Mary en de walvishaai

Soms heb je van die ontmoetingen die je niet snel meer vergeet……We komen haar tegen op een camping  in de buurt van Kalbarri NP waar we de tijd noodgedwongen uit moeten zitten. Ze heet Mary, is 79 en is samen met haar man van 84 uit de Verenigde staten overgekomen naar de westkust van Australië, op zoek naar de walvishaai.

 

Niet al te lang geleden heeft er een cycloon huisgehouden. Gelukkig was hij ver weg op zee, dus zonder direct gevaar voor ons, maar het heeft wel een paar dagen lang heel erg veel  geregend. Dat er in het westen van Australië ook cyclonen kunnen voorkomen was voor ons, ondanks gedegen voorbereiding, een nieuw feit en het weer heeft ons verrast.

De North West Coastal Highway kustweg (NO 1) is de enige grote weg die je van Perth naar Darwin kunt bereizen. Als je hier niet voor kiest moet je een heel stuk meer landinwaarts gaan voor je weer op een doorgaande weg komt.

En nu is deze weg dus overstroomd, zoals wel vaker gebeurt in het regenseizoen. De regentijd is al weken voorbij, de temperatuur heet en de lucht was strakblauw, maar deze buien waren nét te veel van het goede. Het is kiezen of delen; we wachten hier tot de weg open gaat of we rijden vele honderden kilometers om.

walvishaai3

 

We zijn net onder onze paraplu van ons tentje af komen soppen en zitten onder het afdak van de camperskitchen met andere gestrande reizigers Er is een Australisch stel; zij kennen het klappen van de zweep en accepteren de situatie vol goede zin. Ze koken vrolijk hun potje en spelen wat spelletjes. Dan is er een Nederland stel. Ze komen net uit Nieuw Zeeland en hebben daar ook veel regen gehad. Zij zit er even hélemaal doorheen en snikt “ ik wist niet dat er in Australië ook nog zo veel regen kon zijn”. Hij besluit, als ze even naar het toilet is, om haar moeder te bellen die haar vanuit Nederland een hart onder de riem steekt.

En dan is er dus Mary……

Mary’s man zien we niet. Hij ligt uit te puffen in de camper waarmee ze reizen. De reis is voor hem best zwaar, maar Mary heeft nog pit voor twee.

Jaren geleden kwamen ze voor het eerst naar Australië en daar heeft Mary een geweldige snorkelervaring gehad. Snorkelen met walvishaaien aan de kust bij Exmouth dat een stuk noordelijker gelegen is. Al die jaren is ze blijven dromen van nog een ontmoeting met deze zachtaardige reuzen. Haar man kan al een aantal jaren niet goed meer tegen het vliegen en dat heeft haar lang tegengehouden maar nu hebben ze samen een plan bedacht.

Tien dagen lang zaten ze op de boot van Amerika naar Indonesië, waarna het nog een kleine vlucht was naar Australië. Met een gehuurde camper zijn ze daarna naar Exmouth gereden en daar zouden ze wachten. De timing moet precies perfect zijn want de walvishaai zit daar een paar maanden per jaar en ook niet altijd op precies dezelfde tijd.

En toen dus die cycloon………..Het water was te wild om uit te varen en de weg te vol met water om te rijden. Dagen zaten ze daar vast  en konden niet het water op en ook niks anders in de buurt bekijken. Mary kon slechts naar het water staren en hopen dat de storm zou gaan bedaren. Uiteindelijk werd het weer windstil, maar dat was te laat. De camper moest worden teruggereden en de vlucht naar huis genomen.

Ze draagt het dapper en wenst ons heel veel plezier als wij vertellen dat we over een tijdje ook walvishaaien willen gaan spotten. Het zal een geweldige ervaring zijn!

