kakkerlakken

Kakkerlakken paradijs

Vanwege een uitgelopen klus van Frank is met z’n tweetjes reizen geen reële optie meer dus besluiten we met een groepsreis op pad te gaan. De reis zal ons van de Victoria Falls naar Kaapstad brengen. Een geweldige reis met vele prachtige natuurwonderen in vier verschillende landen. Een lange Afrika wens gaat in vervulling en het wordt een reis om nooit te vergeten. Zeker niet die ene nacht waarin we thuiskomen in een kamer vól kakkerlakken........

Eén van onze overnachtingsplekken is in het Hardap Resort. De naam van dit door de Namibische staat beheerde complex klinkt goed. Helaas laat de staat van onderhoud wel wat te wensen over, maar ons eenvoudige huisje en de omgeving zijn prima. We genieten van het uitzicht op het stuwmeer, de bavianen die in de bomen zitten en de vele klipdassies die overal op de rotsen te vinden zijn.

's Avonds eten we met de hele groep in de grote eetzaal van het complex en na een tijd natafelen gaan we terug naar het huisje. Het is nog een stukje lopen met de zaklantaarn, de zwoele avondlucht en de sterrenhemel boven ons. Ook wel spannend, want je weet nooit wat je hier tegen gaat komen!

Kakkerlakken!

Als we de deur van het huisje open doen kijken we onze ogen uit….vele honderden, bijzonder grote, kakkerlakken rennen aan alle kanten door de kamer. Ze lopen over het plafond, de vloer, de muren, het bed. We reizen al langer en hebben best weleens een kakkerlak gezien, maar zóveel.

Ik til mijn rugzak op en direct schieten er een aantal kakkerlakken over mijn armen richting mijn hoofd en rug. Nu kan ik het niet meer stilhouden en gil als een schoolmeisje. Wat nu?

De receptie is gesloten, dus dan maar de reisbegeleider bellen of die nog iemand kan bereiken. Als de reisbegeleider niet opneemt bellen we onze (Zuid Afrikaanse) chauffeur. Als deze komt kijken valt zijn mond open van verbazing en probeert hij met zijn schoen een paar kakkerlakken te doden. Dat scheelt er weer twee! Alle drie staan we te rillen van al dat gekrioel. Een hagedisje is al bezig de eerste doden op te smikkelen, en ik denk; die komt hier vaker! Ik vraag aan de chauffeur of we dan in de bus kunnen slapen want in de kamer liggen, laat staan het licht uitdoen en slapen dat ga ik echt niet doen.

Spontaan stelt hij voor dat mijn man bij hem kan slapen en ik klop aan bij onze enige vrijgezelle dame die mij met open armen ontvangt. Dankzij deze geweldige schatten hebben wij toch nog een goede nachtrust.

De volgende ochtend doe ik de deur van het huisje open en gluur voorzichtig om het hoekje. De kamer ziet eruit alsof er niets aan de hand is, de rust is wedergekeerd. We pakken snel onze rugzakken uit de kamer gooien ze buiten op de grond en schudden de inhoud eruit. Zucht, ook daar niets meer te zien.

Als we met de groep vertrekken leggen we een klacht neer bij de receptie met de hoop dat ze er wat aan doen. Achteraf hebben we  natuurlijk spijt dat we geen foto hebben genomen van de kakkerlakken zodat je het met je eigen ogen kunt zien, maar op dat moment kwam het niet in onze gedachten op.

Op reis zijn is fantastisch! Maar soms heb je weleens van die momenten dat het misgaat; je wordt bestolen, mist je vlucht en er gebeuren andere dingen die je voor uitdagingen stellen. Dit was er één van.

Klik voor meer "Shit Happens" verhalen door naar mijn speciale pagina.

Wil je nog meer zien van Namibië? Klik dan eens door naar mijn blog met de mooiste portretten ui t Botswana en Namibië.

Geplaatst in Afrika, Namibie, Shit happens.

14 reacties

    • Achteraf lachen we erom, als je vaak reist kom je weleens wat tegen… shit happens! Gelukkig was het maar 1 nacht, de rest van de reis was praktisch insect vrij 🙂

  1. O echt, ik krijg er spontaan rillingen van. Gelukkig vonden jullie allebei toch nog een kakkerlak-loze plek om te slapen. O nee, een kakkerlak-arme plek, want zoals een kamerjongen mij ooit vertelde: alle hotels hebben ze hoor! 🙂

  2. Wat een verhaal! En zo vreemd dat je bij daglicht niets meer zag, en de andere huisjes hadden geen massa’s kakkerlakken. Dan moet er iets bijzonder vies zijn in dat huisje, bah.

    Wij reisden door India en bezochten de rattentempel. Daar lopen honderden heilige ratten rond. Wij komen binnen lopen en worden ontvangen door een vrouw. Het eerste wat er gebeurt is dat een rat zich meteen tussen mijn voeten nestelde. Ik kon me nog net bedwingen om niet te gaan gillen. De mevrouw keek mij bewonderend aan, dit was een teken van geluk dat ik zo begroet werd.

  3. Ieuw! Ik was gillend weggerend! Een kakkerlak hier of daar kan gebeuren, maar dit is echt extreem. Bijzonder ook dat je ze overdag dan weer niet spot hè? Wij hadden in Maleisië een kleine investatie in de badkamer en dat was ook alleen ‘s avonds en ‘s nachts. Gelukkig maar dat er lieve mensen zijn die spontaan een slaapplek aanbieden!

    • Gelukkig maar dat ze ‘s morgens weer weg waren en zeker geluk met zulke lieve mensen. Ik was al bereid om gewoon in de bus te gaan slapen, maar een bed is natuurlijk veel fijner!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *