5 jaar emigreren, hoe is het nu met ons? Een update.

Begin 2017 verscheen op Myfootprints het eerste emigratie verhaal van Elizabeth. Sinds die tijd deelden meer dan 50 Nederlandse vrouwen hun emigratie ervaringen met ons en vandaag volgt een update. In "5 jaar emigreren, hoe is het nu met ons?" vertellen de dames hoe het nu met ze gaat.

5 jaar emigreren, hoe is het nu met ons?

De rubriek met persoonlijke emigratieverhalen ontspon n.a.v. mijn eigen emigratie naar Amerika in 2006/2007. Nieuwsgierig naar de ervaringen van anderen besloot ik op Myfootprints een platform de bieden voor wie er aan een emigratie denkt of er al mee bezig is.

Dit resulteerde in een indrukwekkende serie ontroerende, dappere en bijzondere emigratieverhalen. Vol tips, mooie momenten en veel liefde maar ook met ontbering en strijd. Zonder dat we elkaar persoonlijk kennen hebben we toch een band gekregen want emigreren en verhuizen naar het buitenland heeft wel wat voeten in de aarde. Ik ben trots op "mijn vrouwen" die de moed hebben gehad om het avontuur aan te gaan, los te laten en de wereld in te trekken.

Emigreren en remigreren

Emigreren doe je niet zo maar even, het is een ervaring die je leven verandert en een flexibele instelling vraagt. Het gaat vaak anders dan je denkt en dat lees je in alle verhalen terug.

In deze update lees je hoe het begin 2022 met de dames gaat. Zijn ze nog steeds verliefd op hun nieuwe thuisland? Wonen ze nog op dezelfde plek of zijn ze verhuisd of wellicht geremigreerd naar Nederland?

We sluiten af met een aantal handige, persoonlijke tips voor wie er gaat remigreren naar Nederland.

* Nog niet alle dames hebben hun emigratie update met mij gedeeld. Als ik een verhaal binnen krijg vul ik dit blog én het individuele blog aan dus "stay tuned" voor meer updates!

Elizabeth

Het verhaal van Elizabeth  over haar emigratie naar Piëmont (Italië) is veel gelezen schrijft ze me en inmiddels zijn er zelfs een paar Nederlanders richting Piëmont verhuisd. Hoe leuk is dat!

Jeanette

Het emigratieverhaal van Jeanette begint in de Filipijnen maar niet lang daarna besluit ze naar Mexico te emigreren. "Ik heb in Cancun een motor gekocht en een trektocht door Mexico gemaakt, dwars door het hart en snelweg vermijdend. Ruim 9000 KM gereden van oost naar west en van zuid naar noord, kriskras. 4 maanden op de motor".

"Waarom ik weer verhuisd ben? Ik ben nomade, niet alleen qua levensstijl, maar ook in mijn hart. In de Filipijnen trok ik constant rond, in Mexico wil ik hetzelfde doen. En hier heb ik een heel continent om te ontdekken. Dromen? Ik wil naar het noorden, richting Canada, dan afzakken, naar het zuiden richting Punta Arena in Chili. En dan weer omhoog naar Mexico, of elk ander land wat ik tegenkom wat mijn hart raakt".

Evelyn

Evelyn emigreerde naar Curaçao en leerde in Lagun haar man Orando kennen.

"Ik woon nog steeds met veel plezier op Curaçao en sinds een paar weken is dat in ons eigen huis. Het is heerlijk in de heuvels van Banda Abou. Er is nog veel werk te doen maar daar hebben we de rest van ons leven voor. We doen het rustig aan hoor en in de tussentijd genieten we volop".

Nicki

Nicki emigreerde naar Tokio waar ze een dochter kreeg en haar eigen bedrijf begon.

"Door Corona ging het niet goed met Tokiotours en mijn relatie ging ook niet goed, een mooi moment om voor mezelf te kiezen. Inmiddels ben ik gescheiden en woon ik met mijn dochter in Nederland. Ik werk als Online Marketeer en daarnaast doe ik nog steeds de social media voor Tokiotours.

Het was mooi zoals het was. Japan is een prachtig vakantieland. Mijn dochter is half Japans en ik hoop dat Tokiotours in de toekomst weer een doorstart kan maken. Na 10 jaar Tokio blijft de band met Japan vooralsnog wel maar er wonen? Ik peins er niet over. Absoluut niet!"

Marianke

Wow, wat een verandering!

Joke

Joke emigreerde naar Ekeren in België en woont er nog.

"Ik geef nog altijd protestantse godsdienst in het middelbaar onderwijs. Mijn opleiding tot leerkracht heb ik stopgezet: vanwege mijn leeftijd moet ik deze niet meer afronden.

Onze dochter is anderhalf jaar geleden gaan samenwonen in hetzelfde dorp, haar kamer heb ik in gebruik genomen als hobbykamer. Ik ben vooral bezig met tekenen en schilderen. Onze zoon woont nog thuis. Beiden zijn nog niet volledig klaar met hun studie.

Mijn echtgenoot werkt sinds vorig jaar voornamelijk thuis. Momenteel gaat hij 1 dag per week naar kantoor, tzt 2 dagen per week. We zijn de pandemie goed doorgekomen, in die zin dat we geen van allen ziek geweest zijn. Kortom, het gaat ons goed."

Lilian

"Ik woon nog steeds in prachtig Colorado Springs. Kort nadat ik mijn verhaal over onze emigratie gedeeld heb kreeg mijn man kanker. Na zijn genezing kreeg hij andere gezondheidsproblemen en daardoor ben ik nu de kostwinner. Ik werk nog steeds als lerares op een middelbare school en ben inmiddels de Special Education Department Chair. Elke zaterdag ochtend geef ik les aan een 13 jarig meisje met veelvoudige beperkingen.

Wij leefden altijd al aardig bewust maar we eten nu super gezond, veel verse groenten en geen suiker. We wandelen graag in de mooie natuur.

Mijn oudste dochter is net met een nieuwe baan in Denver begonnen en de middelste is aan haar PhD in Seattle begonnen. Mijn zoon woont nog bij ons. We genieten als gezin erg van elkaar!"

Sandra

Het verhaal van Sandra over haar leven in Toscane is er één van hard werken en veel geluk.

"We zijn erg gelukkig met ons bedrijf. Het is keihard werken maar je krijgt daar zoveel voor terug. Alle gasten die hier komen en die zo genieten, daar doe je het voor. Daar krijgen we energie van!

Een kop koffie in de tuin met het schitterende uitzicht over je tuin, zwembad en het Trasimeno-meer (met elk seizoen en elk moment van de dag weer een andere kleur) is elke dag weer een cadeautje. Een heel enkele keer krijgen we wel eens de vraag of we al die jaren nooit meer met vakantie geweest zijn. Ondanks het werk binnen Villa Pellegrino zijn we hier elke dag op vakantie."

Anouk

"Ik ben nog steeds heel gelukkig op dezelfde plek in Costa Rica, maar er zijn wel wat dingen veranderd. Mede door de pandemie maar ook door familieomstandigheden.

Onze lodge hebben we gesloten. Mijn man en ik hebben tijdens de pandemie allebei een andere baan gekregen waar we heel blij mee zijn. Hij werkt in het dorp op een plantage, gelukkig dicht bij huis. Ik werk vanuit huis voor Nederlands reisagentschap Edventure.

In de afgelopen jaren heb ik mijn blog Bestemming Pura Vida verder uit kunnen bouwen met veel informatie over reizen binnen Costa Rica. Samen met onze drie honden hopen we dat we dit zo voort kunnen zetten de komende jaren".

Debby

"We wonen in Engeland nog in hetzelfde plaatsje maar wel in een ander huis. Mijn tweeling gaan nu naar de basisschool. Dat was wel weer een wennen met de uniformpjes en alle regels daar omheen (nooit geweten dat zelfs de kleur haarbandjes voor m'n dochter aan bepaalde regels moesten voldoen).

Qua werk, gaat het ook goed. M'n nieuwe website gaat binnenkort live, die was wel toe aan een flinke update. Er zal ook een blog bij zitten dan, dus dat zal heerlijk zijn om te doen, ter ontspanning er naast.

We zien wat de toekomst brengt, maar voor nu zoals het er naar uit ziet, blijven we lekker zitten waar we zitten. :)."

Janneke

Janneke koos voor een leven als digital nomad en zeilde de wereld over. In april 2020 keerde ze terug naar Drenthe.
"Omdat ik nog niet precies wist waar ik naartoe wilde en de wereld op slot zat, besloot ik een tijdje in Nederland te blijven en dat tijdje is inmiddels bijna twee jaar. Zonder het te plannen ben ik dus geremigreerd naar Nederland.

Het voelt goed. Ik ben een intensief persoonlijk ontwikkelingstraject aan gegaan en schreef een boek. Het schrijven van mijn verhaal is een zelf helend proces geweest en gaf mij veel duidelijkheid.

Vroeger kon ik niet in Nederland zijn. Hoewel ik nog geen permanente woonruimte heb, en dus als een nomade door het land trek, weet ik dat ik voorlopig blijf. Voor altijd? Zover kan ik niet in de toekomst kijken. Er zal een moment komen dat ik op een eigen boot met een partner de wereld rond ga zeilen. Alles op z’n tijd."

Ingrid

Woont nog steeds in Canada maar verhuisde inmiddels naar Winnipeg voor het werk.

"Winnipeg is 7 keer zo groot als Thunder Bay en ik geniet van de bedrijvigheid, de winkels en de restaurants. Gelukkig wonen we ten oosten van de grote stad en nog een beetje tussen de bomen, want de prairie landschappen vind ik wel een enorme overgang. We zien en horen nog regelmatig wild en ook het Noorderlicht!

De winters zijn hier nog net een tikkie kouder en de zomers een tikkie warmer dan wat we gewend waren. Onze paarden, honden en katten zijn meeverhuisd. De kinderen zijn inmiddels de deur uit. Ook hier hebben we weer lieve buren en we kijken er naar uit dat we weer meer bezoek kunnen gaan ontvangen.

Marjolein

Eén van de meest gelezen verhalen is die van Marjolein en haar emigratie naar Roemenië.

"Ik heb een turbulent half jaar achter de rug, want ik ben terug verhuisd naar Nederland. Dat zal je wellicht verbazen. Mij verbaasde het eerst ook 🙂 Maar soms geeft het leven uitdagingen en loopt het anders dan je dacht. De relatie met mijn vriend verliep niet zoals gewenst en ik miste mijn familie. Uiteindelijk heb ik knopen moeten doorhakken en besloot ik te remigreren.

Het was een intense tijd, een grote verandering en het aarden in Nederland gaat langzaam maar gestaag. Ik neem de tijd en ben voornemens om hier in NL een mooi plekje te vinden waar ik mijn houten huisje kan bouwen. Breb blijft in mijn hart en is een plek waar ik altijd weer thuis mag komen."

Sandra

Ik heb uiteindelijk 4.5 jaar met veel plezier voor the Zambian Carnivore Programme in Liuwa Plain NP, Zambia gewerkt en gewoond. Na ruim een jaar zijn Daan en ik uit elkaar gegaan en als hele goede vrienden en collega's beiden op ons stekkie in Liuwa blijven zitten.

In 2021 ben ik verhuisd naar Lund, Zweden. Hier volg ik een master in Conservation Biology. Ik sta nog steeds in nauw contact met iedereen in Zambia. Volgend jaar ga ik er een onderzoek doen naar de nu voornamelijk van achter de computer.

Ik geniet hier in Zweden enorm van de nabijheid van vrienden, overal naartoe kunnen fietsen en het studeren. Ik weet nog niet precies wat ik ga doen, maar er zijn veel mogelijkheden dus dat komt goed.

Sabine

Ik woon nog steeds in Colombia maar er is veel veranderd de laatste tijd. Eind 2019 ben ik gescheiden, tot februari 2022 woonde ik in het dorpje Sopó en nu woon ik weer in Bogotá, samen met mijn hondje Juaco. Zonder partner dus. Het is een lang verhaal dat je terug kunt lezen op mijn eigen blog.

In 2017 heb ik ontslag genomen op mijn werk in Colombia en mijn eigen bedrijf opgericht als webdesigner. In Colombia dus. Hoewel ik plannen had om te emigreren naar Spanje bevalt het leven in Colombia ook nog uitstekend.

Yvonne

Vertelde ons over haar leven in Londen maar er is aardig wat veranderd de afgelopen tijd.

Op dit moment woon ik weer in Nederland. Wij zijn van Zuid-Afrika naar Londen verhuisd en na ruim 7 jaar buitenland wonen we nu aan de kust in Scheveningen. Heerlijk. En we gaan in de zomer verhuizen naar Spanje en Barcelona. Ook zalig.

Mijn eigen bedrijf loopt goed en is locatie onafhankelijk. Ik help drukke ondernemers die hun bedrijf naar het volgende niveau willen tillen zonder meer te werken. Heerlijk om te doen en zo gaaf om mensen het meest waardevolle terug te geven: tijd. 

Anjo

Marouschka

Marijke

September 2021 schreef ik de laatste blog over ons leven op Brava en in oktober verhuisde ik (na 10 jaar) met twee koffers terug naar Nederland. Kaza di Zaza staat te koop en Erick blijft daar tot alles afgerond is.

Omdat er in de tussentijd kleinkinderen geboren zijn, en omdat die alle drie extra zorg nodig blijken te hebben, en omdat mijn beide dochters behoorlijk wat ondersteuning en nabijheid konden gebruiken. Dus heb ik de spagaat die al steeds voelde opgeheven en ben ik in m'n eentje teruggegaan. Ik woon nu in bij mijn dochter met de drie jongetjes, heb huishoud- en bijspringtaken en bouw ondertussen een nieuw bestaan op, ook qua werk.

Eind 2022 hoop ik een paar weken terug naar 'mijn eiland' te kunnen, naar dat leven en die mensen waar ik zo verschrikkelijk veel van houd.

Anja

Wij hebben tot juli 2017 in Suriname gewoond en zijn toen geremigreerd. De keuze om te remigreren hebben we gemaakt omdat er na de middelbare school weinig mogelijkheden zijn voor een (betaalbare) opleiding.

Omdat de kinderen Nederland compleet niet gewend zijn en opgegroeid in een andere cultuur is aanpassen lastig geweest maar inmiddels vinden ze hun weg. Zelf kan ik helaas niet wennen aan Nederland en dat resulteerde in veel gezondheidsklachten. Mijn man vond het allemaal best en ging snel weer mee met de flow.

Alhoewel we inmiddels allemaal onze draai hebben gevonden in de hectische Nederlandse maatschappij en ik mijn eigen bedrijf heb willen we toch niet hier blijven. Dat heeft met heel veel factoren te maken, maar vooral met het feit dat we verlangen naar warmte en een wat relaxter leven.

Lucille

Ruilde haar bestaan in Nederland in voor de rust en ruimte in Zweden.

"Sinds nov 2019 woon ik samen met Zweedse Lars-Erik op zijn boerderij die aan een meer ligt. Een familieboerderij met een historie. Het is bijzonder dat hij en ik elkaar gevonden hebben en iets beleven dat heel goed voelt en bijzonder is. Een echte match.

We genieten van het buitenleven, onze schapen, die ik meegenomen heb en die inmiddels verdubbeld zijn in aantal, onze groentetuin, motorrijden, kajakken, onze sauna en vissen. Ook hebben we een boomstamhut gebouwd waar we genieten van borrelavonden met vrienden of samen.

In 2021 ben ik aan de bosbouwopleiding begonnen en die rond ik dit jaar af zodat ik in de bossen kan werken. Ook heb ik leren timmeren en maak ik klein meubelen en andere interieur dingen. Ik heb een leven dat beweegt en ik geniet. Mijn gevoel nu is dat emigreren naar Zweden de beste stap ooit was, loslaten en een andere weg inslaan. Mijn kinderen hebben een enorme levenservaring opgedaan en weten wie ze zijn en wat ze willen".

Willianne

Het is inmiddels 5 jaar geleden dat ik naar Kenia emigreerde. In deze vijf jaar zijn we gezegend met twee kinderen, zoon Ephraim (4) en dochter Liora (2). Ephraim gaat naar een lokale Keniaanse school en spreekt  Engels, Nederlands en Swahili. Liora begint aardig wat te praten en weet al precies dat ze met mama Nederlands moet praten en met papa Engels. Mijn schoonmoeder past op als ik aan het werk ben en is een trotse oma.

We hebben in 2020 onze eigen NGO opgezet en geven thuiszorg aan ernstig zieken, veelal aids patiënten. Niet altijd makkelijk, veel schrijnende situaties, maar veel dankbaarheid dat wij helpen. We hopen binnen korte tijd ons huis te kunnen bouwen.
Ook samen hebben we het nog steeds goed. We zijn een goed team en hebben weinig last van cultuurverschillen in onze relatie. Tuurlijk zijn er weleens wat dingen, maar vaak lachen we daar hard om. En soms opent het ook je ogen wel weer als iemand vraagt waarom je überhaupt iets doet zoals je het doet. Kenia is ons thuis en dat gaat niet snel veranderen denken we zo.

Darcie

Wendy

Monique

Het onderbuikgevoel dat er veranderingen voor de deur stonden, was er al even. Mijn relatie liep op z’n eind en het moment om uit Mali weg te gaan naderde. De wereldwijde crisis gaf me de ruimte om met de stroom mee te gaan. Na elf jaren in Mali gewoond en gewerkt te hebben remigreerde ik in augustus 2020 naar Nederland.

Papillon Reizen loodste ik door het diepe dal alvorens het bedrijf over te dragen aan een van de teamleden van het eerste uur. Met dankbaarheid kijk ik terug op mijn tijd in Mali. De Malinezen zitten in mijn hart en voor mij is het tijd voor een nieuwe start.

Het was vertrouwd en fijn om in Nederland tijd met familie en vrienden te kunnen doorbrengen en om te schrijven. Na Mijn Camino, kwam mijn tweede boek, Itchy Feet, uit.

Mijn pad leidt me eind 2021 opnieuw naar het Afrikaanse continent, naar Egypte. Een land wat me op zielsniveau raakt en ik kijk vol vertrouwen uit naar wat zich mag gaan ontvouwen.

Sandra

Wij wonen nog steeds heel graag op het kasteel in Zuid-Duitsland. Onze 3 meiden (of jonge dames eigenlijk), ons hondje en de twee 80-ers zijn er gelukkig allemaal nog. Iedereen is goed door de pandemie heen gerold.

Voor de verhuur van de vakantiehuizen veranderde er veel de afgelopen 2 jaar. Het eerste jaar konden wij onze verblijven slechts 4 maanden en het 2e jaar maar een half jaar verhuren. Hierdoor ging ik op zoek naar nieuwe uitdagingen. Ik schreef een Beieren reisgids voor de PassePartout reisserie en ontwikkelde een online B&B Instagram workshop! Wat nu leuke aanvullingen aan mijn business zijn. Ook ontvangen wij meer Duitse gasten waardoor de mix tussen Nederlanders en Duitsers op het kasteel nu 50/50 is.

Wij, en onze gasten, genieten nog enorm (of steeds meer eigenlijk) van de natuur in combinatie met actie en cultuur op het kasteel!

Melissa

In vijf jaar tijd is er enorm veel veranderd. Na mijn tijd op Gran Canaria remigreerde ik en ik woon nog steeds in Nederland. Van mijn Gran Canaria ervaringen heb ik (deels) mijn werk kunnen maken. Ik run het grootste reisplatform over Gran Canaria en help mensen die ook willen emigreren door digitale consulten aan te bieden. Daarnaast heb ik mijn online zichtbaarheid weten te vergroten door te vloggen en tiktokken. Hier deel ik niet zoveel over Gran Canaria, maar laat ik vooral de vrolijke, zonnige Gran Canaria lifestyle zien. Ook reis ik nog regelmatig op- en neer om vrienden te zien en content te maken op het eiland!

Onze tips voor wie er weer gaat remigreren naar Nederland:

*Zie het remigreren echt als opnieuw beginnen. Net zoals toen je vertrok naar een ander land. Ondanks dat je veel dingen in Nederland kent en wellicht zelfs nog vrienden hebt kan het dagelijkse leven heel vreemd voelen. Neem je tijd om weer te landen. Nu pas na twee jaar heb ik het idee dat ik m’n draai weer een beetje gevonden heb. Het is echt een leven opnieuw opbouwen.

*Zorg dat je in ieder geval een werkende DigiD hebt voordat je terug keert en dat je veel geduld hebt. Alles verloopt traag en (in Amsterdam tenminste) merkte ik weinig inlevingsvermogen bij de diverse instanties waarmee ik te maken kreeg.

*Ben je van plan te remigreren naar Nederland? Probeer het eerst eens door een half jaar of een jaar terug te komen en kijk of het echt is wat je wil. Neem ook de tijd om weer te wennen. Zijn je kinderen opgegroeid in een ander land? Houd er dan rekening mee dat het heel zwaar kan zijn voor ze. Onderschat een remigratie dus niet. Bij een remigratie sta je er ook alleen voor. Je krijgt geen hulp van de overheid en je hoeft niet te rekenen op steun. Je zult alles zelf voor elkaar moeten boksen (met hulp van familie en vrienden als je die hebt).

*Ga weer op ontdekkingstocht. Realiseer je dat veel nieuw is en ook veel vertrouwd. Blijf niet hangen in het beeld dat je had van voor je vertrek, maar omarm de verandering in Nederland. Wees flexibel en hou je zelfspot, dat maakt t allemaal een stuk makkelijker.

*Neem de tijd na het remigreren, om weer te wennen en wees eerlijk naar jezelf wat jij nodig hebt voor een fijn leven. Waar dat ook ter wereld is.

*Houd rekening met een cultuurschok die minstens net zo groot is als toen je wegging! En gun jezelf de tijd om daar weer aan te wennen en je weg te vinden.

Al onze persoonlijke verhalen en tips vind je op deze pagina.