I am what I am!

Toen ik begon met "openbaar" bloggen kreeg ik al vrij snel een keer de opmerking "O, je bent bijna 49, dan zijn je lezers ook allemaal 50+". Ai, een keiharde confrontatie met mijn werkelijke leeftijd en een eerste blik in de spiegel die een ander mij voorhoudt.....

Ja, ik ben (inmiddels 49 jaar) niet meer de jongste en behoor tot een kleine, bijzondere groep in de wereld van de bloggers en backpackers. En nee, mij maakt het echt niet uit, ik ben er helemaal gelukkig mee! Na jarenlang werken en als kind van de jaren 60 generatie ben ik pas laat begonnen met reizen en ik krijg er steeds meer plezier in. Tijdens mijn reizen ontmoet ik elke keer weer zoveel leuke en interessante globetrotters en ik vind het fantastisch om met ze te praten over hun reis, hun gedachten over de wereld waarin we leven, waarom ze op reis zijn, wat ze meemaken. De één is 18 en zelfverzekerd begonnen aan haar grote avontuur, de ander is 78, slaapt in dormrooms en heeft als streven "zo lang mogelijk door te reizen als de gezondheid het toelaat". Een volgende heeft "de vrouw van zijn dromen" in Thailand gevonden en is daar samen met haar een eigen resort begonnen.  Ik vind ze allemaal even fantastisch en zie eigenlijk niet meer echt hoe oud ze zijn; ze delen mijn passie en daar kunnen we uren over door bomen!

c(r)amping about

 De meest basic "camperskitchen" ooit in Australië; een koelkast, tv en heet water meer heb je toch niet nodig?                                

Natuurlijk zijn we anders!

Ik slaap inmiddels niet meer in hostels maar op een eigen kamer. Ik feest niet meer tot in de late uurtjes om dan de volgende dag brak uit bed te komen. Ik  heb niet altijd meer de puf om de hele dag te raften of andere extreme adrenalinekicks op te doen. Ik draag geen zachte broek met olifanten erop uit Azië en flipflops. Aan mijn voeten zie je stevige Teva sandalen, makkelijke gympen of wandelschoenen en de afritsbroek gaat standaard in de bagage! Ik heb inmiddels geen vaste baan meer, maar werk altijd met tijdelijke contracten, heb geen kinderen en daardoor een ander ritme dan veel van mijn leeftijdsgenoten. Als ik op reis iets echt wil dan doe ik het, ook al past het prijskaartje niet altijd bij het bedachte budget; besparen doe ik wel weer ergens anders.

iamwhatiam3

   Snorkelen in een "stingerssuit" op het Great Barrier Reef  is misschien niet cool maar voelt toch wel heel veilig!

Maar we zijn toch ook hetzelfde!

Ik lig geregeld te mijmeren in mijn hangmatje en staar wat uit over de prachtige baai.... Rijd met mijn brommertje langs de mooiste plekjes en spreek de leukste mensen. Ik maak samen met mijn trouwe reismaatje Frank fietstochten, snorkeltochten, wandelingen en kanotrips waarbij we genieten van de mooie natuur om ons heen. Ik reis met de bus en de trein, mijn backpack als vaste metgezel, zit achterop motortaxi's en stippel zelf ter plekke de route uit. Als we het leuk vinden blijven we nog wat langer, als het niet leuk is vertrekken we weer. Ik probeer het budget zo goed mogelijk in te zetten om zo lang mogelijk weg te kunnen zijn. Mijn lijst met dingen die ik nog wil doen, zien en beleven wordt steeds maar langer in plaats van korter.....

 

iamwhatiam2

 

Ik ken ze persoonlijk niet veel, de 40 plussers die "het allemaal nog zelf doen" . De meeste mensen die ik ken gaan met de kinderen binnen Europa op pad of  kiezen voor het maken van groepsreizen. Daar is absoluut niets verkeerds aan en groepsreizen maakte ik zelf ook geregeld met veel plezier. Alles heeft zijn eigen voor- en nadelen.  Toch ben ik benieuwd of ze er zijn, die "do it yourself globetrotters". Dus als je dit leest en je voelt je aangesproken laat het me weten!

 

I am what I am!

Ik ga intussen gewoon gewoon lekker door met mijn eigen ding; hello world here I come and  I am what I am!

iamwhatiam

Geplaatst in From the heart, Ivonne.

24 reacties

  1. Zo helemaal Ivonne, zo ken ik jou ook. Maar ik herken ook je verhaal. Veel mensen vinden Ben en mij (en dan vooral mij) ook raar dat we nog met de rugzak rondtrekken en dan alles zelf ook regelen onderweg. Maar ja ik ben dan ook nog ‘ietsjes’ ouder (58). Helaas kunnen we niet zo lang en zo vaak weg als jij, maar we doen aardig ons best 🙂
    Zonder al te wilde feesten en met iets meer privacy en comfort als de jeugd, maar nog steeds op avontuur op mijn eigen tempo.
    We kijken nu al weer uit naar ons volgende lange avontuur. Met een beetje mazzel volgend jaar weer 3 maanden op pad 🙂

    • Ah, Mary-Joan, één van mijn meest trouwe lezers boven de 40! 😉
      Ik gun je van harte een prachtig avontuur in den verre volgend voorjaar. Wie weet kunnen we wel afspreken om ergens een keer te proosten op mijn verjaardag. Per slot van rekening word ik 50 en da’s genoeg reden voor een bijzonder feestje!

  2. Prachtig geschreven. Waarom zou backpacken aan leeftijd gebonden zijn. Het is een manier van reizen die bij je past of niet, ongeacht je leeftijd. Ga zelf graag op reis maar ben niet zo’n globetrotter. Er wachten hopelijk nog veel mooie bestemmingen op me te beginnen met Tenerife volgende week en dan volgende maand een verrassingsreisje voor mijn 50e verjaardag. Zin in!
    Blijf mooie reizen maken zodat wij kunnen blijven genieten van je bijzondere verhalen en foto’s.

    • Whaaaat, wordt jij al 50??? Niet te geloven 😉 Maar zonder dollen, blijf jezelf, geniet van alles om je heen en ik ben heel benieuwd naar je verrassingsreisje! Dat zal vast wel lukken met zo’n organisator!

  3. Ok, nog niet 40+ maar wel bijna 40 😉 Een do-it-yourself-globetrotter die wel dorms en feesthostels uit de weg gaat. En de laatste keer zelfs met koffer in plaats van rugzak ging 🙂 Met soms stiekeme twijfels of het nog wel kan, gezien de leeftijd (de levensstijl van geen vaste baan, geen zekerheid etc.), maar meestal de overtuiging dat het natuurlijk kan. Leuk om te lezen, fantastisch brommertje trouwens.

    • O ja, de koffer die je dan weer zo fijn op slot kunt doen en die je kwetsbare spullen zo goed beschermt! Op onze laatste wereldreis hadden wij hem ook mee voor de spullen die we pas in Australië nodig hadden. In Bangkok lieten wij hem in een ons bekend hotel achter in een hokje voor de eerste 2 maanden. Op de laatste dag oppikken en wegwezen! Dat brommertje is een electric bike. Wel lachen die naam, want er valt helemaal niets te trappen (tenzij je voor het idee je benen mee wilt bewegen 😉 )

  4. Leuke blog om te lezen! Gewoon je eigen ding doen werkt toch het fijnste. Persoonlijk ben ik blij dat ik geen 20 meer ben en er stiekem toch een beetje bij wil horen…

    Mijn vriend is 40+ en doet alles zelf. Of laat het door mij doen 🙂 Nog een paar jaar dan tik ik zelf die magische 4 aan. Vooralsnog maar ik me er niet druk om.

    • Soms denk ik was ik nog maar een stuk jonger, dan had ik meer tijd om al die mooie dingen te zien die ik nog zou willen zien, maar vaak ben ik ook blij met mijn “jaartje meer”. De levenservaring geeft toch een heel andere kijk op een aantal dingen. Ik geniet ook echt meer (of is het op een andere manier?) van mijn reizen. Op de tennisbaan werd ik pas verslagen door een jong meisje (14 jaar)die me daarna wel vertelde dat ik véél harder loop dan een heleboel van de meisjes van haar eigen leeftijd. Pik in, doe er een strik om en stop hem in je zak!

  5. Achja die altijd weer terugkerend leeftijd stempel, ik moet er altijd weer een beetje om grinniken. Het is zo’n vreselijk cliché, maar je bent écht zo oud als je jezelf voelt! Maar mensen willen altijd graag ergens een labeltje op kunnen plakken, zodat ze je je dan in een voor hunzelf “passend” hokje kunnen plaatsen. Ja, en stiekem doen we daar állemaal soms ook wel een beetje aan mee.. Het grote verschil is dat sommige mensen je misschien maar ‘raar’ vinden als je niet aan hun stereobeeld voldoet, terwijl wíj op datzelfde moment juist denken, ‘hè, wat ben jij heerlijk inspirerend!’ 😉
    Ikzelf ben er ook zo eentje, die mensen altijd maar moeilijk kunnen “weglabelen”. Soms zorgt het voor verwarrende gezichtjes, maar meestal voor zeer vermakelijke momenten waar we met z’n allen dan ook met veel plezier om kunnen lachen.
    Ongeacht je leeftijd, doe wat je doet en doe het met plezier! Ik vind je verhalen alvast heerlijk inspirerend!

  6. Kan die leeftijd nou schelen! Iki ben 62 en reis ook nog steeds graag (en veel vaker dan toen ik 20 – 30 was) en ver. Ik kampeer nog steeds graag en ontmoet graag allerlei mensen in allerlei landen.
    Ik zeg: LEKKER DOORGAAN ZO!!!!!

  7. Mooi blog! Leuk geschreven en gewoon doorgaan. Leeftijd maakt niks uit. Laat andere je maar in een hokje stoppen en je een label geven, zolang je doet waar je passie ligt en jezelf blijft heb ik daar veel meer respect voor. Geef niet zoveel om die hokjes en die labeltjes. Ik lees liever de avonturen die je beleeft 😉

    • Ik ben ook niet zo van de hokjes maar het is soms best lastig om te zien dat anderen wel een plekje voor je “bedacht” hebben. Bedankt voor de mooie woorden, doet me goed!

  8. Via je blog over 1 jaar myfootprints (gefeliciteerd) kwam ik hier terecht. Mooi geschreven en goed van je dat je gewoon jouw ding doet zoals jij vindt dat het goed is! Ga daar vooral lekker mee door, dan lees ik mee, ook al was je 80 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *