emigreren naar Zweden

Emigreren naar Zweden; rust en ruimte op het platteland.

In dit deel van " Emigreren" het verhaal van Lucille. Na een jarenlange strijd besloot ze in 2016 om met haar beide zoons te emigreren naar Zweden. Op zoek naar de broodnodige rust en ruimte en een beter bestaan voor hen allemaal. Wonen in Zweden was een jarenlange droom maar werd in korte tijd werkelijkheid. Een verhaal over een reis naar geluk, ruimte en gezondheid.

 

Lucille over Emigreren naar Zweden

Mijn naam is Lucille Netters geboren in 1968 en afkomstig uit Nederland. In 2016 ben ik verhuisd naar Zweden met mijn twee zonen, geboren in 1998 en 1999. Al sinds 2000 ben ik alleenstaand ouder en onderneem ik alles in het leven met mijn zonen; kajakken, varen, klimmen en zo ook emigreren.

In 2007 ben ik erg veel in Zweden geweest en zijn wij alle drie verliefd geworden op Zweden omdat mijn beide kinderen, maar ook ik, zich daar prettiger voelden. Geen druk op het hoofd, geen spanning, maar rust en ruimte. De droom om te emigreren is sinds die tijd gebleven. Het dreigende verlies van mijn kind aan de zorg maakte dat dit proces uiteindelijk in een stroomversnelling kwam en wij besloten te emigreren naar Zweden.

Een moeizame strijd

Halverwege groep zeven van de basisschool, hebben mijn jongste zoon en ik, i.v.m. pesten, besloten dat hij van school zou veranderen. Na jaren op een reguliere school te hebben gezeten is hij overgestapt op een montessorischool. Niemand raadde ons dit aan, maar wij hadden geen keuze. Mijn zoon was diep ongelukkig op school en kreeg er buikpijn van.

Dat mijn zoon sensitief was wist ik al heel vroeg maar wat ik niet wist was dat hij extreem hoogbegaafd was en ook nog eens uitzonderlijk sensitief. Gewoon paranormaal begaafd. In drie maanden tijd, toen mijn jongste zoon 13 jaar oud was, kwam ik erachter.

Een snelle verandering

In de pubertijd zag ik mijn kind in drie maanden tijd veranderen in een kind met ticks, paniek aanvallen en nog veel meer. Om een lang verhaal zeer kort te houden, hij veranderde in een kind dat opgenomen diende te worden in de psychiatrie, en dat wilden ik en hij niet.

Door toeval en door hetgeen hij mij vertelde over zijn klachten ging er een lichtje bij mij branden. Hij vertelde dat zijn hoofd wilde blijven denken en hij zich verveelde, maar ook dat hij door verveling de wereld op zich af zag komen. Na testen en met mijn eigen wijsheid kwamen we erachter dat hij hoogbegaafd was, en begaafder dan de testen destijds konden uitwijzen blijkt mij nu.

Vechten als een tijger

Het dreigende verlies van een zoon heeft de tijgermoeder in mij losgemaakt, ik heb gevochten, mensen weggehouden en een ontheffing van de leerplicht voor elkaar gekregen. Al snel herstelde hij, maar niet meer geheel. De natuur bleek het medicijn te zijn voor hem. In Zweden was de leerplicht tot 16 jaar en onze ontheffing daarvan gold niet in Zweden, dus ik besloot te emigreren zodra mijn jongste 16 werd.

Nu nog, na jaren spreekt hij regelmatig uit dat hij mij dankbaar is dat ik dit niet heb laten gebeuren en het vol wist te houden om hem 24 per dag een hand te geven en hem te beschermen tegen iedereen. Over twee maanden wordt hij 18, uitgegroeid tot een zeer bewust intelligente en interessante jongeman. Ik kijk blij naar hem en dank ik God (ben niet gelovig maar hanteer dit als uitspraak) op mijn blote knieën dat ik in zijn en mijn eigen kracht geloofde.

emigreren naar Zweden

Emigreren naar Zweden

In december 2015 werd mijn zoon 16 jaar oud. Mijn besluit stond vast, geen geluk zonder een gezond en gelukkig kind. In overleg met mijn twee zonen heb ik mijn huis te koop gezet, mijn baan per 1 maart 2016 opgezegd en de boot naar Zweden geboekt. Emigreren naar Zweden werd een reis naar geluk, ruimte en gezondheid.

Van mijn werkgever kreeg ik nog een jaar en drie maanden lang salaris, een zeer goede deal met de zekerheid voor mijn baas dat ik ontslag nam. Daarnaast had ik overwaarde op mijn huis van 35.000 euro. Op 4 april 2016 ben ik met twee puberzonen, een bruine labrador en drie kledingtassen vertrokken naar Zweden. Geen thuis meer, geen baan maar wel een hele wereld die voor ons open lag.

emigreren naar Zweden

Op zoek naar een nieuwe stek

Voor de eerste weken had ik een wooff plek geregeld om te slapen met mijn jongens en hond. In Nederland had ik al uitgezocht in welke omgeving ik wilde wonen, i.v.m. met een opleiding die mijn oudste daar wilde volgen. Het zou de omgeving van Sunne worden.

Een dorpse omgeving met genoeg faciliteiten om gemak te ervaren en genoeg ruimte om het platteland gevoel te ervaren. Op intuïtie en op een avontuurlijke manier ben ik dus afgereisd naar Zweden met mijn kroost. Zij genoten. Hun anker dat was ik, niemand was nerveus, het kwam allemaal goed.

wonen in het noorden van Europa

Onze droomplek in Zweden

Na een aantal woningen te hebben bezocht, vond ik een zeer oude woning in het bos nabij een rivier en meer. Geen buren maar wel op 8 km afstand van Sunne. Ik voelde dat dit onze stek werd. Een oud huis, met een schuur en garage nabij een verharde zandweg, een zogenaamde GrussvÃg.

We zagen het huis te koop staan en ik heb het direct energetisch geclaimd. Binnen een week was het van ons, en tot die tijd zijn wij elke dag gaan buksschieten en picknicken bij die al heel lang leegstaande woning om deze woning onszelf toe te eigenen als ons thuis.

kat in hooi op kruiwagen

Het Zweedse plattelandsleven

Het is ons gelukt! Op het moment van schrijven van dit stuk wonen wij hier anderhalf jaar. We (ver)bouwen met pallets en gevonden materiaal omdat mijn jongste off grid wil leven en het alternatieve leven zich eigen wil maken. Ook zetten wij hier www.ljusethuset.com op om andere jongeren die hoogbegaafd en hoogsensitief zijn hier met een ouder te ontvangen om te "ontprikkelen" en zich bewust te worden van de mogelijkheden in het leven.

Zweden geeft in deze omgeving nog het plattelandsgevoel en het gevoel dat eenvoudig leven nog kan als je daar de behoefte aan hebt. Zo hebben wij geen water in huis, maar een bron buitenshuis, geen riolering maar een droogtoilet en geen centrale verwarming maar een houtkachel.

emigreren naar Zweden

Wat maakt het leven in Zweden zo bijzonder?

De eenvoud trekt ons.De natuur, de ruimte en de eenvoudige leefstijl alsmede plattelandsmentaliteit past ons persoonlijk prima en wij genieten ervan. Als je een Zweden bent moet je echt gaan zwerven. Buiten de grote steden is het hier nog heerlijk veilig, heb je de ongerepte natuur zoals je die op tv ziet en kun je nog contact met jezelf maken zoals dat in Nederland niet meer gaat.

Jouw leefstijl maakt of jij je hier vrij voelt en tot nu toe is ons dat gelukt. De beleefde mensen, de rustige leefstijl en de veilig voelende sfeer doen ons goed

emigreren naar Zweden

De keerzijde van het emigreren naar Zweden

De keerzijde van het emigreren naar Zweden is, dat men niet altijd (of bijna nooit) zegt wat men denkt. Men is niet direct, dus ook niet confronterend. Hun rustige ontspannen leefstijl maakt dat zij afspraken niet zo nauw nemen en voor alles de tijd nemen, ook als jou dat op dat moment heel slecht uitkomt. Zweden is tevens een land dat mensen pampert. Hoe meer jij je verbindt aan de overheid, hoe meer ze van je weten door het zogenaamde persoonsnummer, en hoe minder vrijheid je ervaart.

Wat kun je aan anderen aanbevelen als ze naar Zweden komen?

Ga je hier op vakantie dan raad ik, als natuurmens, de onbemande hutten en of hutten met drie muren, die te gebruiken zijn om in de natuur te overnachten, aan. Zorg wel voor een kaart om niet te verdwalen, ook als je een gps bij je hebt. je weet maar nooit hoe lang de batterijen het doen.

Het wildkamperen wat hier nog mag is super en geeft je een ervaring die je in Nederland helaas niet kunt hebben.  Of het zelf vuur maken wat hier nog normaal en geaccepteerd is, om je eten te bereiden of om jezelf warm te houden.

emigreren naar Zweden

Mis je Nederland?

Wij missen Nederland niet, mijn oudste vind het daar nog wel leuk i.v.m het ontmoeten van oude vrienden. Mijn jongste is erachter gekomen tijdens zijn eerste en tevens laatste bezoek jongstleden, dat hij niet meer terug wil naar Nederland. Hij ervaart Nederland als overprikkelend.

Ik mis Nederland ook niet. Via internet, dat wij alleen maar op een telefoon hebben, heb ik contact met de voor mij belangrijke mensen en heb ik ervaren dat die mensen ook bereid zijn om naar Zweden te komen.

Ik heb deze zomer mijn liefde ontmoet en hij is hier lang en vaak geweest. Inmiddels, zeer snel en vol overtuiging, hebben wij, de jongens mijn liefde en ik, ervoor gekozen dat we graag hebben dat hij bij ons komt wonen. Dus ook hij gaat springen, zijn huis wordt te koop gezet en hij is volop op zoek naar een baan in onze woonomgeving. Als dat lukt gaat ook hij emigreren naar Zweden.

Wat kun je anderen aanraden die ook willen emigreren naar Zweden?

Mijn manier van emigreren is niet weggelegd voor iedereen want het vraagt het lef om los te laten en de onzekerheid in te gaan. Ik ben immers zonder thuis en zonder uitzicht op werk vertrokken. Maar wij hadden alleen maar iets te winnen; het geluk en de gezondheid van mijn jongste zoon. Emigreren naar Zweden was voor ons een logische stap.

De taal is wat mij betreft prioriteit nummer 1 als je gaat emigreren. Een baan zoeken en de inburgering in het sociale leven gaat zoveel beter als je de plaatselijke taal spreekt. Vergis je niet dat de taal magisch is, ook al spreek je goed Engels.

Vertrouw op jezelf

Vanuit mijn persoonlijke ervaring is het vertrouwen in jezelf en het feit dat alles vaak goed komt, al is het op het laatste moment, een groot goed. Zekerheid tot in de details zijn voor mij schijnzekerheden. Het willen afdichten van zekerheden onthoudt jou een groot avontuur in de wereld en over de wereldbol. Dit wil ik ook graag mijn kinderen meegeven.

Nog steeds heb ik geen goede vaste baan. Ik verdien geld als het nodig is, en telkens, op het juiste moment komt het goed. Wij genieten nog steeds en hebben geen spijt van deze stap!

Dank je wel voor je bijzondere verhaal Lucille. Ik heb respect voor je beslissing om te emigreren naar Zweden en ben blij dat het zo goed gaat met jou en je zoons! Ik wens jullie nog veel rust en fijne jaren in het prachtige Zweden!

Wil je meer lezen over het leven van Lucille? Klik dan zeker even door naar haar eigen pagina.

Hoe is het nu met Lucille in Zweden? Een update:

April 2022:

Sinds nov 2019 woon ik samen met een Zweedse man op zijn boerderij die 3. 5 km verderop ligt aan een meer. Het is een familieboerderij met een historie. We redden het maar niets gaat vanzelf. Het is bijzonder dat hij en ik elkaar gevonden hebben en iets beleven dat heel goed voelt en bijzonder is. Een echte match.

Lars-Erik en ik genieten van het buitenleven, onze schapen, die ik meegenomen heb en die inmiddels verdubbeld zijn in aantal, onze groentetuin, landbouw leven, bosbouwleven en onze hobby's, motorrijden, kajakken, onze sauna en vissen. Ook hebben we een boomstamhut gebouwd waar we genieten van borrelavonden met vrienden of samen.

Studeren en mijn relatie

In 2021 ben ik aan de bosbouwopleiding begonnen en die rond ik dit jaar af zodat ik in de bossen kan werken. Ook heb ik leren timmeren en maak ik klein meubelen en andere interieur dingen. Ik heb een leven dat beweegt en ik geniet. Mijn gevoel nu is dat emigreren naar Zweden de beste stap ooit was, loslaten en een andere weg inslaan. Mijn kinderen hebben een enorme levenservaring opgedaan en weten wie ze zijn en wat ze willen.

Het is hard werken in Zweden met alles in een andere taal en de andere cultuur. Zijn twee volwassen, uit huis wonende dochters, vonden het lastig dat iemand anders nu haar thuis heeft in "hun huis". Lars-Erik was 2 jaar voor wij elkaar leerde kennen weggegaan bij hun moeder. Hun thuis is nu het thuis van een andere vrouw die veel veranderde in huis, maar ook hun vader is veranderd begrijp ik nu. Heel langzaam zie ik de meiden eraan wennen.

Lucille en Lars Erik Zweden emigreren

Mijn oudste zoon.....

is in dec 2021 terug verhuisd naar Nederland alwaar hij een vaste baan heeft gevonden als aflosser van boeren. Hij miste het sociaal leven zoals hij het zich nog kon herinneren en reisde daarom terug. Inmiddels weet hij dat alles in de jaren, nu hij volwassen is geworden, is veranderd.

Zijn plan is om nu nog 1 of 2 jaar in Nederland te blijven wonen en dan weer naar Zweden te verhuizen. Hij spreekt Zweeds heeft een Zweedse opleiding in zijn zakken, de bosbouwopleiding en werkervaring opgedaan in Zweden.

Hij is bij mijn moeder, zijn oma, gaan wonen en heeft veel contact met zijn vader. Zij waren elkaar uit het oog verloren omdat hij toen de jongens klein waren een ander tegen kwam in ons huwelijk en dit dus veel impact had op de kinderen. De jongens kozen ervoor hun vader en zijn partner los te laten en nu hij volwassen is kan hij op zijn manier weer contact hebben met zijn vader.

De jongste spruit....

is op onze boerderij blijven wonen en bouwt het daar verder op en geniet van het leven. Hij heeft bereikt wat hij wil bereiken; rust, ruimte, geluk, zichzelf. Hij wil nu nog goed Zweeds leren spreken, moet aanstaande donderdag op voor zijn rijbewijs, en mogelijk heeft een zomerjob net als vorig jaar. Die baan geeft hem voldoende geld om het verdere jaar van te leven.

Hij bouwt en verbouwd huisjes op zijn terrein om gasten te kunnen ontvangen. Daarnaast heeft  hij een groentetuin waar hij zijn eten verbouwd. Hij wil niet meer terug naar Nederland en mist ook niets. Maar we weten allemaal dat het leven niet te sturen is. Ze zijn nu beiden volwassen en kunnen nu zelf keuzes maken, dus ik hoop dat ze ook avonturen tegemoet gaan.

Meer verhalen over emigreren

Wil je zelf ook een keer meedoen aan deze rubriek? Stuur dan een mail naar ivonne@myfootprints.nl.

Geplaatst in emigreren, Europa, Zweden.

25 reacties

  1. Wat een prachtig verhaal om te lezen. Je moet het maar durven om zo zonder uitzicht op werk naar Zweden te vertrekken. Wat goed dat Lucille koos voor de gezondheid van haar zoon. Uiteindelijk leven ze nu hun droomleven. Zo zie je maar weer dat geluk het belangrijkste is.

    • Eén van de vele bijzondere verhalen uit de serie. Ik ben zo blij dat ik er aan begonnen ben. Het is bijna een verslaving om ze samen met de vrouwen te schrijven.

    • Inderdaad is gezondheid en geluk, en zeker dat van je kinderen het meest belangrijke dat er is, en dat maakt dat je veel lef krijgt en sprongen in het diepe durft te maken. Dank je wel.

      Groet uit Zweden van Lucille

      • Beste Lucille!
        Wij hebben voornemens naar Zweden te vertrekken met onze hooggevoelig kinderen! Graag zouden we in contact met u willen komen!
        Gr . Wesley en Lysanne

  2. Wat een mooi verhaal ! Lucille , wat geweldig dat je dit gedaan hebt, wat ben je sterk en wat heb je een lef. Naar mijn idee ook het beste wat je hebt kunnen doen, je kind is gered en dat is het allerbelangrijkste. Het laatste stukje zet me aan het denken, dat over schijnzekerheden. Ik wil deze stap ook al jaren zetten maar ben ook bang voor de dingen die ik dan verlies. (schijnzekerheden?). Bedankt voor je verhaal en heel veel goeds voor de toekomst gewenst!

    • Er is maar één grote “fout” die je in het leven kunt maken. Spijt krijgen van datgeen je nooit hebt gedaan en altijd hebt willen doen… Het komt altijd goed, ook al heeft iets een aanloop nodig. Die aanloop is je leerpad voor wat komen gaat. Emigreren, en zeker zoals ik het heb gedaan, is een enorme leerschool die jou heel veel over jezelf en je kwaliteiten leert. Ik heb nog steeds geen vaste baa
      n maar kan fulltime werken… stel mij niet altijd beschikbaar omdat ik heb ondervonden hoe belangrijk leef TIJD is. Liefs uit Zweden van Lucille

  3. Wow wat een lef, maar als je kind niet gelukkig is kan je bergen verzetten, want je kind is alles. Ik ben ook een sensitief persoon die de natuur nodig heeft om te ontprikkelen. En een dochter die zo haar ‘handicaps heeft (stotteren, dyslexie en bovengemiddeld intelligent en ook sensitief) ook alleen door onze doorzetting zijn we er uiteindelijk achter gekomen dat ze dyslectisch is. Kortom ouders neem je eigen gevoel serieus! Zweden lijkt me erg rustgevend.

    • Zweden is, op de juiste plek, erg rustgevend. het belangrijkste is dat je als ouder alles durft los te laten wat gewoon is, en alleen maar volgt wat je dochter, in jouw geval, vraagt. Het onmogelijk is mogelijk. Mijn oudste, bijna 21 werkt nog steeds niet, hij is aan het wwoof en… wwoof.se in ons geval, omdat ik hem de vrijheid en ruimte gun, hen op deze manier de wereld geef en ons “loskoppel” … hij kost mij zo geen geld, leert veel, is gelukkig en ontdekt de wereld. Mijn jongste, 19 jaar bouwt het zelfvoorzienend leven op, gaat de groentetuin zo groot maken dat eten mij nagenoeg geen geld meer kost en als ruilmiddel ingezet kan worden. In ruil betaal ik hem elke maand geld. Zo komt hij vast ergens op een moment in het leven dat hij weet hoe hij geld wil verdienen…
      Liefs uit Zweden van Lucille

    • Ik vind het ook heel bijzonder. Veel van de vrouwen die geëmigreerd zijn en meedoen aan deze serie hebben van die bijzondere redenen om te gaan óf om uiteindelijk ergens te blijven.

    • Hoi Marcel, dank je wel. Het mooie is dat ik mijzelf ook enorm veel heb gegeven hiermee. Niet alleen gezonde gelukkige jonge mannen nu, maar ook ikzelf ontdek de wereld meer nu en geniet van hun jeugd. Had ik maar zo n jeugd gehad zonder moeten waarin mijn ouders zich niet druk maakte over diplomas en geld verdienen. Want ik zie dat het goed komt. Dat dat wij nu een soort van community met zn drieen hebben. Ieder zijn eigen woonstek in de tuin, de oudste in het huisje, de jongste gaat iets bouwen en ik in het huis.. en samen in het midden een paradijs met groenten en dieren.

  4. Wat stoer zeg! Ik denk dat hoogsensitiviteit erg wordt onderschat…we worden met z’n allen steeds meer en steeds vaker geprikkeld en ik denk dat mensen die hoogsensitief zijn daar het eerste last van hebben, maar dat het eigenlijk voor biemand goed is. Ik ga volgend jaar voor het eerst naar Zweden, ben erg benieuwd!

    • Oh wat erg, ik zie jou over volgend jaar schrijven en kom op het idee om eens naar de reacties te kijken en de data erbij.. o jee, twee jaar later! Ja, sensitiviteit laat ons zien wat ongezond is, en de één voelt het eerder en meer dan de ander. Maar het is voor geen één mens goed1 Hoe was Zweden? Groet uit Zweden van Lucille

  5. Lucille, ik lees net je verhaal. Kippenvel. Ik herken het kiezen voor je kind…onze dochter ook buitengewoon gevoelig, intelligent, authentiek en veel schade opgelopen intern door prestatiedruk, pesten op middelbare school. Mijn man en ik hebben dwars door alles heen voor haar gekozen en herken dat stuk ook in jou verhaal. Een groot belangrijk en verschil is jou 1 ouderschap en je emigratie zonder zekerheden. Die moed raakt me enorm. Vertrouwen en doen. Heel mooi beschreven door je en erg inspirerend. Dank je.

    • Dank je wel Esther,

      Het alleenstaand ouder zijn maakt alles makkelijker! Want ik raak nimmer in conflict met de andere ouder en wordt nergens in geremd. Mijn kinderen en ik weten niet beter dan dat we met zn drieen zijn en dus hebben zij alle vertrouwen in mij. Op 4 april woonden wij hier precies drie jaar. Wij hebben besloten over 2 jaar de Zweedse nationaliteit aan te nemen omdat we nooit meer weg willen uit de natuur hier. En dit willen we zekerstellen. De jongens vinden o peen andere manier hun pad, en hier is veel onderwijs op latere leeftijd nodig, betaald door het rijk! Dus ik geef ze de tijd en neem voor lieve dat als ik er ooit niet meer ben en zij zover niet zijn, zij zoveel bagage en voorbereiding hebben gehad, en een gratis woonstek hebben, dat dit de drive is om megasnel geld te verdienen wat nodig is in het leven. En daar vertouw ik op . Lieve groet uit Zweden, Lucille

  6. Inmiddels is het 2021. De oudste is sinds dit jaar deeleigenaar van een boerderij. De jongste gaat een minicommunity opzetten. En ik ben gaan wonen in een gehucht, 3.5 km verderop. De jongens wonen beiden op onze oude stek.

    • Wat heerlijk dat je een update hebt gegeven. Ik werd er benieuwd naar gaandeweg, hoe het nu met jullie gaat. Goed om te lezen dat iedereen zn weg heeft gevonden. Heel mooi!!

  7. Hoi, ik zou graag in contact met je komen. Fijn dat je die stap kon nemen. Ik ben ook van voornemen om tzt als de twee jongens uit huis zijn, te gaan verhuizen naar Zweden. Kan daarin wel wat wijsheid gebruiken.

  8. Wat leuk al die reactie, ik kijk eigenlijk nooit, alleen naar aanleiding van een mail van Ivonne als iemand kontakt wenst.
    Inmiddels ben ik na vier jaar samenwonen met mijn Zweedse partner die ik in 2019 leerde kennen, weer terug op mijn oude stek. Daar ga ik nu weer met mijn zonen, waarvan de oudste ook is teruggekomen van zijn avontuur van een huis huren, weer samen met mijn zonen op hetzelfde landgoed wonen. We gaan meer opbouwen op een manier dat we een mini community samen hebben. De jongens zijn inmiddesl 24 en 25 jaar oud. Het plan is 2 kleinere huizen erbij te bouwen, een gezamelijke sauna, aardkelder, en garage/ werkschuur. Zo besparen we kosten, verdienen we samen veel, en wonen zij gratis omdat we samen het geld voor de twee extra huizen sparen. Stuur een appje als je iets bijzonder wilt weten dat niet op internet te vinden is en ook niet zo persoons gerelatieerd is. Want velen hebben vragen die of te maken hebben met persoonlijke voorkeuren en dus niet voor iedereen gelden, of die gewoon zo algemeen zijn dat die op internet of bij instanties te vinden zijn. Lucille-Edsmossen.se

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *