Myfootprints is 1 jaar geworden!

Wow, de tijd vliegt! Het voelt nog als de dag van gisteren dat ik met kriebels in de buik mijn eigen domeinnaam aanvroeg en het eerste blog publiceerde op myfootprints. Inmiddels ben ik dus alweer een jaar verder, ben ik nog steeds even enthousiast of misschien zelfs nog wel enthousiaster en heb ik net "getekend" voor een volgend jaar. 

Toen wij vorig jaar zomer plannen aan het maken waren voor onze wereldreis van 5 maanden was de tijd rijp en is myfootprints geboren. Het schrijven van een blog voor mensen die je niet kent vond ik reuze spannend; wat willen mensen lezen, vinden ze het wel leuk wat ik schrijf, is er wel behoefte aan mijn verhalen in een wereld waar al zoveel mooie en leuke dingen geschreven worden? Tijd voor een terugblik......

Uitzicht op Vancouver.

Twee helften.

Eigenlijk kun je mijn eerste jaar als blogger het best in twee stukken delen. Het eerste deel is het grootst en eindigt eind juni, het moment dat we terug kwamen van onze wereldreis. Myfootprints was op dat moment nog niet echt bekend en ik had ook moeite met het regelmatig publiceren van nieuwe blogposts omdat het internet zowel in Myanmar als op de campings in Australië het vaak af liet weten. Als er al een moment was dat ik frustraties had over mijn blog dan was het toen wel, zoveel leuks te zien en te doen en geen goede mogelijkheid om erover te vertellen!

  Zonsopgang bij Bagan, Myanmar

Connecties met anderen.

Nadat wij terug waren heb ik het gebruik van social media ontdekt, voor mij een geheel nieuwe wereld waarin ik mijn weg echt moest vinden maar die o zo leuk is. Ook nieuw voor mij was het contact met mede bloggers, in eerste instantie alleen maar via de email, het blog en Twitter maar daarna ook persoonlijk. Zo had ik in oktober een heel gezellige bloggers meeting in Maastricht en staat er één in Groningen op de planning. Het is niet alleen informatief maar ook heel erg leuk om andere bloggers te leren kennen en ik hoop de aankomende periode meer mensen te gaan zien!

Ik schreef een gastblog op en binnenkort zullen er nog 2 andere gastblogs verschijnen. Het is enorm leuk om zo samen te werken met anderen en ik sta altijd open voor nieuwe samenwerkingen.

In oktober ging ik voor de tweede keer op persreis. De eerste bracht mij in 2014 naar Spanje en dit jaar ging ik naar Portugal. Persreizen zijn enorm leuk om te maken; je krijgt een goed programma voorgeschoteld en mag aan allerlei dingen "proeven" en dat doe je in gezelschap van andere mensen die serieus met het reizen bezig zijn. Het is best hard werken; je hebt weinig vrije tijd en moet goed opletten, maar ik vond het beide keren erg leuk om te doen en om er daarna over te schrijven.

Gaandeweg weten steeds meer mensen de weg naar myfootprints te vinden en het geeft een grote stimulans om nog meer te gaan schrijven! Ik heb inmiddels ook voor de eerste keer visitekaartjes van myfootprints laten maken, zo gaaf!

      Bagan, Myanmar

Wat meer van mezelf laten zien.

In het begin vond ik het best lastig om voor onbekend publiek te schrijven en een iets andere formule te gebruiken dan ik gewend was. Na een tijd wat meer serieuze verhalen te hebben geschreven ben ik ook begonnen met het schrijven van persoonlijke blogs waarin ik wat meer van mijzelf laat zien, en met succes! Daarnaast heb ik geluisterd naar Frank die vind dat ik mijn humor “verloren ben” vanaf het moment dat ik op myfootprints blog. Zo ging ik terug in de tijd en bekeek een aantal van mijn oude dagboeken en in “I am what I am” sprak ik over mijn gevoelens als “oude blogger” in een door jongeren gedomineerde wereld. Ik kreeg een aantal tags van andere bloggers die ik met veel plezier heb ingevuld. Zo beantwoorde ik 11 vragen over mijzelf in de Liebster Award,  liet ik je mijn Top 5 favoriete accommodaties zien en welke 3 bestemmingen er onderaan mijn bucketlist staan.

Ivonne, de fotografe.

                                                   Samen foto's kijken in de straatjes van Jodhpur, Rajasthan.

Mijn eerste blogposts bestonden voornamelijk uit tekst maar langzamerhand ga ik steeds meer foto’s in mijn verhalen gebruiken. Toen ik een klein meisje was fotografeerde ik stiekem met mijn moeders fototoestel en al snel kreeg ik mijn eerste eigen camera. Trots als een pauw maakte ik plaatjes van bloemetjes, steentjes en andere dingen die ik als kleine meid interessant vond. Inmiddels gaat mijn spiegelreflex bijna overal mee naartoe en kan ik me mijn leven niet meer zonder foto’s voorstellen. Binnenkort wil ik een macro lens kopen om zo ook wat meer close-ups te kunnen maken want dat mis ik nog wel in min foto repertoire. Op mijn blog heb ik een eigen pagina waar ik elke maand één van mijn mooiste foto’s extra aandacht geef en het verhaal achter de foto vertel. Ook maak ik af en toe een fotoblog, zoals de post over al het moois dat we in Australië zagen of deze over het bijzondere wildlife dat ik zag in het Etosha National Park.

Ik zet inmiddels een kleine 2 maanden foto's op Instagram een medium dat goed bij mij past. Wel vind ik dat het soms wat vluchtig is dus daarom wil ik af en toe in een blog mijn leukste/mooiste foto's nog een keer extra uitlichten. Ik zie dit geregeld bij andere bloggers en vind het zo'n goed idee dat ik dit geadopteerd heb, wordt vervolgd!

Een niche kiezen?

Al lang voor ik met myfootprints begon werd mij geadviseerd om vooral een niche te kiezen om me op die manier wat meer te onderscheiden van de vele andere, mooie, reisgerelateerde blogs. Tot nu toe vind ik het heel moeilijk om me echt te richten op één aspect maar er zijn  twee dingen die er  in mijn (reis)leven wel uit springen:

1-Ik ben een enorme liefhebber van flora en fauna en ga er het liefst op uit. Wandelen, fietsen, kanovaren en snorkelen  zijn favoriete bezigheden als ik op reis ben. Ik ben geen beoefenaar van extreme outdoor sport maar kan me mijn (reis) leven niet zonder al die activiteit voorstellen. Zelfs als ik op stedentrip ben loop ik het liefst en verken de leuke wijken van de stad, pak ik een keer de fiets of ga op zoek naar groene plekken in en om de stad. Binnen zitten is niets voor mij, hoewel áf en toe een middagje bij het zwembad met een boekje....:)

2-Foto's spelen een grote rol, ik kan me mijn leven niet voorstellen zonder,  en hoewel ik graag schrijf laat ik de beelden ook vaak voor zich spreken.

  De Etna, Sicilië met Frank.

                                                   Op de top van de Monte Baldo, bij het Gardameer, Italië.

Het eerste jaar is voorbij gevlogen. Iedere dag kriebelt het en ik heb nog zo veel ideeën voor leuke nieuwe posts en nog véél meer ideeën voor leuke bestemmingen waar ik graag nog een keer naartoe wil.

Ik wil jullie allemaal bedanken voor alle leuke opmerkingen op mijn blog, mailtjes, tweets en hulp als ik vragen had. Op naar het tweede jaar!