeind te krabbelen na alle verwoesting.

Inmiddels woon ik in een ander huurhuisje. Op loopafstand van mijn werk, het centrum van de stad en de supermarkt. Wel op zoek naar andere woonruimte, zodat ik ook, op kleine schaal, met het creatieve centrum kan beginnen

Het huis bij de NGO na de orkaan

Maandenlange regen

Het herstel gaat langzaam, we hebben maanden regen gehad en er waren nauwelijks bouwmaterialen op het eiland. Eerst moest er om te beginnen heel veel worden opgeruimd op straat en in huizen. Modder, heel erg veel bomen, met wortel en al uitgerukt en meegevoerd door de rivieren. Overal lagen daken, auto’s zijn meegevoerd, zelfs hele containers landden op een ander plek.

Er wordt, met behulp van internationale organisaties, heel hard gewerkt. Aan de bouw en herbouw van huizen, opruimen van wandelroutes, stranden en andere toeristische trekpleisters. Je merkt dat steeds meer winkels en restaurants weer open zijn. Door de enorme verwoesting heeft het gewoon tijd nodig. Bovendien is het lastig om goede vaklui te vinden.

Van alle kanten kwam er hulp

Door mijn werk bij Int. Medical Corps heb ik geleerd dat de regering van een land bepaald of en zo ja welke hulp wordt ingeroepen. Die hulp is hard nodig omdat de kleine bevolking dit nooit alleen had gekund. Gelukkig is er van alle kanten hulp gekomen, zowel geld, hulpgoederen als mankracht. Het is niet altijd makkelijk voor de lokale bevolking omdat de medewerkers van de verschillende organisaties de cultuur en gewoonten niet goed kennen. Tegelijkertijd zijn mensen heel blij en dankbaar met de vele hulp die er nog altijd is. Organisaties als IOM, Unicef, UNDP zijn hier voor langere tijd om de bevolking te helpen bij de wederopbouw.

Al zijn de sporen nog steeds zichtbaar, het eiland is weer groen. Groenten en fruit van lokale boeren zijn weer volop te koop op de markt in de hoofdstad Roseau, of langs de weg vanaf hun eigen pick-up. Dus kom vooral ons prachtige eilandje bezoeken. Lees hieronder maar waarom!

Het dagelijks leven op een Caribisch eiland.

Het eilandleven is relaxt, dat kan ook bijna niet anders in een tropisch klimaat, met een gemiddelde temperatuur tussen de 28 en 32 graden. Naast toerisme, op een beperkte schaal, is het vooral agrarisch. Elke dag is er markt waar lokale boeren hun producten verkopen. Er werd ook geëxporteerd naar buurlanden, sinds de orkaan is dat een heel stuk minder.

Ooit was hier een bloeiende bananen industrie maar door de steeds hogere eisen was het voor de veelal kleinere boeren onmogelijk om dergelijke investeringen te maken. Het gevolg was en is nog altijd voelbaar. In de hoofdstad vind je ook altijd wel mensen die vanaf de laadbak van hun pick-up groenten en fruit verkopen. Toerisme is wel in opkomst met de bouw van 3 grotere hotels. Tegelijk wil de huidige regering Dominica het eerste "climate resilient" land maken. Geen idee hoe zich allemaal gaat ontwikkelen.

Mijn contacten

Door mijn werk als vrijwilliger bij een lokale NGO en mijn tijdelijke baan bij International Medical Corps direct na de orkaan, heb ik heel veel lokale mensen ontmoet. Met sommige mensen heb ik nog steeds contact.

In mijn huidige baan heb ik weer op een andere manier contact met de lokale bevolking. Ik werk nu als officemanager voor een bedrijf dat hier bruggen (her)bouwt. Daarnaast ben ik druk bezig met schrijven voor de nieuwe website voor mijn eigen project Het Breadfruit House, een creatief centrum voor kinderen.Inmiddels ben ik ook lid van een lokale vrouwen cirkel uit heel diverse hoeken van de samenleving. Heel interessant om hen van gedachte te wisselen over allerlei onderwerpen en over het leven op een Caribisch eiland.

Er wonen aardig wat Britten hier, het is tenslotte een oude Engelse kolonie. De bevolking is klein, ongeveer 70.000, misschien zelfs minder omdat er na de orkaan mensen zijn weg gegaan. Er wonen ook wat Nederlanders op het eiland. Met 6 andere Nederlandse vrouwen heb ik een maandelijkse lunchafspraak.

De voertaal is Engels, dat spreek ik vloeiend. Het Kweyol (Creole) wordt vooral door de oudere generatie veel gesproken. Het heeft veel Franse invloeden en stamt nog uit de slaventijd. Elk eiland heeft zijn eigen variant. Ik hoop nog eens lessen te kunnen volgen om het te leren spreken.

Overweldigende natuur

Dominica staat bekend als The Nature Island en dat is absoluut terecht. Het eiland is dun bevolkt, bergachtig en begroeid met tropische regenwoud. Een deel hiervan, het Morne Trois Pitons National Park, staat op de UNESCO werelderfgoedlijst. De hoogste berg, Morne Diablotins, is 1.447 meter. Het is bijzonder om te leven op een Caribisch eiland dat zo veel ongerepte natuur heeft.

