Emigreren naar Australië, Queensland

Wat begon als een manier om de wereld beter te leren kennen werd haar hele wereld. Esther verloor haar hart aan de Australische Nate. Van penvriend tot echtgenoot, voor het eerst uit huis en emigreren naar Australië. Inmiddels wonen zij al samen in het prachtige Towoomba in Queensland. Lees hier haar persoonlijk verhaal met tips voor emigranten en reizigers.

Emigreren naar Australië

G’day!

 Ik ben Esther, 31 jaar oud en sinds mijn Emigreren naar Australië in 2010 woonachtig in Queensland. Tot kort na mijn afstuderen woonde ik in Noord-Brabant, op de grens met Zuid-Holland langs de mooie Merwede. Na de middelbare school begon ik aan een studie Archeologie in Leiden, maar talen hebben me altijd geïnteresseerd en al snel begon het te kriebelen... Na anderhalf jaar Leiden ruilde ik Archeologie om voor Duits in Utrecht met daarna een jaar Vertalen als masterstudie aan dezelfde universiteit. Tijdens mijn studie Duits deed ik mijn eerste ervaring als ‘wereldvrouw’ op toen ik een semester aan de Ruhruniversität Bochum studeerde – een interessante ervaring, maar ik kon toen niet voorspellen dat mijn horizon zich nog stukken verder zou verbreden!

Penvrienden en -vriendinnen

Al sinds mijn tienerjaren heb ik penvrienden en -vriendinnen over de hele wereld gehad. Ik vond dit altijd een leuke manier om meer over andere landen te leren en het was een goede oefening voor mijn Engels. Toen ik in mijn laatste jaar  van de universiteit was, ging een vriendin van me naar Australië op vakantie. Ze kwam vol fantastische verhalen thuis en hierdoor raakte ik geïnteresseerd in het land.

In mijn gedachten was het echter zo ver weg, zo duur om daarheen te reizen, dus ik dacht dat het misschien een goed idee was om een penvriend of -vriendin in Australië te vinden zo meer over het land te weten te komen. Zo gezegd, zo gedaan: via een ‘penpal’ website zocht ik naar iemand in Australië. Enige vereiste van mijn kant was dat het iemand van rond mijn leeftijd was en dat hij of zij christen was. Het geloof is belangrijk voor mij en ik wilde graag met iemand schrijven waarmee ik dat kon delen.

Verliefd

Ik vond iemand uit Tamworth en iemand uit Brisbane. Het meisje uit Tamworth schreef direct een enthousiaste email terug... en daarna hoorde ik niets meer van haar. De jongen uit Brisbane schreef pas na twee weken terug en eerlijk gezegd verwachtte ik al niet meer nog iets te horen! Nadat Nate eindelijk reageerde mailden we constant, elke dag ging er wel een mailtje heen en weer, en af en toe ook een brief. Na een tijdje spraken we elkaar ook voor het eerst. Ik weet nog dat ik ontzettend zenuwachtig was en natuurlijk draaide ik het nummer ook nog eens verkeerd, maar toen dat eenmaal opgelost was hebben we zo een uur aan de telefoon gehangen.

Nate is een grote fan van Australian Rules Football (AFL) en het werkte zo aanstekelijk dat ik op 25 april 2009 voor dag en dauw opstond om ‘live’ met Nate en zijn familie naar de ANZAC-day wedstrijd van zijn team te luisteren! Uit deze penvriendschap ontstond langzamerhand meer; zonder elkaar überhaupt ‘in het echie’ gezien te hebben werden we verliefd en we besloten dat we elkaar toch echt in levende lijve moesten ontmoeten.

Op naar Australië.....

Na mijn afstuderen was ik vrij om te gaan waar ik wilde, dus ben ik in september 2009 naar Australië gereisd. Nate’s familie was zo gastvrij om mij de hele maand bij hen te laten logeren. Daar ging ik dan, in m’n eentje naar de andere kant van de wereld. Het is maar goed dat ‘Catfish’ destijds nog niet op tv was, anders had ik dat misschien niet durven doen! Ik ben ook nog steeds verbaasd dat mijn ouders me zomaar lieten gaan, met name mijn vader is behoorlijk beschermend. Misschien vertrouwden ze erop dat ik niet in twee sloten tegelijk zou lopen 😉

Toen ik Nate zag staan op het vliegveld in Brisbane was het meteen zo vertrouwd, alsof het helemaal niet de eerste keer was dat we elkaar ontmoetten. We hadden natuurlijk al een hele vriendschap opgebouwd en dit was als het ware de bevestiging daarvan. Je kunt wel zeggen dat de vonk toen echt oversprong!

Een bijzonder huwelijksaanzoek....

Het was moeilijk om afscheid te nemen, maar terwijl ik in Australië was boekte Nate al een ticket naar Nederland. Hij bezocht mij en mijn familie van eind januari tot begin maart 2010 – en vroeg me ten huwelijk in de Efteling! Hij vroeg zelfs mijn ouders om mijn hand (wat een gentleman, haha) en zij vonden dat helemaal prachtig. We zijn in augustus 2010 in Queensland getrouwd, en gelukkig konden mijn ouders en zusje daarbij zijn. En die vriendin die mijn interesse in Australië aanwakkerde? Zij was mijn getuige! Het cirkeltje rond 🙂

Diverse verhuizingen en weer studeren!

Sinds ons emigreren naar Australië in 2010 zijn we een aantal keer verhuisd. Dat is iets waar ik aan heb moeten wennen, mensen zijn hier een stuk minder honkvast. Je gaat daar waar er werk is. Na eerst in de gemeente Logan te hebben gewoond (na twee huurhuizen ons eigen huis gekocht), wonen we sinds 2016 in Toowoomba. Een stuk verder landinwaarts, minder druk, meer ‘country’. Het is goed wonen hier, maar ook nu is het niet gegarandeerd dat we hier jaren zullen blijven. Ik ben benieuwd wat de toekomst inhoudt, maar ik hoop dat we ooit ergens voor langere tijd kunnen wonen.

Ik ben, na zo’n vijf jaar in administratieve rollen te hebben gewerkt, inmiddels een soort eeuwige student geworden. In 2015 begon ik met een studie Speech Pathology (logopedie), maar helaas moest ik daarmee stoppen toen we vanwege Nate’s werk naar Toowoomba moesten verhuizen. In Toowoomba is er echter ook een universiteit, dus ben ik met een studie Nursing (verpleegkunde) begonnen. Dat bevalt goed! Dat is een van de dingen die ik bijzonder vind aan Australië, dat het zo normaal is om te studeren als ‘mature student’. In mijn jaar is de verhouding zo ongeveer 50/50 wat betreft studenten rechstreeks uit de middelbare school en oudere studenten. Ik ben zeker niet de jongste!

Deze foto is gemaakt na mijn citizenship ceremony, met Nate, mijn ouders, schoonouders en de lokale Member of Parliament Bert van Manen (een extra Nederlands tintje, zijn ouders zijn Nederlands!)

Mijn tips voor Queensland.

Australië is zo groot, zo weids – er is ontzettend veel te zien en te doen. Ik kan de Queenslandse stranden absoluut aanraden. Prachtig wit zand en een azuurblauwe oceaan. Ik vond het zelf heel leuk om te snorkelen op Moreton Island, voor de kust bij Brisbane.

Om een goede indruk te krijgen van Australisch wildlife, kun je de Australia Zoo bezoeken, net ten noorden van Brisbane. De wildlife show is fantastisch, en als je geluk hebt kun je Bindi of Robert Irwin, dochter en zoon van de beroemde Steve ‘Crocodile Hunter’ Irwin zien!

Een van mijn favoriete plekjes in Queensland is Mount Tamborine, landinwaarts vanaf de Gold Coast. Je vindt hier regenwoud, prachtige watervallen en leuke winkeltjes. Er is zelfs een Nederlands café, voor als je trek hebt in een kroket of frikandel!

Wat ik ook zeker aan kan raden is een AFL wedstrijd. Het is een familievriendelijk evenement en de Aussies moedigen hun teams heel fanatiek aan! Daarnaast is het ook nog eens een leuke sport om naar te kijken, het is snel, er wordt veel gescoord, en de spelers halen soms acrobatische toeren uit om de bal te vangen. Eet een ‘meat pie’ tijdens de wedstrijd, dan is de authentieke Aussie ervaring compleet!

Wat vind je minder leuk aan Australië?

Het is jammer dat Australië geen fietsland is. Ten eerste vind ik het zelf vaak te warm en te vochtig, al is dat in Toowoomba wel iets minder dan in Brisbane. Ten tweede is het hier heel heuvelachtig en ik ben mijn Nederlandse fietskuiten nogal kwijtgeraakt, dus dat is hard werken! Maar waar ik me het meest aan stoor is de houding van Australische weggebruikers richting fietsers. Je bent hier haast vogelvrij als fietser.

In discussies op Facebook over fietsen meng ik mij allang niet meer, na een paar keer verteld te worden dat ik maar moet oprotten naar m’n eigen land (ik ben inmiddels Australisch staatsburger, dus welk land dan? Tja...) had ik daar wel genoeg van. Zo heetgebakerd gaat het er wel aan toe als het over fietsen gaat, als mensen die je kent het erover hebben dat ze die ***fietsers wel even van de weg willen rijden... dan sta ik wel even met m’n oren te klapperen hoor!

Zijn er dingen die je mist van Nederland?

Australië is een fijn land en ik voel me hier best thuis. Toch mis ik Nederland wel behoorlijk. Als ik niet aan Australië gebonden was omdat ik met Nate getrouwd ben, zou ik denk ik toch naar Nederland terugkeren. Ik mis mijn familie het meest van alles. En het klinkt misschien gek, maar ik mis ook die unieke Nederlandse kneuterigheid! En dingen als de gezelligheid van Sinterklaas, Kerst en Nieuwjaar, de winterkou, schaatsgekte, het groene gras... en al het eten! Behalve misschien haring, haha!

Is er iets dat ik echt niet mis aan Nederland? Ik kan er eerlijk gezegd niet opkomen! Nate houdt inmiddels ook van Nederland en hij zou er graag wonen, voor een jaar of twee. Ik weet niet of dat ooit haalbaar is. Het zou leuk zijn om een soort ‘sabbatical’ te doen in Nederland, maar de toekomst is daar nog te onzeker voor. Ik ga me eerst maar eens richten op afstuderen, en me verheugen op het komende bezoek van mijn ouders ergens dit jaar, daarna zien we wel verder!

Heb je nog tips voor anderen die willen Emigreren naar Australië?

Mijn tip voor anderen die willen emigreren naar Australië : iedereen is anders, maar bereid je voor op cultuurshock. Ik had hier toch wel een jaar last van. Australië is in heel veel opzichten vergelijkbaar met Nederland, maar het zijn al die kleine dingen die anders zijn die voor mij lastig waren.

Het was voor mij sowieso een grote stap; voor het eerst uit huis, trouwen, emigreren, andere baan zoeken, mijn familie niet meer zien. Dat hakte er behoorlijk in. Het emigreren naar Australië zelf was iets wat ik zo ‘effe’ deed. Maar alles eromheen sloeg wel een emotioneel gat. Alles heelt, en ik zeg dit niet om iemand af te schrikken, want emigreren is ook een fantastisch avontuur! Maar geef jezelf de tijd om te wennen, en je mag best heimwee hebben.

‘Hooroo’ uit Toowoomba, Queensland, Australië 🙂

Dank voor je verhaal over het emigreren naar Australië Esther. Ik had vroeger ook een Australische penvriendin. Helaas zijn wij alle contact verloren en kan ik haar niet meer traceren. Ik had haar zo graag willen opzoeken tijdens één van onze 2 reizen door het land. Wij hebben zelf een paar jaar geleden op het punt gestaan om een tijd te emigreren naar Australië (Sydney), maar dat ging helaas niet door.

Ik had eerlijk gezegd geen idee dat Australiërs zo onredelijk kunnen zijn als het om fietsers gaat. Ik moet zeggen dat wij het zelf ook niet geprobeerd hebben, we wandelden en snorkelden veel (waaronder op Moreton Island). Ik heb vrienden die in Brisbane wonen, dus de omgeving kennen we wel. Mount Tamborine bezochten we niet, die gaan we onthouden voor een volgende keer!

Zoals je weet ben ik gek op Australië. Wil je meer lezen over dit fantastische, ruige land klik dan zeker even door naar mijn Australië pagina voor alle blogs.

Heb je het vorige deel van Emigreren al gelezen? Hierin vertelt Anja over haar leven in Suriname.

Lees ook het verhaal over Winnie die met haar gezin in Sydney woont. Zij vertelt ook over het werken  in Australië.

Ben je nieuwsgierig naar nog meer verhalen over het leven van de vrouwen? Klik dan zeker eens door naar de speciale pagina!

Wil je zelf ook een keer meedoen aan deze rubriek? Stuur dan een mail naar ivonne@myfootprints.nl.