Tergend langzaam
De bus vult zich maar langzaam, té langzaam naar de zin van de chauffeur. In een tempo van ongeveer 2 kilometer per uur kruipen we door de stad terwijl de bijrijder continu "Wewe, Wewe, Weweeeeeh" uit de deuropening schreeuwt. Het is warm, en de spontane opvlieger die ik krijg voegt niet veel toe aan de feestvreugde. Na een klein uur bereiken we de rand van de stad en is de bus behoorlijk gevuld. We zetten er de vaart in, eindelijk!
Het duurt niet lang of er staan steeds meer mensen die mee willen. Je kunt zeggen wat je wilt van het O.V. in Guatemala, maar er is altijd plek voor je in de chickenbus!
Perfect geschikt....
De bankjes blijken "perfect geschikt" voor 3 personen, tenminste als je uit Guatemala komt. Een stevige man met hoed wringt zich op de bank, tussen mij en mijn buurvrouw in. Inmiddels zitten alle banken vol en slingeren onze benen ergens in het gangpad. Bij iedere bocht ( en het zijn er nogal wat op deze rit) glijden de man en vrouw naast me met grote vaart op me af en zet ik me schrap tegen de bank aan de overkant, de benen van Frank en wat er verder maar op mijn pad komt. De sfeer begint een beetje broeierig te worden en mijn rug plakt tegen die van de stevige meneer aan met bijpassende geur.
Een klein jongetje aan de overkant kan de verleiding niet weerstaan en streelt over mijn arm. Ik vraag me af wat hij denkt, misschien wel of die witte arm net zo lekker voelt als die van mama? In de tussentijd leidt mijn onderbroek een eigen leven en slingert ergens tussen mijn billen, geen ruimte en gelegenheid om hem even te fatsoeneren.
Verkopers met hapjes komen bij elke stop binnen en wringen zich een weg tussen de mensen door, net als de verkoper van de kaartjes en in- en uitstappende passagiers. Na nog ruim 2 uur slingeren en schuiven naderen we ons eindpunt en wordt het langzaam aan leger in de bus. We gaan van 3 naar 2 personen en arriveren in relatief relaxte staat bij onze eindbestemming.
To chickenbus, or not to chickenbus....that's the guestion!
Veilig op pad met bus en trein
Ruim drie maanden trokken we met de chickenbus door Nicaragua, Guatemala en Belize. We voelen ons altijd veilig in het openbaar vervoer en reizen inmiddels al jarenop deze manier. Wat ons betreft is het de beste manier om een land echt te ervaren én tegelijkertijd een beetje op het budget te kunnen letten. Lees hier de tips van Jacomijn hoe je veilig met de bus en trein kunt reizen.
Lees meer over onze reis door dit deel van Guatemala in het uitgebreide blog.
Heb jij weleens een rit met een chickenbus gemaakt?
Jeetje je moet er wel wat voor over hebben maar ook weer een hele ervaring.
Precies Dilia, ook dit hoort bij het ervaren van een land vinden wij. Gewoon tussen de lokalen en niet in een toeristenshuttle. Daarnaast is het milieuvriendelijker om met de bus te reizen en niet te vliegen. We hebben de tijd, dus het kan ook makkelijk.
Hahahaha… Wat een toestanden in zo’n chickenbus. Ik krijg al spontaan een opvlieger van het verhaal op zich.. 🙂 En nee ik denk dat we nog niet eerder in zo’n bus hebben gezeten al doet het me wel een beetje denken aan de lokale bus in Costa Rica die we ooit namen….
Niet de meest comfortabele manier van reizen maar voor ons lezers, in één woord geweldig. Ik heb nog nooit in een chickenbus gezeten, wel een keer mijn man in een veel te kleine buggy gezien. Mijn beeld daarbij was “Gandalf in een hobbit huis”. Heb bij jouw verhaal zo’n zelfde beeld.
Af en toe zou ik best even korte beentjes willen hebben 😉