Dominica heeft maar liefst 9 vulkanen, 365 rivieren en stroompjes en oneindig veel watervallen. Kortom natuur is overal op het land maar ook in het water. Prachtige koraalriffen maken duiken absoluut de moeite waard. Wandelen, snorkelen, walvissen spotten of gewoon lekker op het strand liggen, het kan hier allemaal. En niet vergeten een van de vele lokaal gemaakte verse sappen of rum soorten te proeven. Het is goed leven op een Caribisch eiland!

Een waar wandelparadijs.

Dominica is een waar paradijs voor liefhebbers van een stevige wandeling. Een van de meest bijzondere dingen om te bekijken is het Boiling Lake, gelegen in Morne Trois Pitons National Park. Het op één na grootste kokende meer in de wereld. Te bereiken met een behoorlijke hike van 3 à 4 uur, afhankelijk van het weer, dat kan namelijk zomaar omslaan.

Tip: ga nooit zonder gids op pad. Niet alleen weet hij de weg, hij kan je ook op allerlei bijzonderheden wijzen tijdens de wandeling. Ik heb het zelf nog niet ervaren maar ik hoor van iedereen dat, zowel de wandeling als het meer, zeer de moeite waard zijn.

Het Boiling Lake

Voor enthousiaste hikers is The Waitukubuli National Trail (WNT) een must. Deze wandeling van in totaal 114 mijl  (184 kilometer) is onderverdeeld in 14 segmenten. Onderweg leer je van alles over de historie van het eiland en de prachtige natuur.

Een vleugje cultuur

Naast al die geweldige natuur  kun je ook kennismaken met de cultuur en het dagelijks leven op een Caribisch eiland als Dominica. Bezoek bijvoorbeeld het model dorp, Barana Auté, van de Kalinago indianen, de oorspronkelijke bewoners van Dominica. Zij wonen in hun eigen territorium, waar wordt geprobeerd zoveel mogelijk hun eigen cultuur te behouden. Gelegen aan de prachtige en ruige oostkust van het eiland.

Er is genoeg te doen

Dominica is geen party eiland, al is er genoeg leven op een Caribisch eiland als deze. In oktober is er bijvoorbeeld altijd het World Creole Music Festival, waarbij ook internationale artiesten hun opwachting maken. Maanden van te voren wordt het programma al bekend gemaakt en vluchten en hotels zitten altijd vol. Tijdig reserveren is belangrijk. Dat geldt ook voor Carnaval, februari/maart. Een enorm spektakel met veel muziek, prachtige kostuums en veel bezoekers van andere eilanden. Om maar eens wat evenementen te noemen.

En na inspanning komt ontspanning....

En mocht je na al het lopen of dansen eens heerlijk willen ontspannen neem dan een zwavelbad. Toegegeven het ruikt niet lekker maar het is heerlijk warm en je huid knapt er enorm van op. Tip: doe geen lichte badkleding aan want zwavel kleurt alles roodbruin en dat gaat er nooit meer uit.

Koop authentieke souvenirs

Je kunt hier prachtige souvenirs kopen, allemaal lokaal gemaakt, bijvoorbeeld 100% natuurlijk zeep met kruiden of bloemen. Prachtige gevlochten manden, houtsnijwerk, mooie stoffen met de lokale madras print of bijvoorbeeld handgemaakte sieraden. Wat dacht je van verse nootmuskaat of kaneel van een lokale boerderij.

Let op dat je aankoop inderdaad authentiek is, vooral als er een cruiseschip voor anker ligt staan er heel veel kraampjes waar helaas niet alles lokaal gemaakt is. Ga op zoek naar echt origineel handwerk en maak een praatje met de maker, die vertelt je graag over zijn of haar product. Gelukkig zijn steeds meer lokale ambachtslieden weer back in business na de orkaan.

 Ontvangst comité bij een cruiseschip

Wat ik mis aan Nederland

Ik woon hier nu ruim 1,5 jaar en geniet van mijn leven op een Caribisch eiland. Wat ik vooral mis is mijn familie en vriendinnen. Het tijdverschil helpt daar ook niet echt bij. Ik verheug me dan ook op mijn trip naar Nederland eind oktober van dit jaar. En dan neem ik op de terugweg natuurlijk hagelslag, kaas en andere lekkernijen mee.

In het algemeen voel ik me hier veilig, al ga ik niet alleen in het donker op pad. Misschien verandert dat als ik hier wat langer woon. De wegen zijn niet ook altijd even goed, met veel kuilen en gaten. De orkaan heeft dat nog erger gemaakt. Ze rijden hier links voor zover dat mogelijk is op de vaak smalle wegen. Het is dus echt uitkijken, ook omdat veel bestuurders gewoon bellen en appen onder het rijden. Wees alert als je zelf de weg op gaat.

Geen idee of ik hier altijd blijf wonen, ik heb gemerkt dat het leven soms totaal anders loopt dat je hebt gepland. Voor nu ben ik hier gelukkig en werk ik met veel enthousiasme aan mijn Breadfruit House project. Dominica is een land in ontwikkeling en daar draag graag mijn steentje aan bij.

Mijn tips voor anderen die ook willen emigreren

Hoe goed je een emigratie ook voorbereid, er gebeuren altijd onverwachte dingen, dat is althans mijn ervaring. Houd daar rekening mee en laat je er niet door ontmoedigen. Geniet van de uitdaging en ga het avontuur aan! Ik schrijf ook over al mijn avonturen op Dominica en mijn leven op een Caribisch eiland. Lees erover op mijn nieuwe website, (binnenkort met meer verhalen) Zo kun je de voortgang van mijn project volgen.

Tot ziens op Dominica!

Zonnige groet,
Marieke