 

walvishaai2

 

Niet lang daarna staan we dan in Exmouth.  De weg is veilig verklaard, maar toch moesten we ons nog een paar keer door grote plassen manoeuvreren.  We maken een geweldige trip en snorkelen met diverse walvishaaien. Fantastisch!  Dit is een “once in a lifetime” ervaring. Ik denk aan Mary en had haar zo graag gegund dat ze dit ook nog een keer mocht meemaken.

walvishaai4

 

Geregeld moet ik weer aan Mary denken. Zou ze ooit nog eens terugkomen naar Australië? Ik hoop het en gun haar het overweldigende gevoel van deze wildlife ervaring. Jammer dat je mensen die je op reis tegenkomt meestal niet meer spreekt……ben nieuwsgierig hoe het met haar is. Vergeten zal ik haar in ieder geval niet mijn "Mary en haar walvishaai” .

 

Heb jij weleens van die mensen ontmoet  waar je aan blijft denken?

 

Ben jij ook zo nieuwsgierig naar wat Australië nog meer te bieden heeft? Neem dan zeker eens een kijkje op mijn Australië pagina

 

 

Geplaatst in Australië, From the heart, Oceanie, snorkelen en duiken.

21 reacties

  1. Australië is volgens mij prachtig. Ik ben er nog nooit geweest maar zou het wel willen. Ik vind het zo leuk om te lezen, vooral al die herinneringen. Heb je nog contact met mary?

  2. Ik heb vele bijzondere mensen ontmoet, maar nog nooit een walvishaai!

    Er zijn plekken waar de slagingskans groot is, bijvoorbeeld bij Oslob in de Filipijnen. Ik was in de buurt, maar ik ben tegen het voeren van de dieren en het toeristische circus.

    In Mozambique wordt niet gevoerd, maar heb je wel het hele jaar door een grote kans. Behalve toen ik er was.

    Wie weet, ooit..,,

    • Vrienden van ons snorkelden in Oslob, dat voeren vind ik ook niet zo’n strak plan. In Australië was het snorkelen hard werken omdat ze de walvishaaien op open zee opspoorden en we er dan bij in het water konden als we ze vonden. Eén slag van zo’n walvishaai- staart betekent hard crawlen voor een mens, ik had ontzettende zware armen van de inspanning, maar het was het waard. Het blijft, net als bij alle wilde dieren, een kwestie van geluk hebben. In Australië weten ze wel goed waar en wanneer er iets zit, gemakken van de moderne technologie/geld denk ik, maar je betaalt ook een prijskaartje voor het maken van tours.

  3. Het lijkt me super gaaf om een te zwemmen met al die fantastische dieren.
    Prachtig verhaal over Mary, vaak is het prachtig om mensen op reis te ontmoeten. Iedereen heeft een ander verhaal. Verder hoop ik snel ook Australië te kunnen bezoeken!

    • Zeker, dat maakt het reizen een stuk mooier. Ik heb tijdens al onze reizen met zoveel leuke mensen gekletst en luister graag naar hun verhalen en drijfveren. Ik wil zelf nog graag een keer met een walvishaai snorkelen waar het iets minder hard werken is, ik hoor goede verhalen over Mexico, wie weet komt het er nog een keer van!

  4. Bijzonder verhaal! Mooi om te lezen dat het (reis)bloed toch stroomt waar het niet gaan kan hè haha! Walvishaaien lijken mij ook zulke mooie dieren, ik hoop ze ooit in het echt te mogen zien!

  5. Ah wat sneu voor Mary dat het dan uiteindelijk niet lukt, maar wat tof dat jullie de walvishaai wel hebben gezien! Dat lijkt me echt gaaf. En ja wij hebben ook regelmatig van die bijzondere ontmoetingen op reis. Dat maakt het reizen ook juist zo leuk vind je niet?

    • Ik heb echt al zoveel leuke mensen gesproken tijdens onze reizen en ze hebben vaak zulke leuke verhalen. De drempel tot een goed gesprek is op reis vaak zo laag, heerlijk vind ik dat!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *