De chickenbus van Quetzaltenango naar Huehuetenango.

Na het ontbijt stappen we op de kleine microbus die ons naar het centrale busstation aan de rand van de binnenstad brengt. Met onze rugzakken op ploeteren we ons een weg door de drukke markt om er vervolgens aan de andere kant weer uit te komen. Ergens moet de lokale bus of chickenbus naar Huehuetenango staan die we vandaag gaan nemen.

De bus naar Weweeeehh

We roepen driftig "Wewe" zoals het hier genoemd wordt en al snel komt er een mannetje onze richting uit. Of we hem maar willen volgen. "Snel, snel"  commandeert hij ons en zet er een flinke vaart achter. We benen langs de ene bus na de andere en uiteindelijk komen we bij de onze. De rugzakken worden op het dak gesjord en we stappen in.

Het is elke keer weer een verrassing welke maat de bankjes in de bus hebben en of we er tussen passen met onze lange benen. Helaas is dit een gevalletje "het past echt niet" , maar omdat we de eersten zijn ploffen we allebei op een eigen bank neer. Benen wijd en dan zien we wel hoe het gaat lopen.

Tergend langzaam

De bus vult zich maar langzaam, té langzaam naar de zin van de chauffeur. In een tempo van ongeveer 2 kilometer per uur kruipen we door de stad terwijl de bijrijder continu "Wewe, Wewe, Weweeeeeh"  uit de deuropening schreeuwt. Het is warm, en de spontane opvlieger die ik krijg voegt niet veel toe aan de feestvreugde. Na een klein uur bereiken we de rand van de stad en is de bus behoorlijk gevuld. We zetten er de vaart in, eindelijk!

Het duurt niet lang of er staan steeds meer mensen die mee willen. Je kunt zeggen wat je wilt van het O.V. in Guatemala, maar er is altijd plek voor je in de chickenbus!

Perfect geschikt....

De bankjes blijken "perfect geschikt" voor 3 personen, tenminste als je uit Guatemala komt. Een stevige man met hoed wringt zich op de bank, tussen mij en mijn buurvrouw in.  Inmiddels zitten alle banken vol en slingeren onze benen ergens in het gangpad. Bij iedere bocht ( en het zijn er nogal wat op deze rit) glijden de man en vrouw naast me met grote vaart op me af en zet ik me schrap tegen de bank aan de overkant, de benen van Frank en wat er verder maar op mijn pad komt. De sfeer begint een beetje broeierig te worden en mijn rug plakt tegen die van de stevige meneer aan met bijpassende geur.

Een klein jongetje aan de overkant kan de verleiding niet weerstaan en streelt over mijn arm. Ik vraag me af wat hij denkt, misschien wel of die witte arm net zo lekker voelt als die van mama? In de tussentijd leidt mijn onderbroek een eigen leven en slingert ergens tussen mijn billen, geen ruimte en gelegenheid om hem even te fatsoeneren.

Verkopers met hapjes komen bij elke stop binnen en wringen zich een weg tussen de mensen door, net als de verkoper van de kaartjes en in- en uitstappende passagiers. Na nog ruim 2 uur slingeren en schuiven naderen we ons eindpunt en wordt het langzaam aan leger in de bus. We gaan van 3 naar 2 personen en arriveren in relatief relaxte staat bij onze eindbestemming.

To chickenbus, or not to chickenbus....that's the guestion!

Veilig op pad met bus en trein

Ruim drie maanden trokken we met de chickenbus door Nicaragua, Guatemala en Belize. We voelen ons altijd veilig in het openbaar vervoer en reizen inmiddels al jarenop deze manier. Wat ons betreft is het de beste manier om een land echt te ervaren én tegelijkertijd een beetje op het budget te kunnen letten. Lees hier de tips van Jacomijn hoe je veilig met de bus en trein kunt reizen.

Lees meer over onze reis door dit deel van Guatemala in het uitgebreide blog.

Heb jij weleens een rit met een chickenbus gemaakt?